ειναι μια δικια μου ιστορια. οι πρωταγωνιστες ειναι βρικολακες ελπιζω να σας αρεσει.
πρωτο κεφαλαιο:

2 Οκτωβριου 1823. Νεα Ορλεανη. Μια νεα κοπελα ονοματι Σοφια περπατα στα στενα.Εχει ραντεβου πεντε στενα πιο κατω. Ξαφνικα ομως αντιλαμβανεται πως καποιος ή καποιοι την παρακολουθουν. Αρχισε να επιταχυνει το βημα της. Τεσσερις αντρες ομως καταφεραν να την κυκλωσουν.
-Τι θελετε? Ποιοι ειστε?
-Ερχομαστε εκ μερους του Μαρκου. Σε συμβουλευουμε να μας ακολουθησεις ησυχα.
-Δεν σας πιστευω. Δεν παω πουθενα.
-Τοτε θα ερθεις μαζι μας με το ζορι. Ειπε και προχωρησε προς το μερος της.
Η Σοφια με μια κινηση καταφερε να τον ριξει κατω και αρχισε να τρεχει. Οι αλλο πηγαν να ορμησουν πανω της αλλα εκεινος που κειτονταν στο εδαφος τους ειπε:
-Οχι θα την αναλαβω εγω. και μεσα στα επομενα δευτερολεπτα ειχε σηκωθει και την ειχε πιασει απο τον λαιμο. Την σηκωσε ψηλα και ειπε.
-Ειμαι βρικολακας και δεν μπορεις να μου κανεις τιποτα. Και την πεταξε με δυναμη πανω στον τοιχο που βρισκοταν λιγα μετρα πιο πισω. Η Σοφια επεσε κατω και παρολο το πονο που ενιωθε στο αριστερο της χερι απο το πεσιμο προσπαθησε να σηκωθει. Μπορεσε και σταθηκε στα ποδια της και ειδε πως εκεινος πλησιαζε παλι προς το μερος της. Εβαλε το δεξι της χερι μεσα στο μαυρο πουκαμισο που φορουσε.
-Σε προειδοποιησα να ερθεις ηρεμα μαζι μας. Της ειπε ενω την χαιδευε στο μαγουλο. Τωρα θα ερθεις λοιπον?
-Σου ειπα οχι! Απαντησε δυνατα η Σοφια και τραβηξε με δυναμη το δεξι της χερι απο το πουκαμισο. Στο χερι της κρατουσε το σταυρο που φορουσε στο λαιμο της και τον χτυπησε με δυναμη στο προσωπο του. Εκεινος αρχισε να καιγεται στο σημειο εκεινο. Οι αλλοι ετρεξαν και τον τραβηξαν μακρια. Η Σοφια επωφεληθηκε και κρατωντας το σταυρουδακι στο δεξι της χερι αρχισε να τρεχει μακρια.
-Σταματηστε την ανοητοι! Προσταξε εκεινος που χτυπηθηκε και τοτε ενας απο αυτους τραβηξε ενα οπλο και πετυχε τη Σοφια στο δεξι της ποδι. Η Σοφια επεσε κατω και απο την πτωση πεταχτηκε το σταυρουδακι απο το χερι της δυο μετρα πιο μακρια. Μεχρι να καταφερει να το πιασει δυο απο αυτους την ειχαν πιασει και την ειχαν σηκωσει. Τοτε πλησιασε εκεινος που τον εκαψε στο μαγουλο.
-Νομιζες οτι ετσι μπορουσες να μου ξεφυγεις? Την ρωτησε και της εριξε ενα γερο χαστουκι. Τωρα θα ερθεις μαζι μας της ειπε.
Εκεινος εγνεψε σε εναν απο αυτους που την κρατουσαν. Αυτος την χτυπησε δυνατα στο σβερκο αφηνοντας την αναισθητη.
Όταν ξυπνησε η Σοφία ηταν αλυσοδεμενη σε ένα τοιχο σε καποιο σκοτεινο και υγρο μερος. Πονουσε πολύ στο χερι και στο ποδι. Μετα από ωρα καποιος μπηκε στο δωματιο δεν τον εβλεπε καλα ωσπου πλησιασε εκεινος. Το ονομα του ηταν Βινσετ. Την πλησιασε.
-Τωρα δεν το παιζεις εξυπνη ε?
-Σε πονεσα πολύ ε? Στο μαγουλο εννοω.
Εκεινος την χαστουκισε δυνατα.
-Σκασε! Σκασε αν θελεις να ζησεις.
-Αν ηταν να με σκοτωσεις θα το ειχες ηδη κανει.
-Είναι αληθεια.
-Τι θελεις από εμενα?
-Οι διαταγες είναι να σε κρατησουμε εδώ ζωντανη.
-Διαταγες από ποιον?
-Από τον Μαρκο.
Η Σοφία παρολο τον πονο που ενιωθε γυρισε και ειπε:
-Δεν επρεπε απλα να σε χαραξω στο προσωπο, επρεπε να σε σκοτωσω για να γλιτωσω από ένα τερας σαν εσενα τον κοσμο. Τουλαχιστον όμως τωρα θα εχεις το σημαδι και θα σε ξεχωριζουν.
Ο Βινσετ εκνευριστηκε τοσο που πηρε ένα μαχαιρι πλησιασε και της ειπε και της ειπε στο αυτι.
-Το σημαδι στο προσωπο θα μου το πληρωσεις με αιμα!! Και εμπηξε το μαχαιρι στην κοιλια της.
Η Σοφία αν και πονεσε πολύ μπορεσε να δει τον Βινσετ να γεμιζει ένα ποτηρι αιμαι από την πληγη της. Υστερα την κοιταξε στα ματια και ειπε:
-Στην υγεια μας!! Και το ηπιε. Πολύ γλυκο θελεις λιγο?
Η Σοφία λυποθυμησε. Τοτε μπηκε ενας άλλος μεσα.
-Μα τι εκανες τη σκοτωσες?
-Όχι μην ανυσηχεις, ζει ακομα.
-Για ποσο όμως? Ο Μεγαλος την θελει ζωντανη.
-Ηρεμησε. Κατεβασε την και δες την στο σιδερενιο κρεβατι και φωναξε τον γιατρο.
-Μαλιστα.
Περασαν τρεις μερες από τοτε.
-Σημερα θα ερθει ο Μεγαλος ειεπ ο Βινσετ.
-Θα μας ευχαριστησει και θα μας ανταμειψει που πιασαμε και κραταμε την Σοφία. Ειπε καποιος άλλος.
Εκεινη την ωρα μπηκε από το παραθυρο ο Μάρκος.
-Καλως τον Μεγαλο! Ειπε ο Βινσετ.
-Που είναι η Σοφία?
-Μεσα αλυσοδεμενη στο σιδερενιο κρεβατι.
-Οδηγηστε με. Προσταξε ο Μάρκος.
Αφου τον οδηγησαν στο δωματιο και μπηκαν μεσα ο Μάρκος εμεινε εκπληκτος. Υστερα γυρισε εξοργισμενος επιασε τον Βινσετ από το λαιμο τον σηκωσε στον αερα και του φωναξε:
-Ηλιθιε!!! Σου ειπα να την πιασεις και να την φερεις σωα!
-Αφου πηγε να μου ξεφυγει… Τι να εκανα?
-Δεν είναι αθανατη…
-Δεν… δεν…Συγχωρεσε με! Ειπε ο Βινσετ καθως ο Μάρκος εσφιγγε τα δαχτυλα του στο λαιμο του Βινσετ. «Ασε μα να επανορθωσω…»
-Πως θα επανορθωσεις αν πεθανει?
-Εγω … θα…
Μα τοτε η Σοφία αρχισε να συνερχεται. Ο Μάρκος τον αφησε κατω και πηγε κοντα της. Ανοιξε τα ματια της. Ιδρωνε…
-Μα επιτελους καντε κατι να την ανακουφισετε από τον πονο!
-Α… Αμεσως. Ειπε ο Βινσετ και προσταξε να ερθει ο γιατρος.
-Εισαι τυχερος που δεν σε σκοτωνω.
-Ασε με να σου εξηγησω τι εγινε.
-Όχι ασε με μονο μαζι της.
-Μα μπορει να της φερθηκαμε ασχημα μα τωρα την φροντιζουμε.
-Σου ειπα να βγεις εξω!!! Μην δοκιμαζεις την υπομονη μου!!
-Συγγνωμη φευγω αμεσως!!!

Να τον χτυπήσει κάτω τον Βίνσετ μέχρι να γίνει ένα με το πάτωμα. :|

η συνεχεια

Εμειναν μονοι. Την κοιτουσε καθως εκεινη κοιμοταν. Δεν μπορουσε να πιστεψει πως όλα αυτά τα περνουσε εκεινη που αγαπουσε περισσοτερο και από τη ζωη του και που τωρα υπεφερε εξαιτιας του. Εμενε λιγο σκεφτικος και υστερα πηγε να βρει ένα γιατρο. Ο γιατρος ηρθε. Μπηκε στο δωματιο, εμεινε αρκετη ωρα και υστερα βγκε εξω μαζι με τον μαρκο.
-Πως είναι? Ρωτησε με αγωνια ο Μάρκος.
-Αν και της μεταγγισαμε γρηγορα το αιμα που εχασε η κατασταση της είναι ακομα κρισιμη.
-Δηλαδη?
-Είναι πολύ σοβαρα μπορει και να πεθανει.
-Να πεθανει? Όχι δεν θα το επιστρεψω. Ειπε ο Μάρκος και μπηκε στο δωματιο που ητανη Σοφία. Πλησιασε το κρεβατι και κοιταξε την Σοφία. «Ποσο ομορφη που εισαι αγαπη μου! Μην ανυσηχεις δεν θα σε αφησω να πεθανεις». Εσκυψε πανω της εγειρε το κεφαλι της και ετοιμαστηκε να την δαγκωσει για να την κανει αθανατη. Μα τοτε ακουσε την Σοφία να του λεει:
-Σε παρακαλω, όχι σε παρακαλω
Εκεινος σηκωθηκε σαστισμενος από πανω της. Ειχε ανοικει τα υπεροχα ματια της.
-Σοφία!
-Σε παρακαλω… σε παρακαλω…
-Σοφία πως αισθανεσαι?
Η Σοφία όμως δεν απαντησε γιατι εχασε τις αισθησεις της. Ο Μάρκος φωναξε το γιατρο. Ο γιατρος ελεγξε το σφυγμο της και ειπε:
-Φερτε αιμα να της βαλουμε ορο και να αλλαχτουν οι επιδεσμοι!
Υστερα γυρισε και ειπε στο μαρκο.
-Χειροτερευει κάθε στιγμη πρεπει να την παρουμε από αυτό το υγρο μερος.
-Μην ανυσηχειται θα την μεταφερουμε στο δωματιο μου.
Ετσι την μεταφεραν στο δωματιο του μαρκου και την περιποιηθηκαν. Αφου τελειωσαν:
-Θα ειμαι στο δωματιο μου αν συμβει κατι ειπε ο γιατρος.
Ολη την νυχτα ο Μάρκος εμεινε μαζι με την Σοφία. Την νυχτα την εβγαλε η Σοφία χωρις να συμβει κατι το ανυσηχιτικο και αναπαντεχο. Η επομενη μερα ηταν βροχερη και ο καιρος ηταν ασχημος. Ο Μάρκος επρεπε να παει σε ένα συμβουλιο αλλα το ανεβαλε λογω της Σοφίας. Εμεινε πλαι της ενώ κοιμοταν. Κατά το μεσημερι:
-Είναι καλο που κοιμαται τοσες ωρες?
-Φυσικα! Δειχνει πως σιγα-σιγα αναρρωνει.
-Ωραια.
-Πηγαινετε να ξεκουραστειτε θα την φροντιζω εγω.
-Ενταξει. Ειπε ο Μάρκος και πηγε και κοιμηθηκε.
Το βραδυ ηρθε ο Μπεν, η Έρμη, ο Καρλ, η Βανέσα, ο Άλεξ, η Ροουζ, η Τζοαννα και ο Τζίμυ. Ειχαν μαθει τι εγινε και σαν φιλοι της Σοφίας και του μαρκου ηρθαν να προσφερουν οποιαδηποτε βοηθεια ηταν απαραιτητη. Ο Μάρκος τους υποδεχτηκε με οσο περισσοτερο ενθουσιασμενο και χαρα μπορουσε να δειξει. Ετσι αφου καθισαν:
-Τι εγινε μαρκο? Ρωτησε ο Μπεν.
-Εκανα ένα μεγαλο λαθος και το πληρωσε η Σοφία.
-Δηλαδη?
-Εβαλα αυτόν τον βινσετ να μου φερει τη Σοφία για να μπορεσω να την μιλησω και να της εξηγησω πως ηταν ένα λαθος αυτό με την Σεσίλια και πως αγαπω μονο εκεινη.
-Και λοιπον τι εγινε?
-Ο βινσετ τα εκανε θαλασσα. Την τραυματισε σχεδον θανασιμα.
-Και πωε είναι τωρα ? ρωτησε η Ροουζ.
-Καλυτερα αναρρωνει ή μαλλον αυτό μου λενε.
-Ηρεμησε αν χειροτερευσει την δαγκωνεις και την κανεις αθανατη όπως εμας. Του ειπε ο Τζίμυ.
-Όχι δεν γινεται.
-Και γιατι όχι?
-Γιατι η Σοφία αγαπαει την ημερα, τον ηλιο, τα χρωμαρα, τη ζωη. Όλα αυτά θα της τα στερησω αν την δαγκωσω. Θα την καταδικασω σε κατι που είναι χειροτερο και από θανατο για εκεινη.
-Και τι θα γινει? Εσυ θα εισαι αθανατος και εκεινη θνητη? Καποια στιγμη δεν θα πεθανει?
-Σταματα!!! Ειπε ο Μάρκος και σηκωθηκε αποτομα ορθιος.
-Τζίμυ σταματα να λες βλακειες που δεν μετρανε αυτή τη στιγμη. Ειπε ο Καρλ
-Εχεις δικιο. Μαρκο συγγνωμη.
Ο Μάρκος δεν μιλησε.
-Μαρκο μηπως μπορουμε να την δουμε? Ρωτησε η Έρμη.
-Όχι είναι αρκετα σοβαρα ακομα και δεν θελω να την κουρασουμε.
-Μπορουμε μηπως να μεινουμε εδώ για να βοηθησουμε αν θες σε κατι? Του ειπε η Βανέσα.
-Δεν χρειαζομαι βοηθεια αλλα μπορειται να μεινετε.
-Σ΄ευχαριστουμε.
-Αλλα ας αφησουμε για λιγο τα δυσαρεστα. Στη συνελευση σημερα το απογευμα θα παμε? Ρωτησε ο Άλεξ.
-Όχι εγω δεν θα παω. Ειπε αποτομα ο Μάρκος.
-Μα θα κατσουν τα κοριτσια να προσεχουν τη Σοφία.
-Ναι δεν εχεις να φοβηθεις τιποτα. Αλλωστε πρεπει να πας. Του ειπε και ο Καρλ.
-Ναι μαρκο βασισου πανω μας. Ειπε η Ροουζ.
-Κοιταξτε τι θα κανουμε θα ακυρωσουμε για σημερα τη συνελευση και θα την μεταφερουμε τρεις μερες αργοτερα. Τι λετε? Ρωτησε η Τζοαννα.
-Ενταξει . ειπε ο Καρλ.
-Εσυ μαρκο τι λες?
-Συμφωνω.
Τις επομενες μερες η κατασταση της Σοφίας ηταν σταθερη. Δεν υπηρχε καμια ιδαιτερη βελτιωση ουτε όμως χειροτερευε. Ο Μάρκος δεν αφηνε κανεναν να την δει εκτος από τον γιατρο και τους βοηθους του. Εμενε παντα πολύ ωρα μαζι της. Την τριτη μερα το βραδυ:
-Εισαι ετοιμος να παμε στο συμβουλιο? Ρωτησε ο Άλεξ.
-Όχι δεν θα ερθω.
-Μα ειπαμε…
-Δεν με νοιαζει τι ειπαμε. Δεν παω.
-Μαρκο ακουσε με ολο το σπιτι φρουρειται και όχι μονο από βρικολακες. Αλλωστε θα την προσεχουμε και εμεις. Ειπε η Ροουζ.
-Δεν μπορεις να μην πας. Ξερεις ότι αυτό το συμβουλιο είναι πολύ σημαντικο και σαν μελλον βασιλιας μας δεν γινεται να μην πας. Συνεχισε ο Τζίμυ.
-Η Σοφία θα είναι μια χαρα. Του ειπε η Τζοαννα.
-Ενταξει λοιπον τοτε θα ξεκινησουμε. Αν συμβει κατι… οτιδηποτε να μας ειδοποιησετε ενταξει?
-Ενταξει πηγαινετε τωρα… Ειπε η Ροουζ.
Ετσι ξεκινησαν ολοι οι αντρες και εφυγαν. Εμεινα στο σπιτι οι κοπελες και καποιοι υπηρετες. Αργα το βραδυ και ενώ τα κοριτσια ηταν μαζεμενα στο σαλονι και κουβεντιαζαν ο βινσετ και αλλοι πεντε στρατιωτες τους επιτεθηκαν χωρις εκεινες να το περιμενουν και τις ακινητοποιησαν. Υστερα τις κοιμησαν με υπνοτικη σκονη. Προχωρησαν προς το δωματιο της Σοφίας. Εν τω μεταξυ εφτασαν τα αγορια γιατι η συνελευση αναβληθηκε υστερα από παρακληση του μαρκου. Τοτε μπηκαν και ειδαν τη Ροουζ, την Βανέσα, την Έρμη και την Τζοαννα να κοιμουνται στο πατωμα δεμενες.
-Μα τι εγινε εδώ? Ειπε ο Τζίμυ.
-Η Σοφία! Γρηγορα! Ειπε ο Μάρκος και αρχισαν να τρεχουν προς το δωματιο που ηταν η Σοφία…
Ο Βίνσετ ηταν ηδη μεσα, πανω από το κρεβατι της Σοφίας. Τη χαιδεψε στο προσωπο. Εκεινη ξυπνησε και τρμαξε που τους ειδε ολους από πανω της. Προσπαθησε να σηκωθει από το κρεβατι και με πολύ προσπαθεια τα καταφερε.
-Μπραβο! Μπραβο! Βλεπω πως γρηγορα αναρρωσες. Της ειπε ειρωνικα ο Βίνσετ.
-Τι θελεις από εμενα? Ειπε η Σοφία τρεμοντας από αδυναμια και φοβο.
-Εξαιτιας σου ο Μάρκος με υποβινασε από διοικητη σε απλο στρατιωτη και παραλιγο να με σκοτωσει! Ειπε ενώ την στριμωχναν στη γωνια του δωματιου και συνεχισε «γι’ αυτό και εγω θα σε σκοτωσω για να μην λενε ότι κανω και μισες δουλειες».
-Τι εννοεις?
-Είναι πολύ απλο. Όλα αυτά τα εκανα για να σε σκοτωσω αργα και βασανιστικα αλλα βλεπεις εσυ δεν πεθανες δεν μου κανες την χαρη. Γι αυτό τωρα θα σε σκοτωσω και θα ειμαι σιγουρος ότι πεθανες.
Σηκωσε το σπαθι για να την σκοτωσει αλλα ο Μάρκος και οι αλλοι ηταν ηδη από πισω τους, τους χτυπησαν και τους σκοτωσαν. Ο Μάρκος πλησιασε την Σοφία που ειχε παραλησει από τον φοβο της. Εκεινη λιποθυμησε και επεσε στην αγγαλια του. Εκεινος την πηρε και την πηγε στο δωματιο του. Την εβαλε να ξαπλωσει. Ειχε ανεβασει πυρετο και φωναξε το γιατρο για να την εξετασει. Βγηκε εξω από το δωματιο και για άλλη μια φορα αφησε το γιατρο και τη Σοφία πισω του. Όταν βγηκε εξω ηταν η Ιωάννα.
-Συγγνωμη. Δεν ξερω τι άλλο να πω.
-Εφυγα νομιζοντας πως θα την προσεχατε, θα την προστατευατε.
-Μα εμεις αυτό καναμε, αλλα αιφνιδιαστηκαμε.
-Αιφνιδιαστηκατε? Εξαιτιας σας παραλιγο να την σκοτωσουν!!!
-Δεν την σκοτωσαν όμως!
-Χαρης εμας αφου εσεις κοιμοσασταν!!!
-Ηρεμησε λιγο! Κανανε ότι μπορουσαν! Ειπε ο Καρλ.
-Δεν ηταν αρκετο! Φαινεται πως δεν καταλαβαινεται ποσο ευαλωτη είναι! Δεν είναι αθανατη! Φωναξε ο Μάρκος και υστερα συνεχισε «μπορω να την χασω ανα πασα στιγμη».
-Εσυ το αποφασισες ετσι! Ειπε η Βανέσα.
-Σταματ δεν είναι ετσι! Φυγε!!! Φυγετε ολοι!!!!

-Παμε παιδια. Ας τον αφησουμε μονο του να σκεφτει. Παμε στο σαλονι. Ειπε ο Τζιμυ.
Αφου κατεβηκαν στο σαλονι:
-Πω πω νευρα! Ειπε ο Τζιμυ.
-Εχει όμως δικιο! Ειπε ο Καρλ.
-Ναι. Μα καλα εσεις τι κανατε εδώ? Ρψτησε ο Τζιμυ
-Ημασταν εδώ και συζητουσαμε όταν ξαφνικα μας επιτεθηκαν και οι εξι μαζι. Απαντησε η Ροουζ.
-Ναι τεσσερις εναντιον εξι! Συμπληρωσε η Ερμη.
-Τους παλιοδειλους! Φωναξε ο Μπεν.
-Ο Μάρκος πως είναι? Ρωτησε η Ροουζ
-Εσυ πως λες? Απαντησε ο Τζιμυ.
-Ασχημα ε?
-Ασχημα ναι… και πολύ τσαντισμενος μαζι σας.
-Η Σοφία πως είναι? ρωτησε η Βανεσα.
-Δεν ξερουμε. Απαντησε ο Μπεν.
-Σταματηστε γιατι κατεβαινει ο Μάρκος.
Πραγματι ο Μάρκος πλησιαζε προς το μερος τους.
-Εδώ ειστε. Ηθελε να σας ζητησω συγγνωμη για την ακραια συμπεριφορα μου. Τζοαννα ξερω ότι κανατε ότι μπορουσατε. Αλλωστε αιφνιδιαστηκατε.
-Ηρεμησε δεν μας πειραξε. Εσυ πως εισαι?
-Εγω μια χαρα αν εξαιρεσεις την αγωνια και τον φοβο που εχω για το τι θα μου πει ο γιατρος.
-Να σκεφτεσαι θετικα. Ολοι μας αγωνιουμε.
Ετσι καθισαν ολοι μαζι και περιμεναν. Σιγομιλουσαν μεταξυ τους καθως περνουσαν τα λεπτα.
-Μαρκο ισως θα πρεπει να σκεφτεις και το ενδεχομενο να την χασεις για παντα. Του ειπε ο αλεξ.
-Δεν υπαρχει τετοια περιπτωση. Ειμαι σιγουρος πως θα τα καταφερει.
-Μην ξεχνας πως είναι θνητη ακομα, ανθρωπος και όχι βρικολακας. Πρεπει να το συνηδητοποιησεις. Καποια στιγμη ακομα και αν τα καταφερει τωρα θα γερασει και θα πεθανει και θα πρεπει να ζησεις χωρις αυτην.
-Όχι δεν θα επιτρεψω ποτε να την χασω.
-Ξερω πως τωρα την αγαπας πολύ και δεν θελεις να την χασεις με τιποτα, αλλα ειμαι σιγουρος πως με τον καιρο θα βρεις μια άλλη κοπελα ιδια ή καλυτερη της Σοφίας για να αγαπησεις.
-Δεν υπαρχει άλλη κοπελα σαν τη Σοφία. Σκεψου όμως ποια άλλη θα καθοταν μαζι σου αν της ελεγες την αληθεια ότι εισαι βρικολακας. Οι περισσοτερες φρικαρουν, άλλες φοβουνται και εξαφανιζονται ή σε πρακαλανε να τις δαγκωσεις και να τις κανεις αθανατες. Η Σοφία όμως όταν εμαθε την αληθεια αν και επεσε από τα συννεφα και ειμαι σιγουρος πως φοβηθηκε για μια στιγμη υστερα από λιγο γυρισε και μου ειπε «Αγαπη μου αυτό δεν αλλαζει τιποτα στα δικα μου συναισθηματα. Το γεγονος του ότι δεν εισαι ανθρωπος δεν αλλαζει αυτό που νιωθω για εσενα και αυο που νιωθω είναι ατελειωτη αγαπη. Δεν με πειραζει που δεν εισαι ανθρωπος».
Αν είναι όπως μου τα λες τοτε πραγματι είναι σπανιο να ξαναβρεις μια τετοια γυναικα. Θα ηθελα πολύ να την γνωρισω για να δω αν είναι πραγματι τοσο τελεια οσο λετε ολοι σας.
-Και θα της γνωρισεις. Να εισαι σιγουρος. Θα γινει καλα ειμαι βεβαιος.
-Μαρκο κατεβαινει ο γιατρος! Διεκοψε η Τζοαννα.
Αφου κατεβηκε και εφτασε στο σαλονι ο γιατρος πλησιασε τον Μαρκο.
-Λοιπον? Ρωτησε ολο αγωνια ο Μαρκος.
-Ανοιξε η πληγη στην κοιλια της αλλα την φροντισαμε και είναι καλα τωρα. Παρακαλω να μην ξανασηκωθει για κανενα λογω.
-Ενταξει μπορω να παω να την δω? Ρωτησε ο Μαρκος.
-Όχι καλυτερα αφηστε την να ξεκουραστει.
-Ενταξει σας ευχαριστουμε.
Ο γιατρος πηγε στο δωματιο του να ξεκουραστει ενώ οι υπολοιποι καθισαν και συνεχισαν να συζητουν. Συζητουσαν μεχρι τις 8 το πρωι.
-Παιδια φαινεται πως μπηκαμε για τα καλα στο χειμωνα. Κοιταξτε εξω πως βρεχει. Ειπε η Ερμη.
-Μα Ερμη μου αυτό μας συμφερει γιατι ετσι θα μπορουμε να ειμαστε ξυπνιοι και την ημερα. Την απαντησε ο Καρλ.
-Δεν ξερω εσεις τι λετε αλλα εγω ειμαι κουρασμενος και προτεινω να παμε ολοι για υπνο. Ολοι μας χρειαζομαστε ξεκουραση μετα από τετοια νυχτα. Ειπε ο Μπεν.
-Ναι παιδια πηγεντε. Ειπε ο Μαρκος.
-Κι εσυ τι θα κανεις? Δεν θα κοιμηθεις λιγακι? Ρωτησε η Ροουζ.
-Θα κοιμηθω αλλα πρωτα θελω να δω τη Σοφια.
-Οκ. Τα λεμε.
Ο Μαρκος πηγε στο δωματιο που βρισκοταν τωρα η Σοφια ανοιξε την πορτα και μπηκε μεσα. Υστερα από λιγο βρεθηκε από πανω της. Τη φιλησε στο στομα και υστερα πηγε και κοιμηθηκε στο απεναντι δωματιο. Όταν ξυπνησε παλι τη νυχτα, τον περιμενε μια εκπληξη. Ειχε φτασει ο βασιλιας και η βασιλισσα των βρικολακων, οι γονεις του Μαρκου. Ετσι στο δωματιο του Μαρκου:
-Πατερα? Τι εκπληξη? Πως από δω?
-Μην μου πεις πως το ξεχασες! Σε δυο βδομαδες από τωρα θα γινει η στεψη σου και πρεπει να οργανωσουμε την γιορτη.
-Σε δυο βδομαδες? Αποκλειεται!!!
-Μαρκο δεν είναι αστειο!!! Αυτή η τελετη εχει κανονισθει πριν από τρεις αιωνες. Γι αυτό δεν θα επιτρεψω σε κανεναν και τιποτα να την ακυρωσει!!!
-Ακουσε με πατερα… Το μονο που ζηταω είναι να το αναβαλλουμε δυο- τρεις μηνες.
-Δυο τρεις μηνες???? Όχι!!! Αυτό δεν γινεται!!
-Μα η κοπελα που θα γινει μελλουσα συζυγος μου και βασιλισσα των βρικολακων είναι βαρια τραυματισμενη και χρειαζεται χρονο για να αναρρωσει.
-Τι θα πει είναι τραυματισμενη? Σαν βρικολακας δεν γιατρευεται αμεσως?
-Δεν είναι βρικολακας…ακομη.
-Τι θα πει ακομη?
-Δεν θελει. Αρνειται.
-Αρνειται? Ρωτησε ο βασιλιας εξαλλος και συμπληρωσε «Απαιτω να την δω»
-Δεν μπορειται ξεκουραζεται.
-Ειμαι ο βασιλιας και βεβαια μπορω να την δω. Που είναι?
-Στο απεναντι δωματιο.
Ο βασιλιας βγηκε από το δωματιο του Μαρκου και μπηκε εξαλλος στο δωματιο που ηταν η Σοφια φωναζοντας:
-Ποια είναι αυτή που αρνειται να γινει βρικολακας?
-Πατερα ηρεμησε!! Εδώ είναι στο κρεβατι και κοιμαται.
Ο βασιλιας πλησιασε και όταν την ειδε εμεινε εκθαμβος από την ομορφια του προσωπου της.
-Αυτή είναι? Ρωτησε.
-Ναι. Του απανησε ο Μαρκος χωρις να παρει το βλεμμα του από την Σοφια.
-Πως την λενε?
-Σοφια.
-Καλη επιλογη η Σοφια γιε μου. Φαινεται πως οι βρικολακες θα είναι από δω και στο εξης περηφανοι για την ομορφη βασιλισσα τους. Μα και το εσωτερικο φως που βγαζει είναι πολύ εντονο. Σε όλα αυτά τα χρονια που εχω ζησει δεν εχω συναντησει ξανα τετοιον ανθρωπο. Πραγματικα γιε μου είναι μια πολύ καλη για βασιλισσα.
-Για να γινει όμως βασιλισσα πρεπει να αναβαλλουμε τη τελετη μεχρι να είναι και εκεινη σε θεση να την παρακολουθησει.
-Όχι δεν χρειαζεται γιατι θα την δαγκωσεις και θα γινει βρικολακας.
-Όχι γιατι αν την δαγκωσω χωρις να το θελει δεν θα με παντρευτει.
-Μαρκο δεν ξερω τι θα κανεις προκειμενου να γιενι βασιλισσα. Ξερω μονο ότι η τελετη θα γινει σε δυο βδομαδες και αν δεν μπορεσει να σε συνοδευσει η Σοφια, τοτε βασιλισσα θα γινει η Σεσιλια.
-Πατερα γιατι να μην την αναβαλλουμε…
-Γιατι δεν γινεται!!! Ειπε ο βασιλιας και βγηκε από το δωματιο.

ναι είναι πολύ ωραιό και το έχεις βάλει στο Βέλλα κ Έντουαρτ....
μου αρέσει πολύ!

Είναι τέλειοοοοοο !!!!!!

Θέλω κιάλλο !!!

Από τοτε περασαν τρεις μερες. Τρεις μερες οπου η Σοφια κοιμοταν μερα νυχτα. Ο Μαρκος ανυσηχουσε για εκεινη μα κυριως για αυτην την τελετη με την οποια ολοι εκτος από τον ιδιο ειχαν ενθουσιαστει. Το χειροτερο για τον Μαρκοηταν πως θα τον συνοδευε τελικα η Σεσιλια. Η Σεσιλια ηταν μια πολύ γοητευτικη βρικολακας λαχταρουσε όμως οσο τιποτα στον κοσμο την εξουσια και τα χρηματα. Ο Μαρκος καθοταν και τα σκεφτοταν όλα καθισμενος διπλα στην Σοφια όταν ξαφνικα:
-Εισαι πολύ σκεφτικος…
Ο Μαρκος γυρισε την κοιταξε και ειπε ολο χαρα.
-Επιτελους αγαπη μου ξυπνησες! Πως νοιωθεις?
-Ποναω αρκετα.
-Εξαιτιας μου! Εγω εβαλα αυτόν τον ανοητο να σε φερει εδώ.
-Μην ανυσηχεις ξερω πως εσυ δεν θα εβαζες ποτε καποιον να μου κανει κακο. Αλλωστε μου εσωσες την ζωη όταν ο Βινσετ πηγε να με σκοτωσει. Σ Ευχαριστω.
-Δεν ηταν τιποτα. Δεν θα επετρεπα ποτε να σκοτωσει καποιος αυτην που αγαπω.
Κοιταχτηκαν για λιγο και υστερα η Σοφια ειπε:
-Ηθελες κατι να μου πεις γι αυτό εβαλες να με φερουν εδώ.
-Ναι ηθελα να σου εξηγησω σχετικα με την Σεσιλια αλλα δεν θα μιλησουμε γι αυτό τωρα εισαι ασχημα.
-Ενταξει. Μα τι φασαρια είναι αυτή εξω?
-Ετοιμαζουν το καστρο για την τελετη στεψης μου.
-Μα ποτε είναι?
-Σε δεκα μερες περιπου.
-Σε δεκα μερες? Καταλαβαινεις βεβαια ότι σε δεκα μερες εγω δεν θα μπορω να σε συνοδεψω.
-Το ξερω. Προσπαθησα να την αναβαλλω αλλα ο πατερας μου ηταν καθετος!!
-Δεν με πειραζει.
-Είναι εξω οι φιλες σου και οι δικοι μου.Να τους φωναξω?
-Βεβαια!! Θελω πολύ να τους δω.
Ο Μαρκος βγηκε και πηγε να τους φωναξει. Πρωτα βρηκε την Ροουζ και τον Μπεν.
-Η Σοφια συνηλθε και θελει να σας δει. Ολους!!!!
-Πωςςςς????? Παμε να φωναξουμε και τους αλλους. Ειπε η Ροουζ.
Οι υπολοιποι ηταν συγκεντρωμενοι στο σαλονι και σχεδιαζαν τι θα κανουν στην τελετη.
-Μαρκο μου επιτρεπεις να τους το πω εγω? Ειπε η Ροουζ.
-Κανενα προβλημα. Απαντησε εκεινος.
-Η Σοφια συνηλθε!!
-Πλακα μας κανεις!!! Ειπε η Ερμη.
-Όχι είναι αληθεια.
-Και τι περιμενουμε? Παμε να την δουμε ειπε η Βανεσα.
-Να ερθω και εγω? Ρωτησε ο Αλεξ.
-Το συζητας? Οπωςσδηποτε! Του ειπε η Βανεσα.
Ετσι αρχισαν να τρεχουν ολοι μαζι προς το δωματιο της Σοφιας όταν ξαφνικα εμφανιστηκε μπροστα τους ο βασιλιας και η βασιλισσα.
-Μα για πού τρεχετε ετσι ολοι μαζι? Ρωτησε η βασιλισσα.
-Η Σοφια μεγαλειοτατη συνηλθε και θελει να μας δει. Της απαντησε η Ροουζ.
-Είναι αληθεια αυτό Μαρκο? Τον ρωτησε ο βασιλιας.
-Ναι πατερα συνηλθε.
-Ωραια τοτε να μην σας καθυστερουμε. Πηγαινετε.
Αφου ολοι υποκλιθηκαν συνεχισαν για το δωαμτιο της Σοφιας. Από εξω περιμενε ο γιατρος.
-Δεν θα μπειτε ολοι μεσα. Θα την κουρασετε. Αλλωστε πρεπει να την εξετασω.
Ετσι μπηκε μεσα μονο ο γιατρος και αφου την εξετασε της εδωσε ένα χαπι για να κοιμηθει.
-Πρεπει να ξεκουραστεις. Δεν εισαι καλα ακομα. Της ειπε και την αφησε να κοιμηθει.
Οι μερες περνουσαν με την Σοφια να καλυτερευει συνεχως και τους υπολοιπους να ετοιμαζονται για την τελετη που ολο και πλησιαζε. Τελικα η μερα εφτασε. Αργα το απογευμα μαζευοταν σιγα – σιγα οι καλεσμενοι. Η τελετη θα γινοταν στις 12:00 τα μεσανυχτα. Κατά τις 11:00 η Σοφια καλεσε την Ερμη στο δωματιο της:
-Επιτελους ηρθες!
-Μπα και γιατι τετοια βιασυνη? Ρωτησε η Ερμη.
-Γιατι θελω να παω εστω και για λιγο να τον δω να στεφεται βασιλιας.
-Μα δεν γινεται δεν πρεπει να σηκωθεις!
-Μην ανυσηχεις ρωτησα τον γιατρο. Αλλωστε δεν θα πλησιασω, θα κοιταω παο μακρια. Το μονο που χρειαζομαι είναι ένα φορεμα.
-Αν τα εχεις κανονισει με το γιατρο τοτε ενταξει. Εχω σε μαυρο , καφε και ροζ χρωμα. Τι προτιμας?
-Το ροζ φυσικα!
-Σε μισο λεπτο θα το χεις!
Μετα από λιγα λεπτα το εφερε και βοηθησε την Σοφια να ετοιμαστει. Στις 11:38 ηταν απολυτως ετοιμη.
-Σοφια εισαι πραγματικα πολύ ομορφη.
-Σ ευχαριστω πολύ!
-Μα φαινεσαι χλωμη εισαι καλα?
-Ειμαι καλα.
-Δεν μπορω να σε αφησω μονη… αν παθεις κατι?
-Μην ανυσηχεις θα ερθει μαζι μου ο γιατρος.
-Ωραια ετσι θα ηρεμησω.
-Ε πηγαινε τωρα θα αργησεις.
Η Ερμη κατεβηκε κατω. Ολοι ειχαν μαζευτοι στην αιθουσα δεξιωσεων. Επικρατουσε απολυτη ησυχια γιατι μιλουσε ο βασιλιας.
-Σας ευχαριστω που ηρθατε. Σημερα γιορταζουμε την στεψη του γιου μου του Μαρκου…
-Στο μεταξυ η Σοφια πλησιαζε στο σημειο όταν ξαφνικα την σταματησε ο γιατρος γιατι αρχισε να αιμορραγει παλι η πληγη στην κοιλια.
-Αχ σε παρακαλω πεντε λεπτα μονο να τον δω να στεφεται βασιλιας.
-Ενταξει.
Ετσι πλησιασε αρκετα. Ηταν στο δευτερο οροφο της αιθουσας και ετσι τον κοιτουσε από ψηλα. Κανεις δεν ηταν εκει εκτος από εκεινη και τον γιατρο. Και τοτε τον ειδε που πλησιασε γονατισε του φορεσαν το στεμμα σηκωθηκε γυρισε και τοτε ο πατερας του φωναξε « Ζητω ο βασιλιας Μαρκος» και ακολουθησαν και οι καλεσμενοι. Ενοιωθε τοσο υπερηφανη για αυτόν. Ο πατερας του ξαναμιλησε.
-Ωραια, ωραια και τωρα συμφωνα με την τελετη ο βασιλιας πρεπει να δειξει την μελλοντικη του βασιλισσα.
Η καρδια της Σοφιας αρχισε να χτυπα δυνατα. Ο Μαρκος τεντωσε το χερι του και εδειξε την………………Σεσιλια!!! Εκεινη αρχισε να προχωρα προς το μερος του ωσπου και εφτασε. Ο Μαρκος την πηρε από το χερι και ειπε:
-Εσυ εισαι η βασιλισσα μου! Και την φιλησε στο στομα για αρκετη ωρα. Οι καλεσμενοι αρχισαν να χειροκροτουν και να φωναζουν. Μονο οι φιλοι του Μαρκου δεν εκαναν τιποτα γιατι ειχαν κοκαλωσει από αυτό το αναπαντεχο. Η Σοφια όμως δεν ηταν καλα. Δεν μπορουσε να το πιστεψει. Τα ποδια της ειχαν παραλυσει. Δεν ηξερε πώς να αντιδρασει. Υστερα από λιγο όταν πια τελειωσαν οι ζητωκραυγες και αρχισε η γιορτη η Σοφια γυρισε και ειπε στον γιατρο.
-Βοηθησε με να παω στο δωματιο μου σε παρακαλω.
-Λυπαμαι για ότι εγινε.
-Εσυ δεν εκανες τιποτα άλλος θα επρεπε να λυπαται αλλα δεν θελω να το συζητης. Ετσι την πηγε στο δωματιο της.
-Αφησε με μονη.
-Πρεπει να δω την πληγη.
-Θα την φροντισω εγω. Σε παρακαλω…
-Ενταξει.
Ο γιατρος εφυγε και η Σοφια εμεινε μονη. Πονουσε όχι τοσο στην πληγη οσο στην καρδια. Στο μυαλο της τριγυρνουσε συνεχεια η εικονα που ο Μαρκος φιλουσε την Σεσιλια, η φραση «εσυ εισαι η βασιλισσα μου». Αρχισε να κλαιει και να εκνευριζεται με τον εαυτο της που επεσε θυμα του Μαρκου για δευτερη φορα. Μια φωνη μεσα της φωναζε: «Φυγε, φυγε. Τι καθεσαι? Σε προδωσε και δευτερη φορα. Φυγε. Κοιτα τι σου εχει κανει μεχρι τωρα. Ελευθερωσου. Φυγε.». σε μια στιγμη κοιταξε το ειδωλο της στον καθρευτη και ειπε:
-Εχεις δικιο. Δεν αξιζει τοσα δακρυα αυτος. Θα φυγω. Αυριο χωρις να το καταλαβει κανεις.
Ετσι προσπαθησε να κοιμηθει. Στο μεταξω ο Μαρκος μαζι με τους φιλους του:
-Λοιπον πως τα πηγα?
-Γιατι δεν μας ειπες την αληθεια και μας φλομωσες στο ψεμα? Τον ρωτησε η Ροουζ.
-Ότι αγαπας την Σοφια και δεν μπορεις χωρις αυτή. Συνεχισε η Τζοαννα.
-Μα τα εννοουσα. Απαντησε ο Μαρκος.
-Συνεχιζεις λοιπον τα ιδια! Αφου σε ειδαμε!!!! Σε ακουσαμε!!! Του ειπε αυστηρα η Τζοαννα.
-Εννοειται αυτό με την Σεσιλια?
-Φυσικα!!! Τι εχεις να πεις? Ρωτησε η Βανεσα.
-Να σας εξηγησω. Ο πατερας μου και η τελετη απαοτουσαν να δειξω μια βασιλισσα και ετσι αφου η Σοφια δεν μπορουσε να εμφανιστει…
-Μπορουσες να πεις το ονομα της και να αναφερεις το λογο για τον οποιο δεν μπορουσε να εμφανιστει σημερα. Του ειπε η Ερμη.
-Δεν είναι τοσο απλο καθως η τελετη απαιτει την συμμετοχη βρικολακων και μονο.
-Όπως και να χει αν το μαθει η Σοφια… ειπε η Ερμη.
-Σας παρακαλω μην της το πειτε. Τουλαχιστον όχι ακομα. Θα της το πω εγω όταν θα ναι καλα.
-Δεν είναι τοσο απλο.
-Τι εννοεις Ερμη?
-Βοηθησα τη Σοφια να ντυθει για να ερθει να σε δει εστω και παο μακρια.
-Πλακα μου κανεις. Αφου δεν μπορει καλα-καλα να περπατησει.
-Θα την βοηθουσε ο γιατρος.
-Πες μου ότι μου λες ψεματα.
-Δυστυχως είναι η αληθεια και ηταν τοσο ομορφη…
Ο Μαρκος ετρεξε προς το δωματιο της. Εξω ηταν ο γιατρος.
-Τωρα θα ερχομουνα να σας βρω. Ανυσηχω για εκεινη. Βλεπετε σας ειδε να φιλατε την άλλη και από τοτε κλειδωθηκε μεσα και εκλαιγε.
-Εκλαιγε?
-Ναι μα εμενα με ανυσηχει περισσοτερο η πληγη της.
-Ποια πληγη της?
-Να κανονικα δεν επιτρεπεται να κουνηθει αλλα εκεινη αντιθετα σηκωθηκε, ντυθηκε, περπατησε, ανεβηκε και κατεβηκε σκαλια. Ηταν φυσικο καποια πληγη της να ανοιξει.
Ο Μαρκος χτυπησε την πορτα μα δεν ακουσε τιποτα από μεσα. Προσπαθησε να ανοιξει την πορτα μα ηταν κλειδωμενη.
-Σοφια σε παρακαλω ανοιξε ή τουλαχιστον πες κατι για να δω αν εισαι καλα.
Καμια ανταποκριση. Εφτασε και η Ροουζ.
-Σοφια η Ροουζ ειμαι εισαι καλα?
-Αν δεν ανοιξεις θα σπασω την πορτα!!! Ειπε ο Μαρκος.

καυμένη Σοφία !! Και αυτος γιατι φιλησε την άλλη !!!!

Κιαλλο κιαλλο !!!!

Και τοτε ακουστηκε η Σοφια:
-Μαρκο φυγε δεν θελω να σε δω και πολύ περισσοτερο να σου μιλησω τωρα
-Πρεπει να σου εξηγησω
-Δεν θελω να σε ακουσω.
-Σοφια ο γιατρος ειμαι αφησε με να μπω να σε εξετασω
Η πορτα ανοιξε και εμφανιστηκε η Σοφια με το φορεμα, εμ μαλλια ανακατωμενα. Φαινοταν χλωμη.
Ο γιατρος, ο Μαρκος και η Ροουζ μπηκαν μεσα. Η Σοφια κοιταξε την Ρουζ και ειπε:
-Μπορεις να με βοηθησεις να βγαλω το φορεμα?
-Εισαι πολύ ομορφη. Ειπε ο Μαρκος.
-Σου ειπα να φυγεις. Αν εχεις κατι να μου πεις ελα αυριο το πρωι.
-Πηγαινε Μαρκο. Πηγαινε. Του ειπε η Ροουζ.
Ο Μαρκος βγηκε εξω και πηγε να βρει τους υπολοιπους.
-Τι εγινε? Τηνς μιλησες? Της εξηγησες? Ρωτησε ο Μπεν.
-Όχι δεν με αφησε. Δεν θελει να με ακουσει ουτε καν να με δει.
-Τοσο ασχημα?
-Όχι δεν μπορω να πω. Θελει να μιλησουμε αυριο το πρωι.
-οριστε.
-Λοιπον παω να κοιμηθω μηπως και ηρεμησω λιγο.
-Κι εμεις παμε γιατι ειμαστε κουρασμενοι του ειπε ο Καρλ.
Στο μεταξυ στο δωματιο της Σοφιας ο γιατρος αφου της περιποιηθηκε την πληγη εφυγε και αφησε την Σοφια με την Ροουζ:
-Αφησε τον να σου εξηγησει. Ηταν όλα μια παρεξηγηση. Της ειπε η Ροουζ.
-Παρεξηγηση που τον ειδα να φιλαει άλλη? Φωναξε η Σοφια.
-Ακουσε με…
-Όχι εσυ ακουσε με. Δεν θελω να το συζητησω. Τουλαχιστον όχι τωρα. Δεν νιωθω καλα. Ασε με μονη σε παρακαλω.
-Ενταξει. Ειπε η Ροουζ και εφυγε.
Η Σοφια δεν κοιμηθηκε αλλα εμεινε ξαπλωμενη για τις επομενες δυο ωρες και σκεφτοταν. Επικρατουσε απολυτη ησυχια. «Ή τωρα ή ποτε» σκεφτηκε και σηκωθηκε. Φορεσε μια ρομπα πανω από το νυχτικο της, αρπαξε δυο επιδεσμους που ειχε ξεχασει ο γιατρος στο κομοδινο της και πηγε προς την πορτα. Την ανοιξε, βγηκε στο διαδρομο. Δεν ηταν κανεις. Προχωρησε μεχρι που εφτασε στην εισοδο. Ανοιξε την μεγαλη πορτα και βγηκε εξω. Χιονιζε και εκανε πολύ κρυο αλλα δεν προλαβαινε να βαλει κατι πιο ζεστο. Αρχισε να τρεχει οσο πιο γρηγορα μπορει. Μετα από ένα τεταρτο βγηκε από την κεντρικη εισοδο της επαυλης.
-Αν παω από τον δρομο θα με βρουμε σιγουρα. Αρα θα παω από το δασος. Αν δεν κανω λαθος λιγο πιο κατω υπαρχει μια φαρμα και εκει θα ζητησω βοηθεια σκεφτηκε. Αρχισε να περπαταει οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Η φαρμα ηταν πιο μακρια από τι θυμοταν. Περπατουσε κιολας δυο ωρες. Το ποδι της και η πληγη της στην κοιλια την πονουσαν πολύ. Επιτελους μετα από ωρα την ειδε. Προσπαθησε νε περπατησει πιο γρηγορα. Εφτασε στην πορτα πηγε να χτυπησει το κουδουνι για να ζητησει βοηθεια μα ξαφνικα σταματησε.
-Η φαρμα είναι πολύ κοντα στην επαυλη. Σιγουρα οι ιδιοκτητες είναι και αυτοι βρικολακες.
Και μονο στην ιδεα αυτή απομακρυνθηκε γρηγορα. Λιγα μετρα πιο περα υπηρχε ενας σταβλος. Μπηκε μεσα. Ηταν πιο ζεστα απο τι εξω. Ειδε κρεμασμενο στο τοιχο ένα αδιαβροχο και από κατω κατι μποτες. Τα φορεσε για να ζεσταθει. Ο σταβλος ειχε δυο αλογα μεσα αλλα το ένα φαινοταν αρρωστο καθως ηταν ολη την ωρα ξαπλωμενο. Το άλλο όμως ηταν μια χαρα και ετσι η Σοφια αποφασισε να το παρει για να φυγει πιο γρηγορα. Πριν ξεκινησει εβγαλε τον επιδεσμο από την κοιλια της και εβαλε τον αλλον που ειχε παρει μαζι της. Ειχε παγωσει ολοκληρη, όμως δεν την ενοιαζε. Επρεπε να φυγει μακρια. Κοιταξε εξω. Το χιονι δυναμωνε. Ανεβηκε στο αλογο και βγηκαν μαζι εξω. Το κρυο ηταν τσουχτερο. Ετρεχαν. Επρεπε να φτασει οσο πιο μακρια μπορουσε. Ετρεχε με το αλογο σχεδον μια ωρα. Η πληγη της ειχε ανοιξει. Αρχισε να μην βλεπει καλα από τον πονο και τον πυρετο. Ηξερε πως επρεπε να βρει καπου να σταματησει. Που όμως? Το μονο που υπηρχε γυρω ηταν χιονι και δεντρα.
Ζαλιζοταν, εβλεπε θολα, ετρεμε. Σταματησε το αλογο και επεσε πανω στο χιονι.
-Δεν τα καταφερα. Ειπε και εκλεισε τα ματια.

Το εχω ξαναδιαβασει!!!

Σπόιλερ:

ειναι τέλειο !! Καυμενη Σοφια τι τραβάει !!

Κιαλλο κιαλλο !!

Ετοιμο το εχεις ??

Στο παλατι μολις αρχισαν να ξυπνουν.
-Που πας Μαρκο?
-Να μιλησω στη Σοφια να της εξηγησω.
-Ασε με να παω εγω πρωτα.
-Μα…
-Σε παρακαλω. Εχω ένα κακο προαισθημα και θελω να δω αν είναι καλα.
-Ενταξει πηγαινε.
Η Ροουζ κατευθηνθηκε προς το δωματιο. Ανοιξε την πορτα. Ειδε πως η Σοφια δεν ηταν στο κρεβατι. Αρχισε να την φωναζει. Εψαξε στην τουαλετα. Δεν ηταν πουθενα. Ετρεξε και το πε στους αλλους και αρχισαν αμεσως να την ψαχνουν.
-Παω να το πω στον Μαρκο. Ειπε η Ερμη.
Στο δρομο της σναντησε την μητερα του Μαρκου.
-Υψηλοτατη μηπως ξερετε που είναι ο Μαρκος?
-Συζηταει μαζι με τον πατερα του και τους οπλαρχηγους. Δεν μπορεις να τους διακοψεις. Τι συμβαινει?
Η Ερμη δεν απαντησε και ετρεξε προς την αιθουσα. Μπηκε μεσα.
-Πως τολμας? Φωναξε ο πατερας του Μαρκου.
-Μαρκο… η Σοφια.. δεν είναι εδώ. Το σκασε.
-ΠΩΣΣ????
-Περασε εξω! Ειπε ο πατερας του.
-Όχι ειπε ο Μαρκος και εφυγε μαζι της.
-Πως είναι δυνατον να μην την βρισκετε?
-Ψαξαμε παντου αλλα δεν την βρηκαμε ειπε ο Τζιμυ που ερχοταν εκεινη την ωρα μαζι με τους αλλους.
-Παμε να την βρουμε γρηγορα!! Προσταξε ο Μαρκος.
Βγηκαν εξω.
-Θα περασε από την φαρμα σιγουρα. Ειπε η Ερμη.
-Ε τοτε παμε ειπε ο Μαρκος και αρχισαν να πετανε προς τα κει.
Σε λιγα λεπτα ειχαν φτασει. Τα αγορια εψαχναν στο σπιτι ενώ τα κοριτσια στο σταβλο.
-Ερμιονη κοιτα! Λειπει το ένα από τα αλογα! Ειπε η Τζοαννα.
-Και το αδιαβροχο και η μποτες ειπε η Ροουζ.
-Αφρο φωναξε τα αγορια!! Ειπε η Ερμη.
Η Αφρο βγηκε εξω και υστερα από λιγα λεπτα ηρθε μαζι με τα αγορια.
-Λοιπον τι βρηκατε? Ρωτησε ο Μαρκος
-Λειπει το ένα αλογο, οι μποτες και το αδιαβροχο. Του ειπε η Ερμη. Τα χρησιμοποιησε για να φυγει πιο γρηγορα.
-Κοιταξτε τι βρηκα εδώ! Ο επιδεσμος της Σοφιας. Φωναξε ο Μπεν,
-Για να δω.. μα είναι γεματος αιματα. Πρεπει να την βρουμε γρηγορα!!!
Βγηκαν εξω
-Καρλ, Ερμη και Τζοαννα θα πατε δυτικα. Αφρο, Αλεξ και Τζιμυ θα πατε ανατολικα. Νοτια το αποκλειω γιατι είναι η επαυλη επομενως εγω η Ροουζ και ο Μπεν θα παμε βορεια.
Ετσι ξεκινησαν. Πετουσαν με αρκετη αποσταση μεταξυ τους, ο καθενας στην κατευθηνση του. Περνουσε η ωρα και δεν εβρισκαν τιποτα ουτε καν καποια ιχνη αφου τα ειχε καλυψει όλα τα χιονι. Και ενώ πετουσε η Αφρο ξαφνικα διεκρινε το αλογο και λιγα μετρα πιο περα τη Σοφια σχεδον σκεπασμενη από το χιονι.
-Τη βρηκα φωναξε. Την βρηκα!!! Και κατεβηκε κοντα της. Υστερα από λιγο ηρθες και ο Αλεξ με τον Τζιμυ. Την ξεσκεπασαν από το χιονι και ο Αλεξ κοιταξε τον σφυγμο της.
-Λοιπον?? Ρωτησε η Αφρο.
-Είναι αδυναμη αλλα ζωντανη. Να την μεταφερουμε γρηγορα!
-Ενταξει εγω θα ειδοποιησω τους αλλους.
Ετσι ο Αλεξ μαζι με τον Τζιμυ σηκωσαν και αρχισαν να κατευθυνονται προς την επαυλη. Όταν εφτασαν την εβαλε στο κρεβατι την σκεπασε ζεστα και φωναξε το γιατρο. Βγηκε παο το δωματιο και περιμενε. Μετα από λιγο ηρθαν και οι υπολοιποι.
-Πως είναι? Παω να την δω. Ειπε ο Μαρκος.
-Όχι τωρα είναι ο γιατρος μαζι της ειπε ο Τζυμι.
Ο γιατρος βγηκε και ειχε το κεφαλι του κατεβασμενο.
-Λοιπον πως είναι?
-Ασχημα πολύ ασχημα!
-Δηλαδη?
-Πεθαινει. Δεν θα βγαλει την νυχτα λυπαμαι.
Οι κοπελες αρχισαν να κλαινε ενώ τα αγορια τις αγγαλιαζαν. Ο Μαρκος ηταν συντετριμμενος.
-Κουραγιο. Του ειπε ο Καρλ
-Όχι! Όχι. Ειπε και μπηκε γρηγορα στο δωματιο της. Πλησιασε το κρεβατι της.
-Δεν θα σε χασω. Ειπε και χωρις να το σκεφτει την σηκωσε ελαφρα και την δαγκωσε στο λαιμο πινοντας το αιμα της. Υστερα τρυπησε την φλεβα του και αφησε το αιμα του να χυθει στα χειλη της. Πλησιασε το χερι του και το ακουμπησε στο στομα της.
-Πιες σε παρακαλω! Πιες!!
Μετα από λιγο ενιωσε τα δοντια της στην σαρκα του να του πινουν το αιμα.
-Μπραβο μωρο μου. Ψιθυρισε.
Η Σοφια σταματησε. Ο Μαρκος εκεινη την στιγμη συνειδητοποιησε τι ειχε κανει και βγηκε τρεχοντας από το δωματιο. Η Σοφια πισω του αρχισε να ουρλιαζει από τον πονο της αλλαγης. Μολις βγηκε εξω τον πλησιασαν οι υπολοιποι ολο τρομο και αγωμια.
-Μα τι εγινε? Τι της συμβαινει? Τι της εκανες? Φωναξε η Τζοαννα.
-Την δαγκωσα. Είναι δικια μας τωρα. Ειπε και με την σκεψη αυτή αρχισε να νοιωθει καλυτερα.
-Πως μπορεσες? Εκεινη δεν ηθελε!!! Φωναξε η Ροουζ.
-Ηρεμησε αγαπη μου. Καλα εκανε. Της ειπε ο Τζιμυ. Και εσυ αυτό θα εκανες στην θεση του.
-Εχεις δικιο! Πως είναι τωρα?
-Δεμ ξερω σιγουρα θα διψαει. Ειπε ο Μαρκος και διεταξε ενας υπηρετη να του φερει αιμα. Ο υπηρετης μετα παο λιγα λεπτα του εφερε μια κανατα γεματη αιμα και ένα ποτηρι πανω σε δισκο.
-Λοιπον παμε μεσα να την καλωσορισουμε στον καινουργιο μας κοσμο. Ειπε ο Μαρκος.
-Παμε. Ειπαν και οι υπολοιποι και μπηκαν στο δωματιο. Μονο η Ερμη εμεινε πισω σκεφτικη. Όταν μπηκαν η Σοφια ηταν ακομα στο κρεβατι μα ηταν διαφορετικη. Οι πληγες της ειχαν ολες κλεισει. Ηταν πιο ομορφη από ποτε ωστοσο ηταν ανημπορη να σηκωθει. Ολοι σταθηκαν πανω από το κρεβατι της. Εκεινη ανοιξε τα ματια. Κοιταξε γυρω της. Τους ειδε. Τρομοκρατηθηκε, ηθελε να σηκωθει να φυγει όμως δεν την αφησαν.
-Αφηστε με!! Θελω να φυγω!!
-Όχι μωρο μου δεν μπορεις. Τουλαχιστον όχι ακομα.
-Τι εννοεις?
-Θελεις να πιεις κατι? Την ρωτησε.
-Ναι διψαω πολύ!
Ο Μαρκος γεμισε το ποτηρι και της το δωσε.
-Δεν περιμενεις βεβαια να το πιω εγω αυτό. Αυτό είναι αιμα.
-Πιες το σου χρειαζεται θα νιωσεις καλυτερα.
-Δεν καταλαβαινω τι εννοεις, θα νιωσω καλυτερα… Μα τοτε παγωσε. Περασε από το μυαλο της ότι μπορει να την εχουν δαγκωσει και να είναι βρικολακας. Ακουμπησε το χερι της στο λαιμο και αισθανθηκε τις δυο τρυπουλες που δεν ειχαν εξαφανιστει ακομα.
-ΟΧΙ!ΟΧΙ!!φωναξε. αρνιοταν να το πιστεψει. «Δεν πρεπει να το σκεφτομαι» σκεφτηκε μα η διψα την περιτρυγυρνουσε.
-Τι μου κανατε?? Φωναξε ενώ την κρατουσαν.
-Ηρεμησε και πιες το μετα θα σου τα εξηγησω όλα.
-Αρνουμαι να πιω αιμα! Αφηστε με!!!
-Τωρα εισαι και συ βρικολακας και…
-Σκασε!!!!...Σκασε!!! δεν είναι αληθεια!!
-Ηρεμησε και πιες το ειπε επιτεκτικα ο Μαρκος.
-Όχι φυγε μακρια μου!!!
-Τοτε λυπαμαι αλλα θα το παρεις με το ζορι. Ροουζ πηγαινε να φωναξεις το γιατρο και πες του να φερει και μια ηρεμιστικη ενεση.
Ενταξει. Ειπε και εφυγε.
-Οι υπολοιποι κρατηστε την σταθερα.
Και ετσι ενώ την κρατουσαν οι υπολοιποι από τα ποδια μεχρι και το κεφαλι ο Μαρκος της ανοιξε το στομα με την βια και εχυσε μεσα το αιμα. Η Σοφια το εφτυσε και ο Μαρκος την χαστουκισε. Τις εδωσε άλλες δυο φορες να πιει και η Σοφια με το ζορι το καταπινε. Ο γιατρος εφτασε κρατωντας την ενεση στα χερια. Από πισω του η ταν η Ερμη και η Ροουζ που ειχαν φρικαρει στο θεαμα.
-Αφηστε με!! Φωναζε η Σοφια. Η δυναμη της αυξανοταν και δυσκολευοντουσαν να την κρατησουν.
-Τι της κανετε? Ειπε κλαιγοντας η Ερμη. Αφηστε την!!!
-Γιατρε γρηγορα!! Προσταξε ο Μαρκος.
Ο γιατρος εκανε την ενεση στην Σοφια και εκεινη κοιμηθηκε σχεδον αμεσως.
-Πως της συμπεριφερεστε ετσι? Ειστε αθλιοι!!!! Φωναξε η Ερμη.
Ο Καρλ την πλησιασε, την αγγαλισε και της ειπε.
-Είναι για το καλο της.
-Όχι όμως με αυτόν το τροπο. Ειπε στον Μαρκο.
-Μην ανυσηχεις θα της περασει ειπε εκεινος.
-Παρακαλω βγειτε ολοι εξω. Ειπε ο γιατρος.
Ο Μαρκος σκεπασε την Σοφια την φιλησε και βγηκε. Ολοι τον κοιτουσαν παραξενα.
-Θα το ξεπερασει μην το σκεφτεστε την ξερω. Τους ειπε.
-Όχι Μαρκο κανεις πολύ μεγαλο λαθος. Του ειπε η Ερμη.
-Τι εννοεις?
-Ξερω την Σοφια καλυτερα από τον καθενα σας και πιστεψτε με δεν θελω να μια μπροστα όταν ξυπνησει.
-Παραλογιζεσαι. Ποια νομιζεις πως είναι? Ειπε ο Αλεξ.
-Θα το δεις. Θα το δεις πολύ συντομα. Ειπε και κατευθηνθηκε προς το δωματιο της.
Το ιδιο εκαναν και οι υπολοιποι χωρις να σχολιασουν. Η Ερμη δεν μπορουσε να πιστεψει τι εκαναν στην καλυτερη της φιλη. Πως της φερθηκαν. Η απανθρωπη εικονα εμφανιζοταν συνεχως μπροστα της. Το σκεφτοταν ξανα και ξανα για ωρες. Ωσπου δεν αντεξε σηκωθηκε βγηκε από το δωματιο της και ετρεξε στην φιλη της που την χρειαζοταν τωρα περισσοτερο από ποτε. Μπηκε μεσα πλησιασε το κρεβατι. Η Σοφια αρχισε να ξυπνα:
-Πως αισθανεσαι?
-Πες μου σε παρακαλω ότι ηταν ενας φρικτος εφιαλτης.
Η Ερμη δεν απαντησε παρα εσυψε το κεφαλι. Η Σοφια σηκωθηκε από το κρεβατι.
-Δεν ποναω. Δεν εχω πληγες. Δεν είναι δυνατον. Σε παρακαλω όχι! Ετρεξε προς τον καθρεφτη ειδε το ειδωλο της τα «δοντια» της. Παγωσε.
-Δεν μπορει να είναι αληθεια. Δεν μπορει. Σε παρακαλω πες μου ότι δεν είναι.
-Λυπαμαι…
-Όχι! Οχιιιιιιιι! Ειπε και ξεσπασε σε κλαματα.
Η Ερμη την πλησιασε και την αγγαλιασε.
-Ηταμ αργα δεν μπορουσα να κανω τιποτα.
Η Σοφια την εσπρωξε μακρια.
-Κοιτα… Κοιτα πως με κανατε.. Ένα…ένα τερας.
-Σταματα δεν είναι ετσι!
-Και πως είναι δηλαδη? Ειμαι βρικολακας ένα ζωο που ρουφαει το αιμα και την ζωη του αλλου για να επιβιωσει.
-Δεν…
-Σταματα. Φυγε. ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΞΩ!!!
-Μα…
-ΠΕΡΑΣΕ ΕΞΩ!!!!
-Ασε με να σου εξηγησω…
-ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ!! ΦΥΓΕ!!!!
Η Ερμη βγηκε και κλενοντας την πορτα πισω της ακουσε την Σοφια να ξεσπα σε κλαματα. Ετρεξε τοτε να βρει τον Μαρκο. Ηατν στο σαλονι και επινε μαζι με τους αλλους.
-Οριστε τι καταφερατε!!! Ειπε μεσα στο θυμο της.
-Μωρο μου τι συμβαινει? Την ρωτησε ο Καρλ.
-Πηγαινε πανω στην Σοφια να δεις τι συμβαινει. Να της μιλησετε εσεις!! Να την ηρεμησετε!! Εμενα με εδιωξε!!
Ολοι ετρεξαν επανω να δουν τι συμβαινει. Εφτασαν εξω από το δωματιο της και την ακουγαν να κλαιει, να φωναζει και να σπαει πραγματα. Μπηκαν μεσα. Μα μολις τους ειδε αρχισε να ουρλιαζει.
-ΕΞΩ!!!! ΦΥΓΕΤΕ!!!!! ΤΩΡΑ!!!!!!!!!

λοιπον το τελος δεν γινεται να αλλαξει γιατι μην ξεχνας οτι ετσι η σοφια βρισκει την ευτχια της ισως σε μας να μην φαινεται καλο αλλα γι αυτην ηταν το ιδανικο
και ναι το εχω ετοιμο

Ε τι περιμένεις βαλτω να το διαβάσουμε και εμείς.

Υποχωρησαν και ο Μαρκος τους ειπε:
-Βγειτε θα μιλησω εγω μαζι της. Φωναξτε και το γιατρο να ναι από εξω με μια ενεση.
Η πορτα εκλεισε.
-Σου ειπα να φυγεις!!!
-Τι εχεις μωρο μου?
-Τι εχω?? Τολμας και με ρωτας τι εχω??
-Ναι
-Κοιτα τι μου κανατε. Με κανατε ένα τερας!!!
-Δεν είναι αληθεια. Σου χαρισα την ζωη. Αν δεν σε δαγκωνα θα πεθαινες.
-Ώστε εσυ το κανες.!
-Φυσικα αφου σε αγαπαω.
-Μ αγαπας? Τολμας να μου λες ότι μ αγαπας? Αν μ αγαπουσες εστω και λιγο δεν θα φιλιοσουν με την Σεσιλια. Δεν θα εβαζες καποιον να με τραυματισει σχεδον θανασιμα και το χειροτερο: αν μ αγαπουσες θα σεβοσουν την αποφαση μου να μην γινω βρικολακας.
-Μα εγω ηθελα απλως να σου σωσω την ζωη.
-Το προβλημα είναι ότι σκεφτεσαι μονο τον εαυτο σου και ποτε εμενα. Με καταδικασες σε αιωνιο σκοταδι εξαιτιας του εγωισμου σου.
-Και τι ηθελες να κανω? Να σ αφησω να πεθανεις?
-Προτιμω τον θανατο από αυτην την ζωη.
-Δεν αντεχα στην σκεψη ότι θα σε χασω για παντα.
-Μα και τωρα με εχεις χασει όχι μονο γιατι σε μισω γι αυτό που μου εκανες αλλα κυριως γιατι τωρα μισω τον εαυτο μου .
-Δεν είναι αληθεια με αγαπας οσο και εγω.
-Η αγαπη μου για σενα πεθανε. Το μονο που νιωθω για σενα τωρα είναι μισος. Σε μισω! Σε μισω!
-Σκασε! Ειπε ο Μαρκος φανερα οργισμενος αφου την επιασε από τον λαιμο και την σηκωσε στον αερα.
-Σκοτωσε με αμα μπορεις. Αν μ αγαπας όπως λες λυτρωσε με από αυτόν τον εφιαλτη.
-Όχι θα μεινεις εδώ μαζι μου. Ειπε και την κατεβασε.
-Ποτε! Αν δεν το κανεις εσυ θα το κανω εγω!
-Δεν καταλαβαινεις? Και να τραυματιστεις θα γιατρευτεις σχεδον αμεσως.
-Ε τοτε θα φυγω και θα παω καπου οπου μ αγαπουν πραγματικα.
-Δεν θα πας πουθενα!
-Αυτό θα το δουμε.
-Γιατρε ελα μεσα!!!
Ο γιατρος μπηκε μεσα με την συριγγα
-Όχι, όχι παλι. Φωναξε η Σοφια και ετρεξε προς την άλλη μερια του δωματιου. Μα ο Μαρκος την επιασε, την κολλησε στον τοιχο με το σωμα του και ετσι της ηταν απιστευτα δυσκολο να κουνηθει. Τα προσωπα τους ηρθαν πολύ κοντα. Τα ματια της γυαλιζαν ακομα από την οργη. Τα χειλη τους λιγο ακομα και θα ακουμπουσαν όταν ξαφνικα ο γιατρος της εκανε την ενεση και εκεινη επεσε στην αγγαλια του Μαρκου που την πηγε στο κρεβατι. Την φιλησε και βγηκε εξω. Την επομενη νυχτα που ξυπνησε η Σοφια ξαπλωμενη όπως ηταν αρχισε να σκεφτεται όλα οσα ειχαν συμβει. Την απαγωγη, τα χτυπηματα, τον Μαρκο να την σωζει, τον Μαρκο να φιλαει άλλη. Ένα δακρυ κυλησε από τα ματια της. Σηκωθηκε περπατησε στο δωματιο. Ακουσε την βροχη εξω να πεφτει δυνατα. Καθισε στο πατωμα διπλα στο παραθυρο. « Από δω και περα αυτος θα είναι ο κοσμος. Ένα απερνατο σκοταδι…». Σκεφτηκε και κατεβασε το κεφαλι. Μα τοτε ενιωσε ξαφνικα την αναγκη να πιει κατι. « Πρεπει να βρω γρηγορα ένα τροπο να φυγω από δω ή μαλλον να πεθανω. Ναι ετσι δεν θα κανω κακο. Δεν θα ζω εις βαρος των αλλων. Δεν θα στερω την ζωη για να ζω εγω μια μερα παραπανω» σκεφτηκε και σηκωθηκε . εκανε βολτες μεσα στο δωματιο ψαχνοντας να βρει κατι να χρησιμοποιησει. Η πεινα την τρελεναι. Επρεπε να βιαστει πριν μπει καποιος μεσα. Πλησιασε τον καθρεφτη. Ειχε αλλαξει πολύ. Καποτε ηταν καλη, καταλαβαινε και δεχοταν τα προβληματα και τις καταστασεις τωρα όμως δεν μπορουσε, δεν ηθελε.
-Ηξερες που θα καταληξει αυτό όταν ο Μαρκος σου εξομολογηθηκε ότι ηταν βρικολακας. Ειπε στο ειδωλο της.
-Μεχρι τοτε όμως τον ειχα αγαπησει δεν μπορουσα να κανω αλλιως. Τελικα όμως δεν εξιζε απαντησε ο εαυτος της.
-Και με τους φιλους σου αυτό εγινε απλα το δεχτηκες?
-Δεξου το φιλο σου με τα ελλατωματα του λενε.
-Ελλατωμα είναι όταν ο άλλος είναι οξυθυμος ή ψευτης όχι βρικολακας.
-Είναι φιλοι μου τι ηθελες να κανα?
-εγω νομιζω πως βαθια μεσα σου ηθελες να γινεις και εσυ…
--Μην το πεις καν. Θα σου αποδειξω αμεσως πως δεν είναι ετσι.
-Ε τοτε ξερεις τι να κανεις… ειπε με νοημα στον ευατο της.
Τοτε σηκωσε το χερι της και το εφερε στο στομα της. Το δαγκωσε και αρχισε να ρουφαει αιμα και να το φτυνει. Αυτό ειχε σαν αποτελεσμα να νιωσει αδυναμια και να πεσει κατω. Μα συνεχισε. Συνεχισε μεχρι που εχασε τις αισθησεις της.

την ειχα ξεχασει τελειως θα ανεβασω αλλο ενα πιο μεγαλο κομματι αυριο
:llol:

Καλόοοο!!
Βάλε συνέχεια όποτε μπορέσεις!!

Περιμένω με πολύ ανυπομονησία την συνέχεια.

η συνεχεια... απολαυστε

Λιγα λεπτα αργοτερα μπηκνα στο δωματιο η Ερμη, ο Μπεν . ο Καρλ και ο Τζιμυ. Ηταν φυσικο να παθουν σοκ από το θεαμα. Η Ερμη ετρεξε κοντα στην Σοφια.
-Καρλ φερε γρηγορα αιμα!!! Του ειπε
-Τζιμυ πηγαινε να φωναξεις τους αλλους εγω παω να φωναξω τον Μαρκο. Μπεν μεινε εδώ και μην την αγγιξεις!!! Συνεχισε.
Πρωτα εφτασε ο Καρλ με το αιμα και μετα ολοι οι υπολοιποι εκτος της Ερμης. Εβαλαν το αιμα στο αριστερο της χερι.
-Μα που είναι η Ερμη και ο Μαρκος? Ρωτησε με αγωνια η Ροουζ.
-Θα ερθουν. Ειπε ο Καρλ και πριν προλαβει να συνεχισει την προταση του μπηκε τρεχοντας η Ερμη.
-Μα τι εγινε που είναι ο Μαρκος? Ρωτησε η Τζοαννα
-Ο Μαρκος??? Είναι μαζι με την Σεσιλια στο γραφειο του και φιλιουνται!!!
-Τι????? Ειπε ολο εκλπηξη η Βανεσα.
-Καλα και τι ειπε?? Ρωτησε ο Μπεν.
-Τιποτα δεν του μιλησα. Δεν με ιδε. Βλεπετε ηταν απασχολημενος!!!
-Και δεν τον ειδοποιησες? Ρωτησε ο Αλεξ.
-Όχι και κανεις σας δεν θα το κανει!
-Τι εννοεις?
-Ότι ο Μαρκος μας κοροιδευει. Κοιταξτε που καταντησε η Σοφια για χαρη του και αυτος…αυτος…
-Και τι θα κανουμε? Ρωτησε η Ροουζ.
-Θα την βοηθησουμε να δραπετευσει.
-Εχεις τρελαθει??
-Ναι εχω τρελαθει από θυμο! Θα την φυγαδευσουμε και δεν ακουω τιποτα!
-Συμφωνουμε απόλυτα μαζι σου. Πες μας τι να κανουμε ειπε αποφασιστηκα η Τζοαννα.
-Λοιπον θα σκουπισουμε τα αιματα από τον καθρεφτη, το πατωμα και τον τοιχο. Θα την πλυνουμε αφου πρωτα από όλα θα της δωσουμε αιμα για να συνελθει.
-Μην ανησυχεις τις μεταγγιζουμε ηδη αιμα. Της ειπε ο Καρλ.
-Ωραια. Λοιπον τα κοριτσια θα την πλυνουμε και τα αγορια θα καθαρισουν τα αιματα. Μπεν εσυ πηγαινε να καθυστερησεις και να εμποδισεις τον Μαρκο να ερθει.
Ετσι οι κοπελες, σηκωσαν την Σοφια την πηγαν στο μπανιο, την επλυναν από τα αιματα, της φορεσαν άλλο νυζτικο και την ξαπλωσαν στο κρεβατι. Στα μεταξυ τα αγορια τα ειχαν καθαρισει όλα.
-Ωραια τελιωσαμε. Μονο που εχουμε ένα προβλημα ειπε η Ροουζ.
-Τι είναι? Ρωτησε η Ερμη.
-Ο ορος με το αιμα.
-Ε ναι τι είναι?
-Δεν μπορουμε να τον βγαλουμε γιατι η Σοφια χρειαζεται το αιμα αλλα δεν μπορουμε ουτε να τον αφησουμε γιατι θα το δει ο Μαρκος.
-Ηρεμησε θα πουμε στον Μαρκο ότι αναγκαστηκαμε νατης το δωσαμε γιατι δεν δεχοταν να το πιει.
-Εγω εντοπισα κι άλλο προβλημα. Τι θα του πουμε αν μας ρωτησει γιατι είναι αναισθητη. Ειπε η Αφρο.
-Το σκεφτηκα κι αυτό και θα πουμε ότι της δωσαμε πρωτα ηρεμιστικο για να ηρεμησει.
-Καλο ακουγεται. Πιστευω ότι θα το πιστεψει.
-Καλο ή όχι είναι το μονο που σκεφτηκα.
Τοτε ανοιξε η πορτα και μπηκε ο Μαρκος μαζι με τον Μπεν.
-Τι κανετε ολοι εδώ? Ειπε ο Μαρκος.
-Περασαμε να δουμε πως είναι και να της δωσουμε κατι να πιει…
-Μα τι τρεχει εδώ περα ρωτησε ανησυχος μολις ειδε τον ορο με το αιμα πανω από την Σοφια.
-Δεν τρεχει τιποτα απλα αρνηθηκε να το πιει και της βαλαμε τον ορο.
-Όχι ή θα το πιει ή θα διψασει ειπε και πηγε να βγαλει τον ορο.
-Όχι σταματα. Δεν μπορει. Του ειπε η Ερμη.
-Γιατι όχι?
-Της καναμε ενεση για να ηρεμησει.
-Πως? Γιατι δεν με φωναξατε?
-Γιατι ησουν με την…
-Ερμη!!! Ειπε η Ροουζ και συνεχισε. Δεν το σκεφτηκαμε. Εχεις και εσυ τις δουλειες σου τωρα σαν βασιλιας. Θα της μιλησεις όμως αυριο.
-Όχι αυριο αλλα σημερα πριν ξημερωσει ειπε και βγηκε εξω.
-Πηγαινετε και εσεις εγω θα μεινω για λιγο μαζι της. Ραντεβου στο δωματιο μου σε μια ωρα ειπε η Ερμη.
Αφου εφυγαν η Ερμη επιασε το χερι της Σοφιας και ειπε:
-Ξερω πως με ακους. Ειμαι σιγουρη. Μην θυμωσεις μαζι μας που σε σωσαμε αλλα αν σε εβρισκε ετσι ο Μαρκος θα ηταν πολύ χειροτερα. Μην ανησυχεις όμως θα σε βγαλουμε από δω μεσα. Δεν ξερω ακομα πως αλλα θα σε βγαλουμε. Στο υποσχομαι! Θα σε οδηγησουμε μακρια! Τα λεμε αυριο αν όλα πανε καλα. Υστερα εφυγε από το δωματιο και πηγε στο δικο της.
Μετα από μια ωρα:
-Λοιπον βρηκες κανενα σχεδιο? Την ρψωτησε ο Μπεν.
-Για να πω την αληθεια όχι. Εσεις?
-Εγω εχω ένα σχεδιο. Ειπε η Τζοαννα και συνεχισε «Λοιπον ακουστε: ο Μπεν θα μεταφερει την Σοφια κατω στο υπογειο και θα την προσεχει. Στο μεταξυ ο Τζιμυ θα παρει μαζι του ένα κοννατι από το νυχτικο της και θα το πεταξει περιπου τρια χιλιομετρα δυτικα από δω προς τα εκει που είναι οι ανθρωποι. Υστερα εγω θα τρεξω να σας βρω για να σας πω ότι και καλα η Σοφια το σκασε ξανα και μετα θα παμε ολοι στον Μαρκο. Λογικα θα βγουμε να την ψαξουμε. Όταν λοιπον θα χωριστουμε η Ρουζ θα ερθει εδώ να παρει την Σοφια μαζι με τον Μπεν και θα την οδηγησουν μακρια προς την αντιθετη κατευθηνση που θα παρει ο Μαρκος».
-Και αν μας δει να την μεταφερουμε? Ρωτησε ο Τζιμυ.
-Δεν θα μας δει αν τον κρατησουμε απασχολημενο και αν πεταμε χαμηλα για να πεταξει η Ροουζ , ο Μπεν και η Σοφια ψηλα.
-Ωραια και πες ότι δεν τους βλεπει. Αν δεν την βρει θα συνεχισει να την ψαχνει.
-Το σκεφτηκα κι αυτό. Γι αυτό και θα την παμε σε καποια από τις σπηλιες του βουνου. Εκει θα την αφησουμε και ενας από μας κάθε φορα θα μενει μαζι της. Αφου περασουν καποιες μερες εκεινος θα πιστεψει ότι πηγε να μεινει με τους ανθρωπους στην πολη και ότι κρυβεται σε καποιο σπιτι. Ετσι θα παει να μεινει στην πολη και θα την φερουμε εδώ. Μετα δεν ξερω κατι θα σκεφτω μεχρι τοτε.
-Αν και βασιζομαστε στις πιθανοτητες είναι καλο σχεδιο. Λοιπον συμφωνειτε ολοι? Ρωτησε η Ερμη.
Ναι ειπαν ολοι και συμφωνησαν να ιδωθουν αυριο στο δωματιο της Σοφιας.
Λιγο πριν ξημερωσει ο Μαρκος πηγε στην Σοφια. Πηγε κοντα της:
-Σοφια ξυπνα πρεπει να μιλησουμε.
Μα η Σοφια δεν αντιδρουσε. Ο Μαρκος δεν επεμεινε. Ηταν κουρασμενος και ετσι ξαπλωσε διπλα της και κοιμηθηκε.
Η Σοφια ξυπνησε το επομενο πρωι. Εξω ηταν σκοταδι από την δυνατη βροχη που επικρατουσε. Δεν το πιστευε ότι ζουσε ακομα σ αυτό το δωματιο.
-Μα τι εγινε αναρωτηθηκε και τοτε ειδε να κρεμεται από πανω της ο ορος με το αιμα και καταλαβε. Για άλλη μια φορα την ειχαν σωσει. Σηκωσε το χερι της και εβγαλε τον ορο. Σηκωθηκε από το κρεβατι και πηγε στον καθρεφτη. Κοιταξε το ειδωλο της. Φαινοταν κουρασμενη και ενιωθε αδυναμη.
-Είναι ανωφελο. Ότι και να κανω θα με φερνουν παντα εδώ. Δεν θα ξεφυγω ποτε. Σκεφτοταν.
Εκεινη την ωρα ξυπνησε και ο Μαρκος και την ειδε ορθια μπροστα στο καθρεφτη με το κεφαλι κατω, τα χερια να ακουμπουν στο κοδομινοκαι το λευκο διαφανο νυχτικο της να σερνεται κατω προβαλλοντας τι καλλιγραμο κορμι της. Σηκωθηκε την πλησιασε και την αγγαλιασε από πισω. Εκεινη δεν ειχε καταλαβει πωε ηταν και ο Μαρκος στο δωματιο και τρομαξε πηγαινοντας μακρια του.
-Μην με φοβασαι μωρο μου. Εγω ειμαι. Δεν θα σου κανω κακο.
-Τι κανεις στο κρεβατι μου? Πως τολμησες να κοιμηθεις διπλα μου?
-Παντα όταν ημασταν μαζι κοιμομασταν και μαζι. Το ξεχασες?
Η Σοφια δεν απαντησε αλλα κατεβασε το κεφαλι και του γυρισε την πλατη. Δεν ηθελε να της μιλανε για το παρελθον.
-Ενταξει αν δεν θες να μιλησουμε για εμας αλλα πρεπει να μιλησουμε για εσενα.
-Μαρκο σε παρακαλω ειπε η Σοφια χωρις να γυρισει «μου τα λες καποια άλλη φορα. Δεν θελω να τσακωθουμε. Δεν νιωθω καλα.»
Τοτε ο Μαρκος την πλησιασε την γυρισε ώστε να τον κοιταει στα ματια και ειπε:
-Ειδες λοιπον γι αυτό ακριβως μιλαω. Νοιαζομαι για σενα και σε αγαπαω. Ασε με να στο αποδειξω ειπε και την φιλησε με παθος.
Η Σοφια ανταπεδωσε στο φιλι και ο Μαρκος πηρε το θαρρος και την οδηγησε στο κρεβατι οπου ξαπλωσαν. Συνεχισε να την φιλαει και ταυτοχρονα την εγδυνε. Την φιλουσε στο στομα, στο λαιμο, στο στηθος όταν η Σοφια ειπε:
-Όχι σταματα. Σε παρακαλω σταματα.
Μα εκεινος δεν σταματουσε. Αρχισε να γδυνεται και αυτος.
-Μαρκο σταματα δεν θελω.
Ο Μαρκος όμως συνεχισε. Τοτε εκεινη αρχισε να τον διωχνει με τα χερια. Εκεινος επιασε τα χερια της και τα κρατησε στο πλαι. Εκεινη συνεχισε να τον παρακαλαει να την αφησει μα εκεινος της εκλεινε το στομα με φιλια.με την ολοκληρωση της πραξης:
-Τωρα σιγουρευτηκες ότι σ αγαπω? Την ρωτησε
Μα πριν απαντησει η Σοφια καποιος χτυπησε την πορτα.
-Ποιος είναι? Ρωτησε ο Μαρκος.
-Ο Καρλ ειμαι. Είναι επειγον να σου μιλησω.
-Δεν μπορεις να περιμενεις το βραδυ?
-Όχι είναι πολύ επειγον.
-Ενταξει ερχομαι ειπε και αφου φιλησε την Σοφια φορεσε μια ρομπα και βγηκε εξω.
-Φαινεσαι πολύ χαρουμενος ειπε ο Καρλ.
-Ειμαι. Μολις καναμε ερωτα με την Σοφια.
-Μπορουμε να παμε λιγο στο σαλονι να μιλησουμε?
-Ενταξει.
Στο σαλονι δεν υπηρχε κανεις. Αφου καθισαν:
-Θελω να μου απαντησεις ειλικρινα. Να ξερεις ότι από την απαντηση σου κρινονται πολλα.
-Ανησυχω τι συμβαινει?
-Θελω να μου απαντησει στην εξης ερωτηση: Αγαπας πραγματικα την Σοφια?
-Φιλε με τρομαξες αυτό είναι ολο?
-Απαντησε μου.
-Μα δεν το εχω αποδειξει? Δεν αντεχω ουτε στην ιδεα ότι μπορει να είναι μακρια μου ή με καποιον άλλο.
-Μηπως όμως είναι καποιο τροπαιο για σενα?
-Όχι βεβαια. Την αγαπω οσο κανεις αντρας δεν εχει αγαπησει στην ζωη του.
-Ε τοτε γιατι εισαι με την Σεσιλια? Γιατι την αποκαλεις βασιλισσα σου?
-Γιατι πρεπει προς το παρον. Μεχρι να συνηθισει η Σοφια.
-Και μεχρι τοτε θα είναι η ερωμενη σου? Μια πορνη να περνας την ωρα?
-Όχι βεβαια σε καμια περιπτωση.
-Δεν εισαι ειλικρινης Μαρκο.
-Δεν καταλαβαινω που το πας?
-Εκει που το παει μονο του. Η Σοφια εχει περασει τα πανδεινα για σενα. Κοντεψε να πεθανει για σενα δυο φορες. Της αξιζει και με το παραπανω να είναι η βασιλισσα και όχι η πορνη σου.
-Ηρεμησε εγω ποτε δεν σκεφτηκα…
-Ε τοτε γιατι την προδιδεις με κάθε ευκαιρια?
-Τι θες να πεις?
-Χτες σε ειδε η Ερμη στο γραφειο να φιλιεσαι με την Σεσιλια.
-Με παρεξηγησε. Η Σεσιλια με φιλησε.
-Και εσυ ανταπεδωσες.
-Κοιτα ομολογω πως ηταν μια στιγμη αδυναμιας. Δεν θα ξαναγινει. Και στο φιναλε τι θες βασιλιας ειμαι ότι θελω κανω.
-Ότι θες κανεις? Εκεινο το βραδυ παραλιγο να χασεις την Σοφια. Η Ερμη ερχοταν να σε ειδοποιησει όταν σε ειδε για άλλη μια φορα να προδιδεις την φιλη της.
-Τι εννοεις? Τι επαθε?
-Αν την αγαπουσες όπως λες δεν θα ησουν με την Σεσιλια. Θα ησουν μαζι με την Σοφια και θα ηξερες.
-Απαιτω να μαθω τι εγινε!!!
-Απαιτεις? Δεν εχεις το δικαιωμα!!!
-Εχω κάθε δικαιωμα!!! Ειμαι ο αντρας της και ο βασιλιας σου!!!
-Ωραια. Ακου λοιπον βασιλια. Προχτες το βραδυ η Σοφια ρουφηξε το αιμα από τις φλεβες της και το εφτυσε εξω.
-ΠΩΣ?????
-Όταν μπηκαμε ηταν αναισθητη. Παντου υπηρχε το αιμα της. Ηθελε να αυτοκτονησει.
-Δεν είναι δυνατον. Λες ψεματα.
-Την πλυναμε. Της δωσαμε αιμα αν θυμασαι.
-Όχι όχι η Ερμη ειπε πως ηταν επειδη δεν το ηπιε… μα τοτε…
-Δεν της ειχαμε κανει ηρεμιστικη ηταν αναισθητη.
-Μα γιατι δεν με φωναξατε?
-Ησουν απασχολημενος…
-Πως …πως… μπορεσα να την αφησω όταν ηξερα πως με χρειαζοταν διπλα της τωρα περισσοτερο από ποτε. Πηγε να αυτοκτονησει? Αν παθει κατι δεν ξερω τι θα κανω.
-Το καλυτερο είναι να εισαι ειλικρινης μαζι της και με ολους μας.
-Την αγαπω για αυτό να σαι σιγουρος. Σημερα το βραδυ κιολας θα ανακοινωσω σε ολους πως η Σοφια είναι η βασιλισσα. Πως την Σοφια και όχι την Σεσιλια αγαπω.
-Και θα κανεις πολύ σωστα.
Η ωρα ειχε περασει και μετα πο λιγο κατεβηκαν και οι υπολοιποι.
-Ώστε εδώ εισαι μωρο μου ειπε η Ερμη.
-Παιδια τα ειπα όλα στον Μαρκο σχετικα με προχτες.
-Μα …Καρλ ειπε η Ροουζ.

-Εκανε πολύ σωστα. Καποιος επρεπε να μου μιλησει για να ξεκαθαρισω τα πραγματα. Σημερα στο συμβουλιο θα τους ανακοινωσω ότι αυτή που θα γινει η βασιλισσα είναι η Σοφια.

-Και με την Σεσιλια τι θα κανεις? Ρωτησε ο Τζιμυ.

-Θα της μιλησω και θα της εξηγησω. Πιστευω πως θα καταλαβει. Μολις τελειωσω με το συμβουλιο θα της μιλησω.

Ετσι μετα το συμβουλιο ο Μαρκος πηγε στην Σεσιλια:

-Πρεπει να σου μιλησω. Της ειπε

-Ναι αγαπη μου, σε ακουω.

-Θελω να σου δειξω κατι πρωτα.

Την πηγε στο δωματιο οπου κοιμοταν η Σοφια. Μπηκαν μεσα και σταθηκαν στην πορτα. Ο Μαρκος δειχνοντας την Σοφια στην Σεσιλια ειπε:

-Αυτή εδώ είναι η κοπελα που αγαπω πραγματικα.

Η Σεσιλια παγωσε. Ο Μαρκος συνεχισε:

-Την άλλη βδομαδα θα παντρευτω μαζι της και θα γινει εκεινη η βασιλισσα.

-Πως??? Μα Μαρκο αγαπη μου εγω ειμαι η βασιλισσα σου.

-Όχι πια λυπαμαι. Ειπε και κατεβασε το κεφαλι.

-Και θα ξεχασεις ολες αυτές τις καυτες βραδιες που περασαμε μαζι? Ειπε ενώ αρχισε να τον χαιδευει.

-Πρεπει να καταλαβεις πως δεν σε αγαπω.

-Πες το μου κοιταζοντας με στα ματια, ειπε πλησιαζοντας το στομα της στο δικο του ωσπου φιληθηκαν. Ο Μαρκος δεν μπορεσε να αντισταθει η Σεσιλια ηταν πανεμορφη και ενιωθε μαγεμενος.

-Παμε στο δωματιο σου. Ειπε η Σεσιλια ενώ συνεχιζε να τον φιαλει.

Τοτε όμως ξυπνησε η Σοφια και τους ειδε να φιλιουνται μπροστα στην πορτα στο δωματιο που κοιμοταν. Ενιωσε τον θυμο να καιει ολο της το κορμι, να την τρελενει. Οργισμενη οσο ποτε σηκωθηκε και επιτεθηκε στον Μαρκο και την Σεσιλια πετωντας τους με δυναμη στον τοιχο.

-Σοφια…???? Ειπε ο Μαρκος.

Η Σοφια δεν τον κοιταξε. Επιασε την Σεσιλια και την εσπρωξε πανω στην τουαλετα με τον καθρεφτη. Ο Μαρκος εξαλλος αρπαξε την Σοφια και την πεταξε δυνατα πανω στο παραθυρο και ετρεξε στην Σεσιλια. Η Σοφια τραυματιστηκε από τα σπαμενα γυαλια μα δεν την ενοιαζε. Απ΄την πτωση στο παραθυρο δημιουργηθηκε μια τρυπα στο προστατευτικο για τον ηλιο. Ο Μαρκος πηρε αγγαλια την Σεσιλια που ηταν ασχημα για να την παει στο γιατρο. Η Σοφια βλεποντας τον σηκωθηκε και του επιτεθηκε δαγκωνωντας τον στο λαιμο. Ο Μαρκος αφησε την Σεσιλια και εριξε την Σοφια στο κρεβατι. Υστερα ο ιδιος επεσε στο πατωμα από αδυναμια εξαιτιας του δαγκωματος της Σοφιας. Η Σοφια κοιταξε την πορτα και ο Μαρκος που την κοιτουσε καταλαβε πως ηθελε να δραπετευσει. Η Σοφια πεταξε προς την πορτα μα πριν φτασει την αρπαξε ο Μαρκος και την δαγκωσε δυνατα στο λαιμο ρουφωντας της το αιμα μεχρι που την αφησε αναισθητη. Μετα την πηρε αγκαλια και την πηγε στο κρεβατι οπου την εδεσε.

Υστερα πηρε την Σεσιλια αγκαλια και την πηγε στο δωματιο της.

-Αυτην θελεις να παντρευτεις? Τον ρωτησε η Σεσιλια.

-Ναι ειπε εκεινος και αφου την αφησε στο κρεβατι της πηγε στο δικο του δωματιο για να ηρεμησει.

Δεν τον συμπαθώ τον Μάρκο. :|
Να το σκάσει η Σοφία. Να ηρεμήσει! :funny:

μιας και ειμαι μεσα:

Λιγα λεπτα αργοτερα ανετειλε.

Ο ηλιος μπηκε από το σπασμενο προστατευτικο. Οι ακτινες του εφταναν σιγα σιγα το κρεβατι οπου ηταν δεμενη η Σοφια. Εκεινη ανοιξε τα ματια. Δεν εβλεπε καλα, ηταν πολύ αδυναμη. Προσπαθησε να λυθει μα δεν τα καταφερε. Εκεινη την στιγμη την πετυχαν οι ακτινες του ηλιου. Κοιταξε τις ακτινες ειχε ξεχασει το φως. Ενιωθε μια ζεστασια στην αρχη μα αργοτερα αρχισε να πονα φοβερα. Καιγοταν!!! Οι ακτινες την ειχαν πετυχει αριστερα πανω από το στηθος κοντα στο λαιμο. Φωναζε, ουρλιαζε από τον πονο. Ο Μαρκος από το απεναντι δωματιο μπηκε μεσα εκνευρισμενος φωναζοντας:

-Δεν σου εφτασε αυτό που εκανες???

Και τοτε ειδε το φως του ηλιου. Αμεσως ετρεξε και εκλεισε την τρυπα με εμα κομματι από τον σπαμενο καθρεφτη. Η Σοφια σταματησε να φωναζει. Ο Μαρκος ετρεξε κοντα της. Ειχε καει αριστερα μετα το λαιμο. Ηταν σοβαρα. Η Σοφια τον κοιταξε και τον ειδε να φωναζει κατι δεν μπορουσε όμως να ακουσει. Πονουσε πολύ. Μετα από λιγο ηρθαν ο γιατρος, οι φιλοι της, ο βασιλιας και η βασιλισσα. Την κοιτουσαν και εκλαιγαν. Ο βασιλιας εβαλε το χερι του μπροστα από το στομα του , η βασιλισσα γυρισε την πλατη της και οι φιλοι της εκλαιγαν.

Η Ερμη της επιασε το χερι και της ελεγε «Κουραγιο».

Ο γιατρος της εβαλε ένα φαρμακο πανω στην πληγη που την πονεσε πολύ.

-Χρειαζεται αιμα. Πρεπει να πιει αιμα!!!! Φωναζε ο γιατρος.

Ο Μαρκος απλωσε το χερι του μπροστα από το στομα της. Η Σοφια το νιωσε να ακουμπα τα χειλη της. Τον κοιταξε. Κατι της ελεγε δεν καταλαβαινει όμως τι. Ενιωσε το αιμα να τρεχει στις φλεβες του και μην μπορωντας να αντισταθει το δαγκωσε.
Μπορεσε να πιει πεντε γουλιες και υστερα εγειρε το κεφαλι της στο πλαι και επεσε στο σκοταδι.


ενα ποιημα που διαβασα και ποιστευω ταιριαζει: Θα εκτιμησεις κατι μονο οταν το χασεις
και θα το χασεις γιατι ποτε δεν το εκτιμησες
οπως του αξιζε...
Δεν βαρεθηκα να σ αγαπω.
Απλα βαρεθηκα να με πληγωνεις...!!!

Όντως ταιριάζει πολύ το ποίημα...
Αλλά παιδάκι μου, θα το τελειώσεις όλο σε μία μέρα.

Λοιπόν ωραίο είναι αλλά τον Μάρκο όμως έτσι όπως το πάει δηλαδή να παίζει σε διπλό ταμπλό στο τέλος θα τον δείρω.

Λοιπον.........καπου την εχω διαβασει αυτην την ιστορια!Πρεπει να την εχεις ποσταρει και σε αλλο φορουμ!!!!!!!!!!Μου αρεσει πολυ!!!!!!!!!!!1

ναι υπαρχει και σε αλλο φορουμ


Κοιμοταν. Στον υπνο της περνουσαν ολες οι ευτυχισμενες στιγμες της με τον Μαρκο και τους φιλους της. Θυμηθηκε την μερα. Ποσο φωτεινα και διαφορετικα ηταν όλα την ημερα. Υστερα θυμηθηκε όλα οσα περασε τελευταια. Δεν ηθελε να ξυπνησει! Στον ονειρο της ξαναβλεπε τον ηλιο και ηταν ευτυχισμενη. Αν ξυπνουσε θα ταν όλα ασχημ, σκοτεινα και δεν ηθελε. Ετσι περνουσε ο χρονος. Μετα από καιρο ακουσε την Ροουζ να την καλει « Ξυπνα Σοφια επιτελους ξυπνα σε παρακαλω!!!!».
Η Σοφια λυπηθηκε την Ροουζ και ωρες αργοτερα ανοιξε τα ματια της. Την ειχαν μεταφερει αλλου, δεν βρισκοταν πια στην επαυλη. Ανακαθισε στο κρεβατι και γυρισε προς την Ροουζ και την Βανεσα που καθοντουσαν λιγα μετρα πιο περα.
-Σοφια συνηλθες!!! Πως νιωθεις? Ειπε η Βανεσα που δεν το πιστευε.
-Καλα μα που βρισκομαι?
-Εισαι στην Αλασκα. Της απαντησε η Ροουζ το ιδιο εκλπηκτη μα την Βανεσα.
-Πως βρεθηκα εδώ?
-Είναι μεγαλη ιστορια!
-Μα ποσες ωρες κοιμομουν?
-Ωρες? Ειπε η Βανεσα.
-Όχι Σοφια. Όχι ωρες. Κοιμοσουν 8 ωρες! Της ειπε η Ροουζ.
-Οχτω μηνες? Μα τι εγινε? Θυμαμαι την ακτινα του ηλιου, το Μαρκο, εσας, το αιμα από το χερι του.
-Ναι μα δεν ξερεις την συνεχεια. Ειπε η Ροουζ και η Βανεσα συνεχισε:
-Αν θυμασαι ο Μαρκος απλωσε το χερι του προκειμενου να πιεις αρκετο αιμα για να δυναμωσεις και να σωθεις. Εσυ ηπιες μερικες γουλιες. Καθως επινες λοιπον ο Μπεν σου κανε μια ενεση και την ιδια στιγμη ο γιατρος φωναξε «ΤΗΝ ΧΑΜΟΥΜΕ!!!» και τοτε εσυ εγειρες το κεφαλι σου και εκλεισες τα ματια σου. Όπως καταλαβαινεις να τους πεισουμε ότι πεθανες. Ο Μαρκος αρνιοταν να το πιστεψει, φωναζε , εκλαιγε, σ’ αγγαλιαζε και στο τελος καταλαβε πως ειχες φυγει για παντα.
-Μα δεν ανασαινα?
-Όχι η ενεση περιειχε ισχυρο φαρμακω ο που μας εδωσε ο γιατρος και το οποιο σε νεκρωνει για δωδεκα ωρες.
-Τον τραβηξαμε λοιπον μακρια σου και υστερα με την βοηθεια του γιατρου καταφεραμε να σε παρουμε και να σε φερουμε εδώ.
-Μα δεν καταλαβαινω γιατι να βοηθησει ο γιατρος?
-Γιατι καταλαβε όπως ολοι μας πως ο Μαρκος σου εκανε περισσοτερο κακο παρα καλο.
-Δηλαδη ο Μαρκος νομιζει πως πεθανα?
-Ναι ελπιζω να μην σε πειραζει. Το καναμε για το καλο σου.
-Να με πειραζει? Κάθε άλλο. Με πληγωσε οσο κανεις. Δεν θελω να τον ξαναδω. Αλλωστε αυτος εχει την Σεσιλια. Ειπε και εγειρε το κεφαλι της.
-Και τι θα κανεις τωρα?
-Δεν ξερω πρεπει να σκεφτω απαντησε.
Γυρω στις 2:00 τα ξημερωματα εφτασαν ο Καρλ, η Ερμη, ο Μπεν και η Τζοαννα.
-Σοφια συνηλθες! Ειπε η Ερμη αγγαίαζοντας την.
-Πως αισθανεσαι? Την ρωτησε ο Μπεν.
-Ειμαι καλα. Ειπε η Σοφια λυπημενα.
Καθισαν εκει ολοι μαζι και συζητουσαν μεχρι το πρωι για όλα αυτά που ειχαν συβει τους τελευταιους οχτω μηνες που η Σοφια κοιμοταν. Της ελεγαν για το πολεμο στην Φιλανδια, την Γερμανια, και την Γαλλια με μια ομαδα ανθρωπων που ονομαζονται Ε.Β. (εξολοθρευτες βρικολακων). Όταν όμως της ειπαν για την συμμετοχη του Μαρκου στον πολεμο :
-Δεν θελω να ακουω γι αυτόν. Ειπε η Σοφια που γυρισε και κοιταξε εξω από το παραθυρο.
-Ο Μαρκος μας εξηγησε πως εγιναν τα πραγματα. Της ειπε ο Καρλ.
Η Σοφια εφερε στην μνημη της, εκεινο το βραδυ. Θυμηθηκε τον Μαρκο να φιλαει την Σεσιλια ενώ εκεινη λιγα μετρα πιο περα κοιμοταν! Γεματη οργη γυρισε ξαφνικα προς του φιλους της και ειπε:
-Σας ειπε λοιπον πως φιλουσε την Σεσιλια στο δωματιο που εγω κοιμομουν! Θα σας ειπε πως με πεταξε δυνατα στο παραθυρο. Θα σας ειπε πως με δαγκωσε και με αφησε αναισθητη! Θα σας ειπε… Την σταματησε όμως ένα φοβερος πονος στην περιοχη οπου ηταν το τραυμα. Επιασε με το δεξι της χερι την περιοχη οπου ηταν το τραυμα και γονατισε. Ολοι ετρεξαν γυρω της.
-Τι συμβαινει? Ρωτησε η Τζοαννα.
-Ποναω πολύ.
-η Ερμη της εδωσε να πιει ένα ποτηρι αιμα. Η Σοφια τι ηπιε και υστερα ο Μπεν την εβαλε στο κρεβατι.
-Κοιμησου, ξεκουρασου. Αλλωστε σε λιγο ξημερωνει. Της ειπε και βγηκαν ολοι εξω από το δωματιο.
-Δεν θα της αναφερουμε ξανα το ονομα Μαρκος.
-Μα Ερμη, αγαπη μου και ο Μαρκος υποφερει πολύ. Κατηγορει τον εαυτο του για τον υποτιθεμενο θανατο της. Μηπως πρεπει να του πουμε την αληθεια?
-Όχι βεβαια! Δεν ακουσες τι ειπε? Φιλουσε την Σεσιλια στο δωματιο της Σοφιας! Μην διανοηθει κανει σας να του πει την αληθεια γιατι θα εχει να κανει μαζι μου!
-Μα ο Μαρκος…
-Ειχε την ευκαιρια του και την εχασε. Τι θελει να πεθανει η Σοφια για να ικανοποιηθει η επιθυμια του?
-Μα αν δεν την αγαπουσε θα ειχε παντρευτει την Σεσιλια τωρα.
-Δεν τον αφηνουν οι τυψεις και μην επιμενεις! Ειπε η Ερμη και πηγε και κοιμηθηκε. Ακολουθησαν η Τζοαννα, η Ροουζ και η Βανεσα.
-Μην περιμενεις να σε καταλαβουν. Είναι φιλες της Σοφιας και πανω από όλα γυναικες. Ειπε ο Αλεξ.
-Ο Μαρκος μου εξηγησε. Η Σεσιλια τον φιληξσε πρωτα. Θα την σταματουσε αλλα ορμησε η Σοφια.
-Μην τα λες σε μας και εμεις πιστευουμε πως πρεπει να του πουμε την αληθεια. Του ειπε ο Μπεν.
-Τελος παντων. Δεν μπορουμε να ανακατευτουμε. Αν θελει η Σοφια θα τον βρει. Τους ειπε ο Καρλ και πηγε να κοιμηθει.
Από εκεινη την νυχτα περασαν τρεις βδομαδες. Ένα βραδυ εφτασε ο Τζιμυ.
-Σοφια εισαι καλα!!! Ειπε μολις την ειδε.
-Ναι. Του ειπε εκεινη.
Ο Τζιμυ καθισε μαζι με τους υπολοιπους στο σαλονι ενώ οι κοπελες ηταν στην κουζινα ολες εκτος από την Ερμη και την Σοφια που συζητουσαν στο δωματιο της Ερμη. Στο σαλονι:
-Τι γινετε παιδια? Πως παει?
-Μια χαρα! Εσυ πες μας στην επαυλη τι γινεται?
-Καλα. Οι Ε.Β. δεν μας δημιουργησαν μεχρι τωρα κανενα σοβαρο προβλημα. Ο Μαρκος όμως είναι χαλια.
-Γιατι τι εχει? Ρωτησε ο Καρλ
-Ξυπναει το πρωικαι τρεχει στο δωματιο οπου ηταν η Σοφια επειδη την ακουει να ουρλιαζει από τον πονο. Δεν την βρισκει και καθεται ωρες πανω από το κρεβατι. Τον εχω δει και να κλαει.
-Είναι φριχτο. Τον διεκοψε ο Αλεξ.
-Λεω να του πουμε την αληθεια. Ειμαστε φιλοι του.
Ενώ συζητουσαν η Ερμη και η Σοφια στο διπλανο δωματιο:
-Πηρα την αποφαση μου ειπε η Σοφια.
-Θα φυγεις. Ειπε η Ερμη.
-Ναι.
-Το ηξερα. Φαινοταν ολες αυτές τις βδομαδες. Υπαρχει περιπτωση. Υπαρχει περιπτωση να σε πεισω για το αντιθετο?

Ωραία η συνέχεια.Βάλε κι άλλο όταν έχεις χρόνο.