Τέλειο!!
Αλλά ποιος μπορεί να είναι πιο πάνω από τον Σλίθεριν;;;;;;;;;;
Περιμένω τη συνέχεια με ανυπομονησία!

βαλε κι αλλο!!!!!!!!! τωρα!

Τέλειο!
Συνέχεια επειγόντως!!!!!!!

χεμ! χεμ! μαριε θα βαλεις συνεχεια?

υπάρχει ένα πρόβλημα στο φόρουμ και όταν κάνω copy απ την word το ποστ βγαίνει κάπως παράξενα.

Σας ευχαριστώ πάντως. μόλις δω τι στο καλό συμβαίνει θα βάλω.

οκ γουι γουιλ μπι γουειτινγκ

Ο Χάρι έτριψε τα μάτια του προσπαθώντας να συνηθίσει την απότομη αλλαγή από το σκοτάδι του παγωμένου στον χρόνο κάστρο στο εκτυφλωτικό φως του μεσημεριανού ήλιου. Άνοιξε για λίγο τα μάτια του να δει το άγνωστο τοπίο γύρω του. Άδικος κόπος. Το φως τον εμπόδιζε να ρίξει έστω και την απειροελάχιστη ματιά. Σταματώντας τις προσπάθειες, και με μάτια να τσούζουν στάθηκε ακίνητος προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει την ακοή στην θέση της όρασης. Φωνές ακούγονταν από παντού, χαρούμενες μα κουρασμένες. Δεν φαίνονταν να μιλούσαν για κάποιο σημαντικό ζήτημα. Το ύφος των λίγων διαλόγων που μπορούσε να ξεχωρίσει ήταν υπερβολικά γενικό και αδιάφορο.
Παράξενο, σκέφτηκε. Θα περίμενε κανείς να βρίσκομαι σε ένα πιο «εκλεκτό» μέρος.
Ξαφνικά το οπτικό του πεδίο άρχισε να γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο. Φιγούρες άρχισαν να σχηματίζονται τριγύρω του. Μπορούσε να ξεχωρίσει τώρα ξεκάθαρα πολλές οικογένειες μαγκλ –ήταν φανερό πως ήταν μαγκλ- μέσα στο γνωστό περιβάλλον του κόσμου που σπρώχνεται και συνωστίζεται. Ξάφνου και οι φωνές έγιναν πιο ξεκάθαρες και ο Χάρι κατάφερε να καταλάβει που βρισκόταν. Μια αγορά. Όχι όμως μια οποιαδήποτε αγορά. Έντρομος ο Χάρι συνειδητοποίησε πως βρισκόταν πολύ πιο πίσω στον χρόνο από ότι μπορούσε να φανταστεί. Πολύ πιο πίσω απ’ ότι είχε ταξιδεύσει άνθρωπος. Η ενδυμασία των ανθρώπων τον έκανε σίγουρο πέρα για πέρα.
Κοίταξε γύρω του, και με το στόμα ορθάνοιχτο ψιθύρισε «Καλώς ήρθα στον Μεσαίωνα»

Ο κόσμος γύρω του έμοιαζε να μην τον προσέχει. Προφανώς ήταν και εδώ αόρατος και άυλος όπως ίσχυε στις αναμνήσεις μέσα από την κιβωτό τον στοχασμό. Φυσικά, το να συγκρίνεις αυτή την ολοκάθαρη εμπειρία με τις θολές και ξεθωριασμένες αναμνήσεις της κιβωτού, ήταν σαν να συγκρίνεις τρισδιάστατη ταινία σε υπερσύγχρονη οθόνη υγρών κρυστάλλων με μια ασπρόμαυρη βουβή κωμωδία σε «τετράγωνη» τηλεόραση της αντίστοιχης εποχής. Ο Χάρι είχε εντυπωσιαστεί αρκετά με αυτό. Προφανώς αυτό που έβλεπε ήταν κάτι παραπάνω από μια παλιά ανάμνηση. Και προφανώς, όχι μια ανάμνηση του μαυροφορεμένου άντρα γιατί όσο και αν προσπαθούσε ο Χάρι δεν μπορούσε να τον δει πουθενά. Δεν μπορούσε καν να καταλάβει ποιος ήταν ο λόγος που βρισκόταν εδώ. Ήταν σαν να του διέφευγαν βασικές πληροφορίες. Ένιωθε πως η αλήθεια ήταν μπροστά του και αυτός την αγνοούσε...
Και τότε ους είδε. Κατάλαβε πως η αλήθεια ήταν όντως μπροστά του. Στην κυριολεξία μπροστά του.
Τρεις άντρες με σκουρόχρωμους μανδύες διέσχιζαν τον δρόμο τραβώντας την προσοχή των ανυποψίαστων μαγκλ. Όχι βέβαια τόσο όσο θα γινόταν σε παρόμοια περίπτωση σήμερα. Ήταν συνηθισμένοι σε παρόμοιους τρόπους ενδυμασίας εκείνη την εποχή.
Και οι τρεις άντρες έμοιαζαν να είχαν κάτι κοινό στο πρόσωπο τους. Κάτι που ο Χάρι δεν μπόρεσε να αντιληφθεί απ’ την πρώτη. Για ένα πράγμα όμως ήταν σίγουρος: οι τρεις μάγοι ήταν αδέρφια.
Ο ένας, ο πιο ψηλός είχε ένα σοβαρό και ταυτόχρονα ψυχρό και σίγουρο ύφος. Τα δυο κενά μάτια του, έβλεπαν ευθεία μπροστά σε έναν λόφο δίπλα απ το μικρό χωριό που φιλοξενούσε την αγορά χωρίς να δείχνουν την παραμικρή κίνηση. Μπορούσε κανείς να καταλάβει από την πρώτη ματιά πως ήταν ο μεγαλύτερος από τους τρεις. Ο δεύτερος σε ύψος, ήταν κάπως πιο χοντροκομμένος από τους υπόλοιπους. Λίγο το άγχος και η απόγνωση που ξεκάθαρα φανέρωνε το πρόσωπο του, και λίγο τα δυο κατακόκκινα μα φοβισμένα μάτια έκαναν τον Χάρι να στρέψει αλλού αμέσως το βλέμμα του. Και τελευταίος στην σειρά, ήταν ο μικρότερος αδερφός. Ένα μικροκαμωμένος χαμογελαστός νεαρός, με τον ενθουσιασμό να διαγράφεται στο πρόσωπο του σαν μικρό κακομαθημένο παιδί που ετοιμάζεται για νέο παιχνίδι. Το βλέμμα του Χάρι στράφηκε στο μικροκαμωμένο του σώμα. Ένα ήταν το σίγουρο. Ο συγκεκριμένος μάγος ήταν ότι πρέπει για ανιχνευτής.
«Είστε σίγουροι γι’ αυτό?» ρώτησε ο μεσαίος αδερφός με ανησυχία στην φωνή του.
«Κάδμε! Δείξε και λίγο θάρρος αυτή την φορά! Μην είσαι δειλός!» απάντησε ο μικρότερος αδερφός.
«Δεν είναι θέμα θάρρους κύριε μου! Είναι θέμα μυαλού! Θα φάμε το κεφάλι μας! οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια προς το τέλος μας! και καλά ο μικρός, από εσένα Αντίοχε δεν την περίμενα τέτοια ξεροκεφαλιά!» έκανε θυμωμένος ο μεσαίος αδερφός, ο Κάδμος.
Ο μεγαλύτερος αδερφός, ο Αντίοχος αρκέστηκε μόνο σε ένα χαμόγελο.
Αυτά τα δυο ονόματα κάτι έλεγαν στον Χάρι, αλλά για κάποιον λόγο δεν μπορούσε να θυμηθεί τι. Ήταν σαν να τα είχε ξανακούσει... ήταν σαν να του τα ψιθύρισε ακόμα μια φωνή κάπου, μέσα από τις μακρινές του αναμνήσεις.
Ξάφνου τα τρία αδέρφια σταμάτησαν. Ο Χάρι που τόση ώρα τους ακολουθούσε δεν είχε καταλάβει πως τον είχαν οδηγήσει έξω από το χωριό. Πολύ πιο έξω από το χωριό.
Στέκονταν μπροστά από ένα φιδογυριστό μονοπάτι, κάπου σε έναν λόφο. Στον λόφο που κοίταγε τόση ώρα ο Αντίοχος.
Οι τρεις αδερφοί ξάφνου, χωρίς καμιά προειδοποίηση συνέχισαν τον δρόμο τους ακολουθώντας τον φιδογυριστό δρόμο.
Και ξάφνου ο ψίθυρος βαθιά μέσα στο μυαλό του Χάρι έγινε πολύ πιο δυνατός. Έγινε ουρλιαχτό.
«μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις αδερφοί που ταξίδευαν μόνοι, σ’ ένα φιδογυριστό δρόμο...»
Τότε ήταν που ο Χάρι κατάλαβε πως η ανάμνηση στην οποία είχε βρεθεί ξεπερνούσε τα όρια της φαντασίας.
Ξεπερνούσε κάθε όρια....

Οι Πέβερελ! Αποκτάει πολύ ενδιαφέρον Μάριε συνέχισέ το!

Μάριε συνέχισε το!!!
Είναι τέλειο!

Δηλαδη μπηκε στις αναμνησεις ενος απο τους τρεις Πεβερελ??
ΟΥΑΟΥ!!!!ΚΙ ΑΛΛΟ!!!!

Άντε μικρέ που είναι η συνέχεια και μας έκοψες και στο καλό σημείο.Άσχετο έχεις σκεφτεί να γίνεις συγγραφέας.Αν δεν το έχεις σκεφτεί σκέψου το γιατί έχεις ταλέντο στο γράψιμο.

Πού είναι η συνέχεια;

ειλικρινά, δεν έχω την παραμικρή ιδέα...

Χμ... Δε σε πιέζω... Απλά μέχρι το άλλο ΣΚ θέλω κομμάτι

Α κι εγώ που νόμιζα πως επιτέλους φιλοτιμήθηκες να συνεχήσεις την ιστορία σου.Τι έγινε καλέ στέρεψες από ιδέες;;;;

όχι, την υπόθεση την έχω ήδη όλη έτοιμη στο μυαλό μου.

ωραια! ωρα να μετακινηθει απο το μυαλο σου στο πληκτρολογιο σου κι απο κει στις οθονες μας

Ε τότε τι περιμένεις και δεν την ολοκληρώνεις;;;;Αφου το έχεις στο μυαλό βάλτω και στην μικρή οθόνη να μάθουμε κι εμείς την συνέχεια.Σε παρακαλώ Μάριε δως μας την συνέχεια.

Mάριε μόλις το ανακάλυψα. Πραγματικός αδάμαντας, no kidding. Το αγαπάω. Δε θέλω να σε πιέσω, αλλά θέλω συνέχεια πολύ γρήγορα.

Που είναι η συνέχεια της ιστορίας;;;;