Μερικές φορές πρέπει να χαμογελάσεις στη ζωή για να χαμογελάσει και αυτή σε σένα…
Ήμουν τόσο ευτυχισμένη! Ο Edward μου έκανε πρόταση γάμου! Μου ζήτησε να τον παντρευτώ! Φυσικά και δέχτηκα! Αυτή ήταν η πιο όμορφη πρόταση που είχα δεχτεί ποτέ μου! Να μπορώ να μοιραστώ την ζωή μου μαζί του.... Για αυτό ζούσα ακόμη.. για να γίνω σαν και αυτόν και να ζήσουμε αιώνια ευτυχισμένοι…. Δεν μπορούσα να μην χαμογελάσω ακόμη κι αν βρισκόμουν ακόμη στο κρεβάτι! Ξύπνησα νωρίς.. ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος. Θα έβρεχε. Κάτι συνηθισμένο εδώ στο Φορκς. Ετοιμάστηκα και κατέβηκα για πρωινό.. Ο Τσάρλι μου έπιασε κουβέντα.
“ Σου έφερα τα αγαπημένα σου μπισκότα., με γέμιση σοκολάτα πραλίνα. Δοκίμασε.”
“Δεν μου αρέσουν!”. Είπα με μια έκφραση αηδίας.
“Μα εσύ τρελαινόσουν για αυτά!”
“Όταν ήμουν 4! Έχω μεγαλώσει μπαμπά είμαι 18 δεν μπορείς να με συγκρίνεις με το μικρό κοριτσάκι.” Αν συνεχίσει να το κάνει αυτό για μια ζωή, ειλικρινά, δεν θα το ανεχτώ!
“Σωστά… Για κοίτα στον καθρέφτη! Νομίζω βλέπω μια ρυτίδα στο μέτωπο”.
“Αστείο.’’Είπα φανερά συγχυσμένη και βγήκα έξω.. Ανέβηκα στο φορτηγάκι μου και ξεκίνησα για το σχολείο.

Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου και αντίκρισα τον Jacob..Κοίταξα γύρω χαμένη.
“Τι συμβαίνει? Γιατί είμαι εδώ?”
“Θα σου εξηγήσω.. Ξεκουράσου πρώτα.. Το έχεις ανάγκη..”
“Jacob!” Φώναξα μα ο ίδιος με είχε ήδη εγκαταλείψει φεύγοντας από το δωμάτιο. Έτριψα τα μάτια μου με τα δάχτυλα μου για να συνέλθω.. Ήμουν τόσο ζεστή! Άγγιξα το μέτωπο μου που τσουρούφλιζε Μάλλον θα είχα πυρετό. Θα υπήρχε τουλάχιστον ένας σοβαρός λόγος για να βρίσκομαι εδώ! Ήθελα κάποιες εξηγήσεις.. Προσπάθησα να σηκωθώ μα ένιωσα το κορμί μου να βυθίζεται στον πόνο και εγκατέλειψα τις προσπάθειες. Τι στο καλό? Τελικά με όλη μου την δύναμη κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου. Έκανα δυο βήματα όμως κατέρρευσα..
“Τζεικ! Βοήθησε με!” Με άκουσε και έτρεξε στο δωμάτιο. Με έπιασε από την μέση και με μετέφερε πίσω στο κρεβάτι. Ένιωσα την ανάσα του στο πρόσωπο μου.
“Σου είπα να ξεκουραστείς Bella. Γιατί προσπαθείς να κάνεις κακό στον εαυτό σου?”
“Θέλω να μάθω! ” Είπα και διέκρινα στο πρόσωπο του μια έκφραση απογοήτευσης. Ξεφύσηξε και συνέχισε..
“ Χθες το πρωί είχες ένα ατύχημα στο δρόμο και τραυματίστηκες άσχημα. Το φορτηγάκι έπεσε πάνω στον κορμό ενός δέντρου. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό, εσύ θα μου εξηγήσεις! ”
“Ο Edward?Το έμαθε?”
“Όχι, δεν…’’
“Γιατί δεν το είπες στον Edward? Έπρεπε να το μάθει! ” Τον διέκοψα. Γνώριζα τον λόγο που δεν του το είπε. Ήξερα πως μεταξύ τους επικρατεί μίσος. Αναρωτιόμουν.. Ο Edward δεν ένιωσε πως κινδυνεύω?
‘‘Ξεκουράσου.” Μου είπε και έφυγε ξανά αφήνοντας την ερώτηση μου αναπάντητη. Έκλεισα τα μάτια και άφησα τον ύπνο να πάρει τον πόνο μου μακριά.. Ονειρεύτηκα τον Edward..Ήμασταν στο δάσος κάτω από μια κληματαριά και πίναμε το αίμα ενός νεαρού κοριτσιού. Εφιάλτης θα έλεγα..
Ξύπνησα και σηκώθηκα με λιγότερη δυσκολία. Στο σαλόνι ήταν ο Τζεικ και η παρέα του. Βγήκα από το δωμάτιο αθόρυβα αλλά όλοι με κατάλαβαν και γύρισαν προς το μέρος μου.
Ο Σαμ σηκώθηκε μαζί με τους άλλους και βγήκε έξω. Μόνο ο Τζεικ έμεινε.
“Κάθισε Bella, θέλω να σου μιλήσω.” Περίμενα για λίγο αμίλητη να ακούσω αυτά που είχε να μου πει.
“Κοίταξε Bella, ο Σαμ σε έβγαλε από το φορτηγάκι.. είσαι πράγματι τυχερή! Πρέπει όμως να προσέχεις.. μπορεί να βρεθείς ξανά στην ίδια θέση αλλά να κανείς να μην μπορέσει να σε βοηθήσει. Μου φαινόταν γνώριμη αυτή η συμβουλή. Άγγιξε το χέρι μου και με διαπέρασε ένα ρίγος. Για πρώτη φορά ο Τζέικ είχε την ίδια θερμοκρασία σώματος με την δική μου. Θα ήταν από τον πυρετό μου, λογικά.
“Εντάξει θα προσέχω..’’ Είπα και κάθισα μπροστά στην τηλεόραση με τις ώρες. Ο πόνος δεν ήταν τόσο έντονος και ένιωθα σαν να είχα γίνει ήδη καλά! ‘‘Πολύ γρήγορα θεραπεύτηκα!’’ Σκέφτηκα.
Το απογευματάκι μετά από πολλές ώρες ζάπινγκ θέλησα να ξεφύγω λιγάκι.
‘‘Τζεικ, θα πάω μια βόλτα στο δάσος..” Έκανα να φύγω μα ο Τζεικ με σταμάτησε.
‘‘Bella, υποσχέσου μου ένα πράγμα’’. Είπε και διέκοψε την φράση του. ‘‘Τι να του υποσχεθώ δηλαδή?’’. ‘‘Δεν θα πλησιάσεις τον Edward... για το δικό σου καλό.”
“Τι? Δεν σου το υπόσχομαι.. Θέλω να μιλήσω στον Edward” Είπα και τα μάτια μου πετάρισαν για να του δείξω πως το έχω ανάγκη’’
“Σε παρακαλώ..” Μου είπε με ύφος μικρού κουταβιού.
“Εντάξει, το υπόσχομαι.” Είπα και έκανα μια στροφή για να φύγω. Έκλεισα πίσω την πόρτα και προχώρησα προς το δάσος.. μα κάτι διαφορετικό υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Όλα μου φαίνονταν διαφορετικά. Τα πουλάκια πάνω στα δέντρα, το γρασίδι και το έδαφος, ο ουρανός, μια απαίσια άγνωστη μυρωδιά που την ακολούθησα από περιέργεια.. Σύντομα κατάλαβα από πού ερχόταν η μυρωδιά…
“Έμετ, μυρίζεις..” Του φώναξα από 10 μέτρα απόσταση χωρίς να ολοκληρώσω. Γύρισε το κεφάλι του να με δει μα αντί να με χαιρετίσει ή να πει κάτι.. εξαφανίστηκε! Τόσο γρήγορα! Χωρίς να πει τίποτα. Μα τι έκανα? Τι τον προκάλεσε? Δεν μπορούσα να καταλάβω! Πήρα τον δρόμο για την οικία των Cullens..προφανώς θα ήταν εκεί ο Edward. Δεν με ένοιαζε κι αν το υποσχέθηκα στον Τζέικ. Είχα ανάγκη να τον δω. Το αυτοκίνητο ήταν εκεί.. Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε η Άλις.
“Hi, Bella!” Με χαιρέτησε και μου χάρισε ένα χαμόγελο. Περίμενα λίγο να μου πει να περάσω μα εξαφανίστηκε το ίδιο γρήγορα. Δεν είχα ιδέα γιατί οι Cullens με απέφευγαν. Ίσως ο Edward τους απαγόρεψε.. Δεν μπορεί!
Μπήκα μέσα στο σπίτι αφού η πόρτα ήταν ακόμη ανοιχτή…δεν ήταν κανείς! Η Άλις και ο Έμετ εξαφανίστηκαν…Ο Edward δεν φαινόταν… Δεν υπήρχε λόγος να βρίσκομαι εκεί. Ίσως να περνούσα από τον Τσάρλι για να του πω πως είμαι καλά. Ούτως η άλλος δεν νομίζω να ήξερε για το ατύχημα. Δεν τον βρήκα όμως στο σπίτι. Και δεν είχα κλειδιά οπότε θέλησα να γυρίσω πίσω στον Τζεικ. Πήρα τον δρόμο μέσα από το δάσος. Καθώς το διέσχιζα οσμίστηκα πάλι αυτή την απαίσια άγνωστη σε μένα μυρωδιά. Ο Έμετ! Επιτέλους! Θα μου έδινε τις εξηγήσεις που περίμενα. Έτσι πίστευα! Δεν ήταν όμως ο Έμμετ! Ήταν η Βικτώρια! Στεκόταν εκεί και με κοιτούσε με τα διψασμένα για αίμα μάτια της.
“Bella,Bella..Δεν περίμενα ότι θα έρθεις..!”
“Δεν είμαι εδώ για σένα.” Ο φόβος με κατέλαβε. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Ένιωθα να με κυριεύει αυτό το συναίσθημα στο έπακρο..
“Δεν πειράζει.. φτάνει που είσαι εδώ..” Είπε και γέλασε σαρκαστικά. Με πλησίασε και με χάιδεψε στο σαγόνι.
“Άφησε με!” Φώναξα αναστατωμένη! Ένιωσα την ανάσα της στο πρόσωπο και αηδίασα. ‘‘Που είναι τώρα ο Edward που τον χρειάζομαι?’’
“Αν μου κάνεις κακό…” Είπα γεμάτη θυμό και διέκοψα την φράση μου. Ένιωσα να τυλίγομαι σε μια φλόγα, κάτι πολύ παράξενο και πρωτόγνωρο για εμένα. Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο πάνω μου. Μου όρμηξε χωρίς δισταγμό.. έπεσε πάνω στο κορμί μου και ένιωσα τα δόντια της στο λαιμό μου.. Δεν με δάγκωσε, δηλαδή δεν πρόλαβε να με δαγκώσει. Δεν ήμουν πια η Bella. Μεταμορφώθηκα…Η θερμοκρασία ανέβηκε.. Άλλαξα. Πήρα την μορφή λύκαινας.. Η Βικτώρια με κοίταξε έντρομη. Το έβαλε στα πόδια και δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω.. Δεν με ένοιαζε η Βικτώρια. Αλλά αυτό που μου συνέβενε τώρα…Διατηρούσα ακόμη αυτή τη μορφή. Ήμουν απαίσια! Ήθελα αμέσως να δω τον Jacob και να μου εξηγήσει τι συμβαίνει. Εμφανίστηκε από το πουθενά με μορφή λύκου έτοιμος να με προστατέψει μα όπως φαίνεται υπερασπίστηκα μόνη μου τον εαυτό μου. Τα κρυστάλλινα μάτια του κατόπτριζαν το είδωλο μου.. Πήρε την ανθρώπινη μορφή του.. Περίμενα να μου πει κάτι, να εξηγήσει αλλά παρέμενε σιωπηλός. Φαινόταν πως κάτι μου έκρυβε…Πήρα κι εγώ την ανθρώπινη μορφή μου.
‘‘Θα σου εξηγήσω,Bella..’’ Είπε και δεν σήκωσε τα μάτια του από το έδαφος. Δεν χρειαζόταν να μου εξηγήσει. Είχα καταλάβει. Με είχε μετατρέψει. Αλλά γιατί? Για να μην γίνω βρικόλακας? Για να μην παντρευτώ τον Edward?
‘‘Γιατί, Τζεικ? Γατί μου το έκανες αυτό? Για μια στιγμή νόμιζα πως είναι όνειρο αλλά η αλήθεια της πραγματικότητας δεν με άφηνε να ονειρευτώ αυτό που λαχταρούσα: Πως ήμουν ακόμη άνθρωπος!
‘‘ Ο Σαμ.. Δεν είχε άλλη επιλογή, θα πέθαινες! ’’ Με κοίταξε σαν να λυπόταν αλλά ήμουν σίγουρη πως ένα κομμάτι μέσα του χαιρόταν που κατάφερε να αποτρέψει τον μέλλοντα βαμπιρισμό μου. Με κατάστρεψε! Ήμουν λυκάνθρωπος! Τι θα γινόταν τώρα ο γάμος μου με τον Edward? Τι θα του έλεγα?
‘‘Πως με μετέτρεψε? Εσύ δεν είπες πως έτσι γεννιέσαι? Θεέ μου! Με κατάστρεψες, Τζεικ, με κατάστρεψες!’’ Φώναξα με όλη μου την ψυχή και έβαλα τα κλάματα. Ήμουν πολύ θυμωμένη.. τόσο ώστε να μεταμορφωθώ χωρίς την θέληση μου. Δεν του επιτέθηκα, απλώς έφυγα. Δεν έφταιγε αυτός.
Τα δάκρυα μου δεν ήταν τίποτα μπροστά στο τεράστιο κενό στο στήθος μου που άνοιξε για μια ακόμη φορά. Η ζωή μου θα τελείωνε εδώ. Θα ξεχνούσα την οικογένεια μου, τον Τσάρλι, την μητέρα μου…Τον Edward, τον γάμο μας.. Τα πάντα, όλα!

Να πω ότι το είχα καταλάβει ότι θα γινόταν λυκάνθρωπος;
Είναι πολύ καλό! Όταν μπορεσεις βάλε κι άλλο!

Τα δάκρυα μου στέγνωσανπάνω στα μάγουλα μου. Άρχισα να αναπολώ την πρώτη γνωριμία μου με τον Edward, το πόσο επιθυμούσε ναμε σκοτώσει αλλά τελικά αντιστάθηκε, τις όμορφες στιγμές μας.. Αυτά με έκαναννα ξεχαστώ για λίγο και επέστρεψα στο πρόβλημα μου. Άρχιζε να σκοτεινιάζει καιεγώ ήμουν ακόμη εκεί, μέσα στο δάσος κάτω από ένα δέντρο ξαπλωμένη. Που θαπήγαινα τώρα? Έπρεπε να σκεφτώ... Ίσως στην πόλη.. για αρχή! Μετά από ώρα,φτάνοντας εκεί, παρατήρησα τις παρέες με τα αστεία και τα πειράγματα τους καιενοχλήθηκα.. αυτοί περνούσαν μια χαρά κι εγώ…
Κάπου εκεί φάνηκε και ηΤζέσικα. Με χαιρέτισε από μακριά και πλησίασε. Δεν ήξερα αν θα έπρεπε να τηναποφύγω ή να της μιλήσω φυσιολογικά. Επέλεξα το δεύτερο.
‘‘Bella! Εδώ και δυο μέρες δεν σε είδα στοσχολείο και ανησύχησα. Ο Edward ρώτησε για εσένα…’’ Είπε και έκανε μια επιδεικτική στροφή. ‘‘Ποιος ξέρει που ήσουν και τι έκανες?’’ Άκουσα να λέει και μεπείραξε πολύ που δεν μου είχε εμπιστοσύνη.
‘‘Που ήμουν και τι έκανα?Ήμουν άρρωστη, ακόμη έχω πυρετό!’’ Τηςείπα πειραγμένη και πήρα το χέρι της να το ακουμπήσω στο μέτωπο μου. Είχακαταλάβει πλέον πως η θερμοκρασία μου δεν οφειλόταν στο πυρετό αλλά ήταν ηκαλύτερη δικαιολογία προς το παρών.
‘‘Δεν ρώτησα που ήσουνκαι τι έκανες.’’ Είπε με ένα ανόητο βλέμμα και στράβωσε το χαμόγελο της. ‘‘Μέσα στο μυαλό μου είναι?’’ Την άκουσαξανά μα θα μπορούσα να ορκιστώ πως δεν κούνησε τα χείλη της. Της είπα «Αντίο.»αφηρημένη και της γύρισα την πλάτη. Τώρα μπορούσα να διαβάζω και σκέψεις?Απίθανο! Πλησίασα μια κοπελίτσα και προσπάθησα να διαβάσω τις δικές της σκέψειςμα δεν τα κατάφερα. Έκλεισα τα μάτια μου και συγκεντρώθηκα.. Μια γυναικείασκέψη μονάχα άκουσα ‘‘Τι βλακείες κάνουν! Ρεψίματα και πικρόχολα αστεία! Έλεος!’’. Μαποιος το σκεφτόταν αυτό? Κοίταξα τριγύρω κυρίως στις παρέες μα δεν μπόρεσα ναβρω την πηγή της σκέψης. Ήταν αστείο να μπορώ να ακούω τις σκέψεις των άλλων!Όπως αυτή: ‘‘Πρέπει να πάω σπίτι νααλλάξω βρακί.’’ Ποτέ δεν είχα φανταστεί τι μπορούσε να σκεφτεί ο κόσμος. Οιδικές μου σκέψεις ήταν καθημερινές, απλές άλλες όμως τόσο πολύπλοκες καιμπερδεμένες που ακόμη κι αν ο Edward μπορούσε να τις διαβάσει δεν θα καταλάβαινε τις περισσότερεςκαι ιδιαίτερα αυτές που τον αφορούν. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να πήγαινασπίτι και να φερόμουν ανθρώπινα. Μα ήμουν ακόμη άνθρωπος, το ένιωθα μέσα μου.Στο σπίτι βρήκα τον Τσάρλι, τον χαιρέτησα και ανέβηκα γρήγορα επάνω. Άνοιξα τονυπολογιστή και έψαξα στο Googleτα πάντα σχετικά με τους λυκανθρώπους.. Τελείωσα, έκλεισα τον υπολογιστή καιέπεσα στο κρεβάτι. Όταν η πανσέληνος είχε ανέβει ψηλά και το φως της έμπαινεαπό το ανοιχτό παράθυρο ένιωσα το σώμα μου να δονείται. Άνοιξα τα μάτια μου καιδιέκρινα μια αντρική φιγούρα. Αμέσως πετάχτηκα ξαφνιασμένη μα ηρέμησα ότανσυνειδητοποίησα πως ήταν ο Τζέικ.
‘‘Τι κάνεις εδώ?’’ Τονρώτησα και οι χτύποι της καρδιάς μου ηρέμησαν.
‘‘Πλησιάζει η ώρα, Bella. Θα μεταμορφωθείς καιαυτό δεν νομίζω να αρέσει στον Τσάρλι.’’ Είπε με την πιο σοβαρή του έκφραση.Σηκώθηκα από το κρεβάτι και τον ακολούθησα. Πήδηξε ανενόχλητος από το παράθυροτου δωματίου και έπεσε στα πόδια του περιμένοντας με να κάνω το ίδιο. Για μιαστιγμή φοβήθηκα πως δεν θα τα κατάφερνα μα ήμουν λυκάνθρωπος πια! Ανέβηκα πάνωστο παράθυρο και πήδηξα. Όσο πλησίαζα το έδαφος ένιωθα να χάνομαι, να γίνομαι σκόνη!Δεν ήμουν συνηθισμένη και έπεσα με την πλάτη κάτω. Ο Τζέικ με βοήθησε νασηκωθώ, με έπιασε από το χέρι και εγώ τον ακολούθησα.
‘‘Που πηγαίνουμε?’’ Ταμάτια του απέπνεαν εμπιστοσύνη και δεν χρειάστηκε να μου απαντήσει. Φτάσαμεμέσα στο δάσος σε ένα ξέφωτο. Το φως της πανσέληνου έπεφτε πάνω στα πρόσωπαμας. Ένιωσα εκείνη την φλόγα που με είχε κυριέψει την προηγούμενη φορά. Κυριολεκτικάη ζεστασιά του αίματος μου έκαιγε το κορμί μου. Μετασχηματίστηκα.. Το ανθρώπινοσώμα μου έδωσε τη θέση του σε μια άσπρη λύκαινα. Άραγε μπορούσα να κάνω καιλυκάκια? Τι σκέφτομαι ο άνθρωπος! Συγνώμη, ο λυκάνθρωπος! Ο Jacob έκανε τοίδιο. Θέλησα να του μιλήσω αλλά έπειτα θυμήθηκα πως οι λύκοι.. δεν μιλάνε! ‘‘Είσαι εντάξει?’’ Είπε ή μάλλονσκέφτηκε ο Τζέικ. ‘‘Ναι, μια χαρά.’’ Σκέφτηκα και εγώαντίστοιχα. Ήταν μαγικό να μπορούμε να επικοινωνούμε με σκέψεις! ‘‘Τόσο καιρό ακούς τις σκέψεις μου?’’Ρώτησα σκεπτόμενη επίσης το εξής ‘‘Θεέμου, τι έχει ακούσει!’’. ‘‘Με λίγηδυσκολία.. Όσο κι αν προσπαθούσα να δω τι κρύβεις μέσα σου δεν τα κατάφερνα.Μόνο που και που κάτι έπιανα..’’ Τον άκουσα να σκέφτεται. Περάσαμε τιςεπόμενες τρεις ώρες μαζί κάνοντας βόλτες και συνομιλώντας μέσω τον σκέψεων. Μουμίλησε για πολλά πράγματα που έπρεπε να γνωρίζω. Με συνόδεψε ως το σπίτι «γιανα είμαι σίγουρα ασφαλής» όπως έλεγε. Έπεσα στο κρεβάτι κουρασμένη και άφησατον ύπνο να καταλάβει κάθε σπιθαμή του κορμιού μου. Το τηλέφωνο διέκοψε τοόνειρο μου.
‘‘Ποιος?’’ Ρώτησααναστενάζοντας μισοκοιμισμένη.
‘‘Ο Edward, είμαι Bella. Είσαι καλά? Δεν σε είδα στοσχολείο, ήρθα στο σπίτι σου το πρωί αλλά εσύ πουθενά! Είπε αναστατωμένος καινομίζω η φωνή μου στο τηλέφωνο τον καθησύχασε λιγάκι. Τι θα του έλεγα? Ανκαταλάβενε από τη φωνή μου πως κάτι δεν πάει καλά?
‘‘ Καλά. Καλά είμαι.’’Τραύλισα. Τώρα είχε καταλάβει σίγουρα πως κάτι δεν πήγαινε καλά!
‘‘Σίγουρα? Ακούγεσαικάπως..’’
‘‘Ναι, ναι μια χαράείμαι!’’
‘‘Εντάξει, λοιπόν. Τα λέμε στο σχολείο.’’ Είπεκαι το έκλεισε. Η ανακούφιση μου ήταν τεράστια. ‘‘Ευτυχώς, το έκλεισε!’’ σκεφτόμουν από μέσα μου. Άραγε η Άλιςκαι ο Έμετ δεν του είπαν τίποτα? Ή μήπως έκανε την πάπια μέχρι να του πω εγώτην σκληρή αλήθεια? Και το σχολείο? Αν πήγαινα ο Edward θακαταλάβαινε..
Το επόμενος πρωί σηκώθηκαμε δυσκολία μιας και ήμουν πολύ κουρασμένη από το προηγούμενο βράδυ. Αφούετοιμάστηκα και πήρα την σάκα με τα βιβλία μου κατέβηκα κάτω. Ο Τσάρλι είχεφύγει από νωρίς αφού έλεγξε αν βρίσκομαι στο κρεβάτι μου. Πήγα προς τοφορτηγάκι μα είδα τον Τζεικ που ερχόταν προς το μέρος μου.
‘‘Θα πας, τελικά?’’
‘‘Ναι.. και έχω ήδηαργήσει!’’
‘‘Καλά, λοιπόν. Πήγαινε..αλλά να προσέχεις. Προπαντός να μην θυμώσεις και έπειτα.. να προσέχεις με τους Cullens.’’ Μου είπε και μουέκλεισε το μάτι.
‘‘Θα προσέχω..’’ Και αυτήτη φορά ήταν υπόσχεση. Ο καιρός ήταν βροχερός και αυτό ήταν το πιο σίγουροσημάδι πως θα εμφανιστούν οι Cullens.Έφτασα στο λύκειο. Βγήκα από το φορτηγάκι και πήρα την σάκα μου για να βρω τηνεργασία της Τζέσικα που υποσχέθηκα να της γράψω. Έριξα μια ματιά έναν γύρο γιανα δω μήπως ήταν εκεί.. και ναι οι Cullens σε μια άκρη. Τα βλέμματα όλωντους ήταν στραμμένα επάνω μου. Έπιασα το βλέμμα του Edward που μεκοιτούσε εξεταστικά. Το ήξερε!
‘‘ Η Bella! Να πάω να της μιλήσω, τώρα?Πηγαίνω!’’ Άκουσα την φωνή του Μάικ μέσα στο μυαλό μου. Ερχόταν? Όρεξη πουτον είχα τώρα! Έδωσα λίγη περισσότερη προσοχή στη Τζέσικα που με κοίταξεεπικριτικά. ‘‘Μα τι της βρίσκει ο Μάικ που δεν το βρίσκει σε μένα? Αναρωτιέμαιτι θέλει να της πει!’’ Μμ.. μάλιστα. Δεν ήξερα πως η Τζέσικα σκεφτόταν έτσι γιαεμένα.
‘‘Hi, Bella! Είσαι εντάξει?’’ Είπε ο Μάικ και μου έκρυψε το πρόσωπο τουEdwardμε την θέση που κατέλαβε.
‘‘Φυσικά, μια χαρά!’’Είπα και προχώρησα προς την Τζέσικα για να της παραδώσω την εργασία αλλά καιγια να τον αποφύγω. Το βλέμμα του Edward ήταν περισσότερο επιθετικό παράπαρατηρητικό και αυτό με ανησυχούσε. Έκρυψα το πρόσωπο μου κάτω από τα μαλλιάμου, ένιωθα εκτεθειμένη χωρίς κάτι να με καλύπτει.
‘‘ Τζέσικα, η εργασίασου!’’ Της είπα και άπλωσα το χέρι μου για να την πάρει. Ο τρόπος που τηνάρπαξε μου φάνηκε λίγο απότομος αλλά οι σκέψεις της μου το επιβεβαίωσαν. ‘‘Είναι ηλίθια? Δίνει την εργασία εδώμπροστά σε όλους? Ο Μάικ θα με περάσει για..’’ Σταμάτησα να την ακούω αφούεπικεντρώθηκα σε μια άλλη δυνατή σκέψη με εικόνα. Είχα την μορφή λύκαινας καιεπιτέθηκα στον Edward σκοτώνοντας τον! Κοίταξα την Άλις. Ήταν δική της η σκέψη?Οραματίστηκε τις προθέσεις μου? Στράφηκα στον Edward. Φαινόταν υπερβολικάαναστατωμένος και με κοιτούσε με το παγωμένο σκοτεινό του βλέμμα. Τα γνωστάχρυσοκίτρινα μάτια του ήταν πλέον σκούρα καφέ. Πεινούσε.. Αυτός πάντως δεν είχεσκοπό να με σκοτώσει. Είδε το όραμα της Άλις και αυτός. Τώρα ήμουν σίγουρη πωςξέρει. Ορκίζομαι ότι ποτέ δε θα τον σκότωνα ακόμη κι αν ήμουν θυμωμένη μαζί του.
‘‘Λα Πους, μωρό μου, ΛαΠους! Είπε ο Έρικ αποκρινόμενος σεεμένα.
‘‘Θα έρθω’’ Απάντησαχωρίς να με ενδιαφέρει αν θα πάω ή όχι. Έριξα το βλέμμα μου στους Cullens. Ο Τζάσπερ επηρέασετην διάθεση μου. Το κατάλαβα αφού διάβασα τις σκέψεις του. ‘‘Είναι καιρός να πει στον Edward την αλήθεια.’’ . Είχα μια βαθιά επιθυμία να πλησιάσω τον Edward καιαυτό σίγουρα οφειλόταν στον τρόπο που επηρέασε ο Τζάσπερ την διάθεση μου.Δηλαδή ο Edward δεν ήξερε την αλήθεια? Ή μήπως περίμενε να την ακούσει καιαπό μένα? Πολύ είχα ασχοληθεί.. Το ήξερε, αυτό και τέλος. Αν ήθελε ας ερχόταννα μου μιλήσει ο ίδιος! Αφού χτύπησε το κουδούνι και μαζευόμασταν στις τάξειςαναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να κάτσω δίπλα στον Edward ή στηνΤζέσικα. Στην τάξη επικρατούσε χαμός και όλοι ήταν στρεσαρισμένοι για τοδιαγώνισμα που θα γράφαμε. Η θέση του Edward ήταν άδεια. Σπάνιο να λείπει αυτόςαπό την Βιολογία. Κάθισα δίπλα στη Τζέσικα μα δεν άργησα να σηκωθώ. Κάτι μετραβούσε προς τα έξω. Ο καθηγητής δεν είχε μπει ακόμη μέσα έτσι βρήκα τηνευκαιρία να ακούσω αυτή την επιθυμία μου και να βγω έξω στο διάδρομο. Η ίδιαάγνωστη απαίσια μυρωδιά εμφανίστηκε. Υπήρχε βρικόλακας εδώ κοντά. Ήταν εκεί. Ο Edward. Με περίμενε. ΟΤζάσπερ τα κατάφερε… η επιθυμία μου πήγαζε από αυτόν. Με πλησίασε. Το βλέμματου φαινόταν πιο φιλικό τώρα.
‘‘Hi, Bella..’’Είπε και χαμογέλασε.
‘‘Καλημέρα, Edward.’’ Είπα και έστρεψα το βλέμμα μουκάτω.
‘‘ Λοιπόν?’’ Είπε γεμάτοςσοβαροφάνεια αυτή τη φορά. Δεν κατάλαβα.. Περίμενε να του πω κάτι συγκεκριμένο?Μήπως να του δώσω εξηγήσεις? Μάλιστα.. Και τώρα τι θα του έλεγα?

Να του το πει να ηρεμήσω!
Με έπιασε η αγωνία!