Nautilus Academy
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Nautilus Academy

Σαλπάρετε στον κόσμο της φαντασίας
 
ΦόρουμLatest imagesΠόρταλΕικονοθήκηΑναζήτησηΣύνδεσηΕγγραφή
Καλωσήρθες Επισκέπτης

Μοιραστείτε | 
 

 Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Πήγαινε κάτω 
Μετάβαση στη σελίδα : Επιστροφή  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Επόμενο
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΣαβ Φεβ 12, 2011 2:22 am

Συνέχεια παρακαλώ!! loll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΣαβ Φεβ 12, 2011 6:56 am

laugh Ότι πείτε! Έφτασεεεε.... Very Happy


ΜΙΡΑΝΤΑ

Εκείνο το βράδυ, δεν κοιμήθηκα καλά. Έβλεπα όνειρα, που όμως δεν θα έπρεπε να τα αποκαλούμε έτσι. Έβλεπα όσα είχαν συμβεί. Τον κύριο Αγγέλου να μας δείχνει τα κατατόπια του νέου μας σπιτιού, τον μπαμπά να θαυμάζει τη νέας τεχνολογίας κουζίνα μας, το Νίκο να έχει αποκοιμηθεί στον ώμο μου… Όμως, ευτυχώς, γι’ αυτό υπάρχουν τα όνειρα. Για να βλέπεις πάντα ένα χαρούμενο τέλος… Έτσι, εγώ, αφού άφησα τα παιδιά για ύπνο, πηγαίνοντας στο δωμάτιό μου, είδα τη μαμά, δίπλα στο κρεβάτι, έτοιμη να με καθησυχάσει όπως έκανε παλιά…

«Έρχεται το σχολικό». Μα τι λέει; Ποιο σχολικό;
«Ξύπνα!». Ένιωσα κάτι να με ταρακουνάει και είδα το Νίκο από πάνω μου. «Επιτέλους!», ξεφύσησε.
«Μικρέ», είπα με ένα χασμουρητό, «πόσες φορές σου έχω πει να χτυπάς πριν μπεις;»
«Χτύπησα, αλλά κοιμόσουν», παραπονέθηκε. «Ετοιμάσου γρήγορα, ο μπαμπάς είπε ότι θα περάσει το σχολικό σε λίγο!», φώναξε και έτρεξε έξω, με το ένα χέρι στο μανίκι του φούτερ του και το άλλο να κρατά ένα τοστ.
Τι σχολικό μου λέει; Αναστέναξα, ενώ σηκωνόμουν. Υπήρχε μια ακόμη πόρτα στο δωμάτιό μου, δίπλα στην ντουλάπα. Πήγα προς τα εκεί και βρήκα αυτό που χρειαζόμουν: ένα μπάνιο. Πλύθηκα στα γρήγορα και έπιασα τα καστανά μαλλιά μου μια χαμηλή κοτσίδα. Είχα μαύρους κύκλους κάτω από τα πράσινα μάτια μου, κάτι καθόλου κολακευτικό.
«Άντε!», άκουσα το Νίκο να μου φωνάζει έξω από την πόρτα. Έτρεξα πάλι μέσα στο δωμάτιο. Δεν ήξερα που είναι τα πράγματά μου.
«Που είναι…;». Βρήκα τη βαλίτσα μου δίπλα στο γραφείο. Μάλλον θα είχε μπει το βράδυ ο μπαμπάς. Έψαξα γρήγορα στο εσωτερικό της. Πέταξα έξω τη σχολική μου τσάντα, και τελικά βρήκα το αγαπημένο μου τζιν σωλήνα και ένα λευκό πουκάμισο. Ντύθηκα γρήγορα και έτρεξα έξω.
Στην κουζίνα επικρατούσε το πανδαιμόνιο: Ο μπαμπάς, έτρεχε από το laptop του στην Ειρήνη, να της δώσει το γάλα της, από εκεί στο Νίκο, που είχε μπερδευτεί με τη μπλούζα του και έπειτα στην κουζίνα που κάτι καιγόταν. Εγώ, έβαλα γρήγορα την τσάντα μου στον ώμο και πήγα δίπλα του.
«Χαρά!», φώναξε καθώς πήρα ένα ξύλινο κουτάλι και ανακάτεψα το ρύζι με τα θαλασσινά σε ένα από τα μάτια της κουζίνας. «Έρχεται το σχολικό σου».
«Ε;», του είπα μέσα στο θόρυβο.
«Το σχολικό σου! Σταματάει λίγο πιο κάτω. Ευτυχώς, είμαστε στον κεντρικό δρόμο», φώναξε.
Το γεγονός ότι θα πήγαινα με σχολικό στο σχολείο και όχι με τα πόδια δεν μου άρεσε καθόλου. Ζαλιζόμουν τρομερά.
«Και ο Νίκος με το δικό μας σχολικό θα έρθει;», ρώτησα με μια ελπίδα.
«Όχι, με άλλο. Και της Ειρήνης περνάει κατά τις εννιά». Έπειτα, μου έδωσε ένα χαρτονόμισμα, με φίλησε στο μέτωπο και με έσπρωξε μαλακά προς τα έξω. «Καλή αρχή!»
Ναι, σιγά την καλή αρχή. Παραλίγο να μπω σε λάθος σχολικό, σκόνταψα ανάμεσα σε τόσο κόσμο και όλοι με κοιτάζουν σαν να βλέπουν τέρας, σκέφτηκα μέσα στο σχολικό. Είχα επιλέξει να καθίσω πίσω, στην μοναδική άδεια θέση και ενώ όλοι είχαν καταλάβει την παρουσία μου, έδειχναν αρκετά ψυχροί μαζί μου.
Τέλεια. Το λύκειο που είχε επιλέξει ο μπαμπάς ήταν το πιο καλοφημισμένο, το πρώτο λύκειο Μεγάπολης. Στην τσάντα μου είχα βάλει όλα τα σχολικά βιβλία μου, μιας και δεν ήξερα το πρόγραμμα.
Σε λίγο το σχολικό σταμάτησε και όλοι κατευθύνθηκαν προς το τεράστιο λύκειο. Ήταν μια πολύ μεγάλη αυλή, με γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ και πολλά λουλούδια και δέντρα. Ίσως ήταν τα πρώτα δέντρα που έβλεπα στην πόλη. Η κεντρική πόρτα του μεγάλου κτηρίου ήταν ορθάνοιχτη και πέρασα μέσα μαζί με ένα μεγάλο κύμα μαθητών.
Δεν ήξερα που είναι η Διεύθυνση. Τι να κάνω; Σιγά-σιγά, το κύμα των παιδιών λιγόστευε, καθώς χωρίζονταν και πήγαιναν στις τάξεις τους. Κοιτούσα το πάτωμα, από συνήθεια για τη συνηθισμένη μου απροσεξία και τότε βρήκα ένα μπλε φυλλάδιο. Το σήκωσα και άρχισα να το διαβάζω, καθώς πήγαινα και εγώ δεν ήξερα που.
“Η Τρίτη λυκείου διοργανώνει πάρτι για την αρχή της σχολικής χρονιάς στις 2 Νοεμβρίου και ώρα 20:00”. Σήμερα ήταν 24 Νοεμβρίου. Μα γιατί να κάνουν πάρτι για την αρχή της χρονιάς το Νοέμβρη; Έγραφε και κάτι άλλο στο κάτω μέρος: “Αυτό θα είναι τελείως αναπάντεχο! Ετοιμαστείτε!”.
Εκείνη τη στιγμή, ακόμη διαβάζοντας εκείνες τις λέξεις, έγινε κάτι αναπάντεχο, αλλά τελείως φυσιολογικό για τα δικά μου δεδομένα. Σκόνταψα κάπου, έπεσα με την πλάτη στο πάτωμα και ταυτόχρονα ακούστηκε ένα: «Άουτς!», που δεν ήταν δικό μου. Μάλλον δεν σκόνταψα κάπου, αλλά σε κάποιον, διόρθωσα τη σκέψη μου.
Άκουσα κάποιον λίγο πιο πέρα να ξεφυσά από πάνω μου, καθώς σηκωνόμουν, κρατώντας το πίσω μέρος του κρανίου μου με το ένα χέρι και με το άλλο το φυλλάδιο.
«Πρόσεχε λιγάκι!», μου είπε το αγόρι που στεκόταν μπροστά μου.
Είχε καστανά μαλλιά, που πετούσαν από δω κι από κει, καστανά μάτια- όχι, καστανοπράσινα! Χμ…-, ήταν μισό κεφάλι ψηλότερος από μένα και στο πρόσωπό του αποτυπωνόταν ένα μείγμα ενόχληση
«Συ- συγγνώμη», τραύλισα τινάζοντας το παντελόνι μου από τις σκόνες. «Όλα χάλια μου πάνε», μονολόγησα.
«Ε, εντάξει, δεν θα σου πάρω το κεφάλι», μου είπε ευχάριστα. Με κοιτούσε περίεργος, σαν να κατέβηκα από το φεγγάρι.
«Ναι, θα μου το πάρει όμως ο καθηγητής ή η καθηγήτρια, τέλος πάντων», μονολόγησα πάλι, «Ά!», φώναξα κάνοντάς τον να τρομάξει, «μήπως ξέρεις που είναι η Διεύθυνση;»
«Εεε… Είναι στον επόμενο διάδρομο, δεύτερη πόρτα δεξιά», μου έδειξε με το χέρι. Κούνησα το κεφάλι και έτρεξα προς τα κει.
«Θα τα ξαναπούμε, όποια και να’ σαι», μου φάνηκε πως τον άκουσα να λέει.

Άνοιξα την πόρτα. Η διεύθυνση ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο, με μια λιπόσαρκη μεσήλικη γυναίκα σε ένα γραφείο, μπροστά από μια άλλη πόρτα. Πήγα προς την κυρία στο γραφείο.
«Καλημέρα», της είπα. Εκείνη έβγαλε τα μεγάλα της γυαλιά και με κοίταξε. «Λέγομαι Χαρά Διαμαντίου».
«Ω, ναι!». Άνοιξε ένα ντουλάπι, έψαξε καλά μέσα και μου έδωσε κάτι χαρτιά.
«Αυτό», έβγαλε ένα, «είναι το σχολικό σου πρόγραμμα. Όπως βλέπεις, σε βάλαμε στο Α1, από το σχολικό σου ιστορικό φαίνεσαι καλή μαθήτρια». Δεν πρόλαβα να πω κάτι και μου έδειξε ένα άλλο χαρτί.
«Αυτό, είναι ο χάρτης του σχολείου. Είναι τεράστιο, καλή τύχη», μου είπε καλοσυνάτα
»Εγώ έκανα ένα τετράμηνο μάθημα εδώ μέχρι να το μάθω. Το θέμα είναι, ότι στη δική μου ηλικία, χρειάζεται να ξέρεις οπωσδήποτε που είναι οι τουαλέτες». Κρατήθηκα να μην γελάσω. «Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, αυτό ήταν το λάθος μου τους πρώτους μήνες…».
Φάνηκε να χάνεται στον κόσμο της και μετά μου έδειξε ένα άλλο χαρτί.
«Εδώ, πρέπει να συμπληρώσεις τα στοιχεία σου, να υπογράψει γονέας ή κηδεμόνας και να μου το φέρεις αύριο»
«Ευχαριστώ», της είπα.
«Πρώτη ώρα έχετε μαθηματικά, θα βρεις την αίθουσα στο χάρτη. Και… καλή αρχή Διαμαντίου», μου χαμογέλασε. Γιατί είμαι προκατειλημμένη απέναντι σε αυτή την ευχή;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
The Half-Blood Princess
Λυκανθρωπος
Λυκανθρωπος
The Half-Blood Princess

Number of Posts : 5241
Registration Date : 10/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΣαβ Φεβ 12, 2011 7:49 am

Πολυ μα παρα πολυ καλο!!
Θελουμε συνεχεια! inloving
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΣαβ Φεβ 12, 2011 9:17 am

Αχ, αυτό το αγόρι με τα καστανά μάτια θα παίξει κάποιον ρόλο!! lolll
Το λάτρεψα! Συνέχεια όποτε ευκαιρέσεις Ξωτικούλι!!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΣαβ Φεβ 12, 2011 10:14 pm

τέλειο? λίγα λέω!!!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Laverne de Montmorency
Moderator
Moderator
Laverne de Montmorency

Number of Posts : 1986
Registration Date : 05/03/2010

Character sheet
Magic Object: Αόρατος Μανδύας
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΣαβ Φεβ 12, 2011 10:24 pm

Τέλειο, γράφεις πολύ όμορφα!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΚυρ Φεβ 13, 2011 12:25 am

inloving Ευχαριστώ κορίτσια!! Θα έρθει εντός ημερών η συνέχεια wink
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠαρ Φεβ 18, 2011 4:18 am

Τελικά, κατάφερα με πολύ κόπο να βρω την αίθουσα των μαθηματικών. Χτύπησα την πόρτα και μου απάντησε από μέσα μια γυναικεία φωνή. Έστριψα το χρυσό πόμολο και το επόμενο πράγμα που είδα ήταν είκοσι πέντε ζευγάρια μάτια να με κοιτούν. Έσκυψα το κεφάλι και έκανα πως δήθεν κοίταζα ένα από τα χαρτιά που κρατούσα.
«Είναι αυτή η αίθουσα των μαθηματικών και εσείς η κυρία Μακρίδου;», ρώτησα αδύναμα.
«Ναι, πέρνα μέσα». Η γυναίκα μου έκανε νόημα να πάω κοντά της, κοίταξε τα χαρτιά μου μέσα σε άκρα σιωπή και υπέγραψε μερικά. Έπειτα, σήκωσε το κεφάλι της.
«Παιδιά, αυτή είναι η νέα σας συμμαθήτρια, η…», κοίταξε στα χαρτιά, «Χαρά…». Κανείς δεν με καλωσόρισε. Η κυρία Μακρίδου μου είπε να καθίσω κάτω και συνέχισε να μιλάει για τις ανισώσεις.
Έψαξα με τα μάτια μου μια άδεια θέση, υπό τα βλέμματα όλων και βρήκα την μοναδική, δίπλα σε μια περίεργη κοπέλα. Άνοιξα το βιβλίο των Μαθηματικών μου και το τετράδιό μου και κοίταξα τον πίνακα. Δυστυχώς, στο παλιό μου σχολείο δεν είχαμε τόσες “ανέσεις”, αλλά ξέραμε μαθηματικά. Ήμουν ένα μάθημα μπροστά.
Μην έχοντας τι άλλο να κάνω, άρχισα να περιεργάζομαι τη διπλανή μου. Ήταν μια κοπέλα περίεργη. Με φαρδύ παντελόνι, μαύρη μπλούζα και πολλά δαχτυλίδια, πολλά δερμάτινα βραχιόλια στους καρπούς της. Το μαλλί της ήταν κατάμαυρο, αδύνατον να ήταν φυσικό και τόσο μαύρο. Έγραφε και μουτζούρωνε πράγματα αφηρημένη, χωρίς να προσέχει το μάθημα και χωρίς να έχει αντιληφθεί την παρουσία μου. Τα νύχια της ήταν βαμμένα μαύρα και… τότε σήκωσε το πρόσωπό της και με κοίταξε. Λευκό με γαλάζια μάτια και παράξενο βλέμμα, γύρισα αλλού το πρόσωπό μου.
«… Ξέρει κανείς να μου απαντήσει;», ρώτησε η κυρία Μακρίδου σε μια ερώτηση που δυστυχώς δεν άκουσα. Κοίταξα τριγύρω. Κανείς δεν σήκωσε χέρι. «Μιράντα!», φώναξε κοιτώντας προς το μέρος μου. Ήμουν έτοιμη να της θυμίσω πώς με λένε, όταν το κορίτσι δίπλα μου απάντησε:
«Απόλυτο χι μείον τρία» και συνέχισε να δείχνει πως δεν προσέχει.
«Σωστά!», η Μακρίδου έδειξε έκπληκτη και συνέχισε.
Μετά από άλλα δέκα βαρετά από το μέρος όλων λεπτά, χτύπησε το κουδούνι. Μάζεψα την τσάντα μου και ακολούθησα δύο αγόρια από την τάξη μου. Απ’ ότι κατάλαβα, πήγαιναν προς τα ντουλάπια. Μου είχαν δώσει κι εμένα κλειδί και έψαξα τον αριθμό 57. Το βρήκα, δίπλα από ένα ξανθό αγόρι και έβαλα μέσα το κλειδί. Το έστριψα, όμως δεν άνοιξε. Άρχισα να αγκομαχώ.
«Άντε! Άνοιξε!». Έκανα μια κίνηση με το χέρι που κρατούσα το κλειδί και χτύπησα με τον αγκώνα το αγόρι δίπλα μου. Εκείνος γύρισε ενοχλημένος προς το μέρος μου.
«Συγγνώμη!», είπα αδύναμα.
«Έι! Εσύ!», μου είπε το αγόρι που στεκόταν δίπλα στο άλλο αγόρι που χτύπησα. Τον κοίταξα. Ήταν αυτός που έπεσα πάνω του το πρωί. Ο φίλος του τον κοίταξε.
«Ναι, είναι η καινούρια της τάξης», του είπε βάζοντας τέρμα στη συζήτηση χωρίς να με κοιτάξει.
«Όχι! Είναι η απρόσεκτη της τάξης», τον διόρθωσε με ένα γέλιο.
Τότε, ο ξανθός γύρισε και με κοίταξε πρώτη φορά και τα μάτια του στρογγύλεψαν.
«Να σε βοηθήσω», μου είπε με το πιο ευγενικό του ύφος. «Αν είναι να με χτυπά μία αιθέρια ύπαρξη κάθε μέρα, πού ευχαρίστως!.. »Τότε, γύρισε στο ντουλάπι μου και το χτύπησε με μια μπουνιά. Εκείνο άνοιξε.
«Ευχαριστώ», του είπα.
«Παρακαλώ. Αν είναι να με χτυπούνε τόσο όμορφα κορίτσια…», επανέλαβε. Τον κοίταξα. Μιλούσε σοβαρά, δεν μου έκανε πλάκα.
«Άγγελε, άσε την κοπέλα ήσυχη! Όλο τα ίδια κάνεις! Δεν έχεις αφήσει θηλυκή γάτα…», του είπε σοβαρά ο φίλος του και μετά γύρισε σε μένα. «Το πρωί δε συστηθήκαμε. Με λένε Αχιλλέα».
«Χαρά», του είπα.
«Χάρηκ-»
«Αχιλλέα!». Τότε, εμφανίστηκε μια κοπέλα που πρόσεξα στο μάθημα. Ήταν σαν τις κούκλες που είχα μικρή. Στο ύψος μου, με ξανθά μαλλιά, καστανά μάτια, αδύνατη και στενά φανταχτερά ρούχα. Περπατούσε με πολύ χάρη πάνω στα ψηλοτάκουνα παπούτσια της. Εμένα μου έμοιαζαν με δολοφονικά όπλα.
«Τι γίνεται, αδερφούλα;», την ρώτησε ευχάριστα το αγόρι που λεγόταν Άγγελος.
«Ποιος σου μίλησε εσένα, αδερφούλη;», του είπε με λεπτή φωνή και αγκάλιασε από τη μέση τον Αχιλλέα. Έπειτα, με κοίταξε σαν να με πρόσεξε τότε.
«Ποια είσαι εσύ;», μου είπε ενοχλημένη.
«Γεια, είμαι η Χαρά», της είπα και της έτεινα το χέρι μου, που το κοίταξε ακόμη πιο ενοχλημένη.
«Και; Ποιος νοιάζεται;», με κοίταξε αφ’ υψηλού.
«Εεε… Εσύ με ρώτησες!». Πήρα απογοητευμένη το χέρι μου.
«Λούσι, δεν είναι σωστό να μιλάς έτσι!», της είπε ο Αχιλλέας.
«Ω, έλα τώρα καλέ μου!», είπε με ναζιάρικη φωνή η Λούσι.
«Ποια γάτα τριγυρνά εδώ;», ακούστηκε μια φωνή από πίσω μας. Γύρισα και είδα την κοπέλα που καθόμασταν μαζί στα μαθηματικά να κοιτάζει το πάτωμα.
«Αχιλλούκο μου… Θέλω μια χάρη…», είπε η Λούσι χωρίς να δώσει σημασία στην κοπέλα πίσω μας.
«Α! Αυτή η γάτα… Δεν σου έχουν πει να μην γουργουρίζεις δημόσια εσένα;», της είπε η κοπέλα. Τότε κατάλαβα πως απευθυνόταν στη Λούσι.
«Και ποιος σου μίλησε εσένα; Ένα τίποτα είσαι, και εσύ και αυτή!», με έδειξε.
«Ω! Θα βάλω τη γάτα μου να κλαίει!»της πέταξε η κοπέλα. «Ή μάλλον…», έκανε και έβαλε το δάχτυλο στα χείλη, «στο τέλος θα κλάψει μια γάτα, μα αυτή θα’ σαι εσύ», συμπλήρωσε αγνοώντας τους υπόλοιπους.
«Μπα; Και γιατί παρακαλώ;». τώρα η Λούσι είχε προχωρήσει και οι δυο κοπέλες στέκονταν τόσο κοντά που οι μύτες τους ακουμπούσαν. Όσοι είχαν καταλάβει τι συνέβαινε, απομακρύνονταν με ταχύ βήμα. Εγώ άραγε τι έπρεπε να κάνω;
«Άκουσε να σου πω, μικρή και ασήμαντη…», άρχισε η Λούσι τινάζοντας με χάρη τα όμορφα ξανθά μαλλιά της.
«Φίλε, λέω να την κοπανήσω», ακούστηκε μια φωνή από δίπλα μου. Γύρισα και είδα τον Άγγελο να κοιτάζει με την άκρη του ματιού του την αδερφή του και τη Μιράντα.
«Ναι…», ο Αχιλλέας με είδε που τους παρατηρούσα. «Χαρά, φύγε όσο είναι νωρίς». Πριν προλάβω να του πω κάτι, μου χαμογέλασε, έπιασε τον Άγγελο από το μανίκι και εξαφανίστηκαν στον επόμενο διάδρομο.
«…φυσικά, δεν μου λείπει τίποτα! Σε σχέση με σένα, έχω πολλούς φίλους και…», έλεγε η Λούσι στη Μιράντα.
«Προτιμώ να μην έχω φίλους αν είναι οι δικοί σου», της χαμογέλασε ειρωνικά η Μιράντα, «ένα μάτσο κομπλεξικά πλουσιόπαιδα είστε που προσπαθείτε να πνίξετε τη μιζέρια σας στο να ταπεινώνετε τους άλλους». Τώρα η Μιράντα έκανε λίγα βήματα προς το μέρος μου και μου έκανε νόημα να την ακολουθήσω.
Μην έχοντας άλλη επιλογή, έκλεισα επιτέλους το χαλασμένο ντουλάπι μου και γύρισα την πλάτη μου στην Λούσι.
«Ω, μην μου πεις πως όταν ήσουν στην παρέα μας… ». Γύρισα και κοίταξα τη Λούσι. Φαινόταν ευχαριστημένη, όμως όχι και τόσο όμορφη πια. Ανάσαινε βαθιά ικανοποιημένη, νομίζοντας πως είχε αποστομώσει τη Μιράντα. Μου χαμογέλασε ειρωνικά και γύρισα φοβισμένη προς το μέρος της νέας μου γνωριμίας.
Όλοι σ’ αυτό το σχολείο μου φαίνονταν πολύ διαφορετικοί. Δεν είχα συναντήσει ποτέ πριν κάποιον σαν αυτούς και ήταν μόλις η πρώτη μέρα μαζί τους.
Ήξερα τι μυστικά έκρυβε ο καθένας τους; Όχι.
Ήξερα ότι μόλις είχα μπει σε ένα περίεργο τρυπάκι; Σε καμία περίπτωση δεν μου πέρασε αυτό από το μυαλό!
Αυτό που δεν ήξερα στα σίγουρα ήταν πως κάποιοι από αυτούς δεν έβαζαν όρια :στην απληστία, το κρυφό μίσος και… στην εκδίκηση...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠαρ Φεβ 18, 2011 5:35 am

Αχ, η συνέχεια!!
Μου άρεσε πάρα πολύ!! Και προβλέπω προβλήματα με αυτή τη Λούσυ. Προτιμώ τη Μιράντα. lolll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠαρ Φεβ 18, 2011 6:23 am

laugh
Για να δούμε... Έχεις δίκιο; Cool
Ευχαριστώ Συννεφάκι!! inloving
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠαρ Φεβ 18, 2011 10:17 am

τέλειο
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
The Half-Blood Princess
Λυκανθρωπος
Λυκανθρωπος
The Half-Blood Princess

Number of Posts : 5241
Registration Date : 10/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΣαβ Φεβ 19, 2011 2:02 am

ΑΓΑΠΑΜΕ ΜΙΡΑΝΤΑ!!!!!! rock

Περιμενουμε συνεχεια!!! inloving
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Laverne de Montmorency
Moderator
Moderator
Laverne de Montmorency

Number of Posts : 1986
Registration Date : 05/03/2010

Character sheet
Magic Object: Αόρατος Μανδύας
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΣαβ Φεβ 19, 2011 2:24 am

Η Μιράντα μου θυμίζει την κολλητή μου! Δίνει πληρωμένες απαντήσεις! Ανυπομονώ για τη συνέχεια.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΤρι Φεβ 22, 2011 3:13 am

Κορίτσια, ευχαριστώ για τα καλά σας σχόλια!! Η συνέχεια έ- έ- έφτασεεε laugh


«Μην τον κοιτάζεις καν».
«Τι;», έκανα αφηρημένη πίνοντας με το καλαμάκι λίγη coca cola.
Ήμουν στην μεγάλη τραπεζαρία, στο νέο μου σχολείο με μία νέα και… περίεργη φίλη. Εδώ και ώρα, η Μιράντα μου εξηγούσε τι γινόταν και πώς γίνονταν όλα στο σχολείο.
«Βλέπεις εκείνο το μορφονιό, τον ψηλό με τη μαύρη μπλούζα, δίπλα σε εκείνο το γουρούνι;», μου έδειξε με το δάχτυλο προς το τραπέζι που κοίταζα, τον Αχιλλέα, δίπλα στον Άγγελο(Αυτόν έλεγε γουρούνι;!)
«Ναι…;»
«Εκείνον λέω», μου έκλεισε το ένα από τα γαλάζια μάτια της.
«Δεν κοιτούσα εκείνον!», είπα ψέματα, «Κοιτούσα… ε… εκείνη την κοπέλα με τα ροζ!». Της έδειξα στην τύχη το κορίτσι που καθόταν δίπλα στη Λούσι. Η Μιράντα κάγχασε.
«Αυτή, είναι Λίλα, η σκύλα της Λούσι». Κοίταξε την κοπέλα με τα ροζ.
«Η… ποια της;!», ρώτησα τη Μιράντα.
«Η σκύλα της», το είπε πιο δυνατά.
«Ναι, το άκουσα. Τι είναι αυτό;». η Μιράντα με κοίταξε ερευνητικά και μετά έσκασε στο γέλιο.
«Δεν το’ χεις ακούσει;», σκούπισε τα μάτια της. Κούνησα αρνητικά το κεφάλι και πήρε σοβαρό ύφος.
«Η σκύλα της. Κάνει ότι θέλει η ψωνάρα. Όλες τις βρομοδουλειές. Η Λίλα και η Λόλα», μου έδειξε ένα κορίτσι με χάλκινα μαλλιά δίπλα στη Λίλα.
«Εεε… Τις έχει παραγγείλει ή κάτι τέτοιο;», ρώτησα.
«Αυτό αποτελεί μυστήριο», είπε με σκοτεινό ύφος η Μιράντα, «Γιατί;»
Της έδειξα τα κορίτσια. «Λίλα, Λόλα…;»
«…και Λούσι. Ναι», κούνησε το κεφάλι. «Μόνο η Μικρή Λουλού λείπει από την παρέα»
Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω. Η Μιράντα ήταν όντως περίεργο άτομο. Εκεί που νόμιζα πως έκανε χιούμορ, μιλούσε σοβαρά και εκεί που μιλούσε σοβαρά…
«Τέλος πάντων, άσε τις σκύλες». Με κοίταξε με ένα περίεργο βλέμμα. «Τη Λούσι να προσέχεις. Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός», χτύπησε το κουδούνι και σηκώθηκα. Έκανε και εκείνη το ίδιο. «Και, προς Θεού, μακριά από τον ωραίο μορφονιό!», μου ψιθύρισε τη στιγμή που ο Αχιλλέας με χαιρετούσε… μιλούσε σοβαρά.

«Τι συμβαίνει με τη Λούσι;», την ρώτησα καθώς περιμέναμε το σχολικό έξω από το σχολείο. Την τελευταία ώρα μιλούσαμε για τελείως γενικά θέματα, και δεν μπορούσα να μην ρωτήσω κάτι συγκεκριμένο μιας και μου είχαν δημιουργηθεί πολλά ερωτήματα.
Η Άντα- όπως μου επισήμανε είκοσι φορές το τελευταίο μισάωρο να την φωνάζω- έμοιαζε χαμένη στις σκέψεις της. Μέτρησα σαράντα, πενήντα δευτερόλεπτα από μέσα μου, ώσπου…
«Τι να τρέχει; Τίποτα…», μου είπε και ανακάτωσε κι άλλο τα ήδη ανάκατα μαλλιά της κοιτώντας το υπερπέραν.
«Άντα, έλα τώρα, είμαι αγαθή, δεν είμαι ανόητη»
«Πολλές φορές αυτά ισοδυναμούν σε αυτόν τον κόσμο, ξέρεις», μου απάντησε λακωνικά.
«Τι εννοείς;», την ρώτησα αμέσως. Δεν μου άρεσε όλο αυτό το μυστήριο. Εγώ έκανα μια απλή ερώτηση για να ξέρω τι κινήσεις να αποφεύγω στο μέλλον με αυτή την κοπέλα.
Η Άντα γύρισε απότομα προς τα πίσω, ελέγχοντας αν βρίσκεται κάποιος τριγύρω και μετά με κοίταξε στα μάτια.
«Εδώ Χαρά, κουμάντο κάνει το χρήμα. Και η εμφάνιση. Καλωσόρισες στον κόσμο της Λούσι Αγγέλου»
«Αγγέλου; Η κόρη του Παναγιώτη Αγγέλου; Ο πατέρας μου δουλεύει για αυτόν σε ένα εστιατόριό του». Η Άντα ανασήκωσε τα φρύδια της και της έγνεψα καταφατικά.
«Ο κύριος Αγγέλου είναι τυχερός που δεν ξέρει τι σατανάς είναι η κόρη του…», είπε ψυθιριστά , «Πρέπει να προσέχεις. Οι καινούριες είναι η αδυναμία της»
«Τι εν…»
«Θα σου πω δύο πράγματα. Ένα: μακριά από τον Αχιλλέα και δύο: μην προσπαθήσεις ποτέ, μα ποτέ να την ανταγωνιστείς». Μα, τι λέει; Και να ήθελα, μπορούσα να την ανταγωνιστώ; Χα!
«Τίποτα δεν γίνεται έτσι απλά εδώ, πίσω από το καθετί υπάρχει ένα συμφέρον. Όλα έχουν δύο πλευρές. Και να σου παραστήσει την καλή: μακριά!»
«Κατάλαβα. Ένα απλό κορίτσι που αισθάνεται ανταγωνισμό με όλους και όλα», συμπέρανα.
«Χαχαχα!», η Άντα κάγχασε παρά γέλασε, «Είναι φίδι Χαρά. Ένα φίδι». Φίδι; Μήπως η Άντα μου έκανε πλάκα τόσην ώρα; Ποτέ δεν ήξερες με αυτή την κοπέλα, όμως μου φαινόταν να βρίσκεται σε υπερένταση, πράγμα περίεργο. Κι όμως, τα φίδια ήταν στ’ αλήθεια ο φόβος μου… Από μικρή.
«Επ! Πώς πάει όμορφη;», άκουσα μια φωνή δίπλα μου και είδα από το πουθενά τον Άγγελο. Άγγελος Αγγέλου… Και η Άντα έβαζε και υπότιτλο: γουρούνι. «Αισθάνεσαι την έλξη που αισθάνομαι;», μου είπε θεατρικά και πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση μου.
«Είμαι σίγουρη πως το συναίσθημα για όποια βρίσκεται τόσο κοντά σου είναι η αηδία!», πετάχτηκε η Άντα σηκώνοντας το ένα φρύδι.
«Ω… η δεσποινίς Δύσκολη!», της είπε πειραχτικά και έκανε να την πλησιάσει όμως εκείνη την τελευταία στιγμή τον χτύπησε στο καλάμι.
«Έτσι λύνονται αυτά Χαρούλα», μου έκλεισε το μάτι και τον παρακολουθούσε ικανοποιημένη καθώς έβριζε με δακρυσμένα μάτια. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ και έβαλα τα γέλια. Πραγματικά, είχα καιρό να γελάσω τόσο, όμως καταλάβαινα πως ήταν περισσότερο ένας μηχανισμός άμυνας ώστε να μην σκεφτώ αυτά που μου είχε πει παρά διασκέδαση.
«Είσαι απίστευτη!», της είπα γελώντας και έκανα ένα βήμα προς τα πίσω. «Α!». Για δεύτερη φορά τη μέρα, χτύπησα κάπου/κάτι/κάποιον με την πλάτη, σκόνταψα, προσπάθησα να κρατήσω την ισορροπία μου, η Άντα εν τω μεταξύ είχε σκάσει στο γέλιο, και κατέληξα για άλλη μια φορά να κοιτάζω τρεις ανθρώπους από χαμηλά. Ο Άγγελος με τον πόνο του, η Άντα να διασκεδάζει και … ο Αχιλλέας!
«Είναι στην μοίρα μου να πέφτω πάνω σου;», μου είπε χαμογελαστά με τα μελί μάτια του να λάμπουν.
«Δεν ξέρω τι είναι γραφτό για σένα, ξέρω όμως τι είναι για μένα. Να γελοιοποιούμαι και να κάνω χαρούμενο το κοινό», έδειξα τον Άγγελο και την Άντα.
«Εμένα με κάνεις χαρούμενο και αλλιώς, μωρό μου», μου έκλεισε το μάτι ο Άγγελος και η Άντα του έριξε μια αγκωνιά που τον έκανε να επιστρατεύσει και άλλες βρισιές. Ο Αχιλλέας μου έδωσε το χέρι του και σηκώθηκα.
«Εε… Είσαι καλά;», με ρώτησε. Σίγουρα είχα κοκκινίσει. Φτου!
«Ναι… Μια χαρά… Για τον Άγγελο δεν είμαι σίγουρη…»
«Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει», είπε κοφτά η Άντα και με τράβηξε μακριά από τον Αχιλλέα. «Έφτασε το σχολικό. Και η κότα σου», είπε στον Αχιλλέα και έδειξε με το κεφάλι προς τα δεξιά. Πράγματι, είχε φτάσει το κίτρινο σχολικό και η Λούσι επίσης, πλαισιωμένη από τις σκύλες της.
Κάπως έτσι, αυτή η παράξενη παρέα από εμάς τους τέσσερις διαλύθηκε αυτοστιγμεί, με την Άντα να με τραβά προς το εσωτερικό όσο πιο μακριά γινόταν από τις νέες μου γνωριμίες και την Χαρούλα, την φωνή στο μυαλό μου να έχει πολύ περισσότερες ερωτήσεις από όσες είχα στην αρχή της ημέρας.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΤρι Φεβ 22, 2011 7:11 am

αααααααααααααααα υπέροχο!!!! Αχιλλέας έβερ!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΤρι Φεβ 22, 2011 7:47 am

Ο Άγγελος έχει φάση!! rofl
Μαζί με την Άντα! loll
Λοιπόν Ξωτικούλι, όποτε βρεις χρόνο, συνέχεια!! inloving
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
The Half-Blood Princess
Λυκανθρωπος
Λυκανθρωπος
The Half-Blood Princess

Number of Posts : 5241
Registration Date : 10/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΤετ Φεβ 23, 2011 1:33 am

Παιζει να εχω λατρεψει την Αντα!!!!

Περιμενουμε τη συνεχεια!!! inloving
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠεμ Φεβ 24, 2011 3:34 am

Ήρθε αγαπημένες!! inloving


Ο ΝΕΟΣ ΝΙΚΟΣ

Έφθασα στο σπίτι με ένα αίσθημα ανακούφισης. Δεν ήταν αρκετό το γεγονός πως όλα άλλαξαν τόσο γρήγορα στη ζωή μου, πως δεν είχα πια χρόνο για τον εαυτό μου, πως είχα πια πολλές ευθύνες, τώρα συνειδητοποίησα πως τα πράγματα στο σχολείο μπορεί να μην ήταν τόσο φυσιολογικά όσο πριν. Αναστέναξα βαριά.
Έστριψα το κλειδί στην πόρτα και…
«Χαρά! Βοήθεια!», άκουσα το Νίκο από μέσα. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και έτρεξα προς την κουζίνα, απ’ όπου ακούγονταν οι φωνές του.
«Τι…;». Η κουζίνα, η νέα κουζίνα, νέας τεχνολογίας του μπαμπά, είχε τυλιχτεί στις φλόγες και ο Νίκος βρισκόταν με ένα καμένο πανί στο χέρι.
«Τι έγινε εδώ;», του φώναξα, παίρνοντας ένα μπουκάλι νερό από το ψυγείο και τρέχοντας να προλάβω.
Ο Νίκος προσπάθησε να πει κάτι, μα άρχισε να βήχει και κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. Η νέας τεχνολογίας κουζίνα του μπαμπά, δεν έσβηνε με το νερό και με φρίκη, είδα πως η φωτιά εξαπλωνόταν και προς τις κουρτίνες. Άρχισα να πατάω κουμπιά στην τύχη, και τελικά, το μάτι έκλεισε.
«Τώρα, πάρε νερό και… σβήσε τα υπόλοιπα», είπα στον αδερφό μου δείχνοντας του το τσουρουφλισμένο τραπεζομάντιλο.
Για λίγη ώρα, βρισκόμουν στο ίδιο σημείο και τον παρατηρούσα που έτρεχε από δω και από κει και καθώς οι φλόγες έσβηναν, η φλόγα του παρελθόντος ήρθε και με τύλιξε με την προστατευτική ζεστασιά της.
«Μπράβο το κοριτσάκι μου!», άκουγα τη μαμά να μου λέει και τότε, την είδα μπροστά μου, με τα μάτια ενός πεντάχρονου. Ήταν τα τέταρτα γενέθλιά μου, πριν γεννηθούν ο Νίκος και η Ειρήνη και πριν “απομακρυνθούν” oι γονείς μου. Η μαμά με κοίταζε με τα καστανά της μάτια, καθώς έσβηνα το κεράκι στην τούρτα. Τότε, είδα λίγο πιο πέρα, εκείνο το κουτάκι, με τα σπίρτα που χρησιμοποιούσε η μαμά, καθώς ο μπαμπάς έλεγε: «Κοίτα τι όμορφη τούρτα που σου έφτιαξα, Χαρούλα μου!». Εγώ, όμως, δεν έδωσα σημασία και πήρα ένα σπίρτο. Ήθελα να δοκιμάσω.
«Γαλήνη!», φώναξε έντρομος ο μπαμπάς και εγώ του χαμογέλασα. Η μαμά έτρεξε μέσα με τα πιάτα. «Γαλήνη, τα σπίρτα!».
«Ηρέμησε, Παύλο, θα χρησιμοποιήσουμε “ανάποδη ψυχολογία”!», εξήγησε η μαμά κατευναστικά και μου είπε, «Εντάξει, Χαρά, άναψε ένα σπίρτο αφού το θέλεις τόσο!». Εγώ χάρηκα και έκανα τη χαρακτηριστική κίνηση, καθώς ο μπαμπάς έριχνε την τούρτα στη βιασύνη του να με σταματήσει και η μαμά αναρωτιόταν φωναχτά αν έπρεπε να προσθέσει πως θα μου έκανε καλό για να μην το κάνω...

«Ε! Είναι κανείς εκεί;», ένα χέρι εμφανίστηκε μπροστά στο μάτια μου και γύρισα στο παρόν.
«Που είσαι χαμένη εσύ;», ρώτησε ο Νίκος καθώς σκούπιζε τα νερά.
«Θυμήθηκα τη μαμά…». Σταμάτησα απότομα και τον κοίταξα. Είχε ήδη κοκαλώσει.
«Την ποια;». Δεν με κοιτούσε και πήγε να πετάξει ένα χαρτί στα σκουπίδια. Τον ακολούθησα.
«Την μαμά», περίμενα να αντιδράσει και αφού δεν είπε τίποτα συνέχισα, «μου λείπει πολύ…». Πάλι δεν είπε τίποτα. Άρχισα να εκνευρίζομαι. «Εσένα;», τον ρώτησα.
«Τι εμένα;». Πάλι δεν με κοιτούσε και η φωνή του είχε σκληρήνει περίεργα.
«Δεν σου λείπει; Η… μαμά;». Ο Νίκος για πρώτη φορά με κοίταξε κατάματα με σκληρό ύφος, που με ταρακούνησε ολόκληρη.
«Εγώ δεν έχω μάνα!», μου φώναξε καταπρόσωπα ακόμα κρατώντας ένα βρεγμένο πανί. «Και θα’ πρεπε να μην σου μιλάω. Όμως, το κάνω. Το αίμα νερό δε γίνεται», συμπλήρωσε πιο σοβαρός από ποτέ.
«Μα και η μαμά αίμα σου είναι, μικρέ!». Μου ξέφυγε ένας λυγμός. Με κοιτούσε δίχως ίχνος κατανόησης, όλη η παιδική χαρά είχε φύγει από τα όμορφα μάτια του.
«Δεν φαίνεται να το γνωρίζει αυτή η κυρία που αποκαλείται “μάνα” μου». Με προσπέρασε, πέταξε το πανί στο τραπέζι, άνοιξε την πόρτα και με άφησε μόνη μου, να προσπαθήσω να σβήσω την φωτιά που ριζωνόταν στα πνευμόνια μου, καθώς καυτά δάκρυα ανάβλυζαν στα μάτια μου…
Πήρα βαθιές αναπνοές από το στόμα και έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη του τζιν μου. Επί μία ώρα, έκανα ψυχανάλυση στον εαυτό μου, ξαπλωμένη στον τριθέσιο καναπέ, κοιτώντας το ταβάνι, μονολογώντας και παίζοντας στα δάχτυλά μου το κινητό. Μου έλειπε τόσο πολύ η μαμά, η Γαλήνη που μου έφερνε πάντα γαλήνη… Ανησυχούσα για τον αδερφό μου. Μισούσε τη μαμά, την απαρνήθηκε μπροστά μου, μου φώναζε σαν… μεγάλος! Μπορεί εγώ να ωρίμαζα απότομα με όλα αυτά, όμως, στο τέλος θα κατέληγα με κάποιον… άγνωστο. Θυμήθηκα στο άσχετο τον Αχιλλέα, τα ατίθασα μαλλιά του και τα καστανά σαν μέλι μάτια του και… -αναστέναξα. Το κατάλαβα λίγο αργά και αυτοχαστουκίστηκα. Από που κι ως που πήγε η συζήτηση – με τον εαυτό μου- για την οικογένειά μου στον Αχιλλέα; Άρχιζα να τρελαίνομαι… «Το χάνω…», μονολόγησα καθώς πατούσα τους αριθμούς στο κινητό μου. Χτύπησε δυο φορές και μετά ακούστηκε η φωνή της Γαλήνης, με μια νότα ανακούφισης.
«Χαρά!»
«Ναι, μαμά… εγώ είμαι… Σε σκεφτόμουν και…»
«Χαρά;», με διέκοψε, «έκλαιγες;». Έκανα μια γκριμάτσα και έπεσα στα μαξιλάρια. Με ήξερε πολύ καλά.
«Όχι! Όχι… Τι κάνεις, μαμά;», άλλαξα θέμα.
«Καλά, αγάπη μου. Ζω…».
«Και εγώ… Μου έλειψες μαμά», είπα προσπαθώντας να κρατήσω σταθερή τη φωνή μου και σκούπισα ένα δάκρυ.
«Και εμένα μου λείπετε Χαρούλα μου. Ας αλλάξουμε θέμα, είμαι ήδη πολύ χάλια… Τι κάνεις; Πως τα περνάς; Πως ήταν η πρώτη μέρα στο καινούριο σχολείο;». Άρχιζε ο καταιγισμός ερωτήσεων.
«Είμαι στο σαλόνι του σπιτιού, κοιτάζω το ταβάνι και προσπαθώ να καταλάβω…»
«Τι;»
«Διάφορα! Τα περνάω… Δεν ξέρω», σκέφτηκα, «μάλλον άσχημα-αλλά είναι η πρώτη μέρα, εντάξει, δεν περίμενα να γίνει κάτι καλό… Εννοώ, είναι δύσκολα», άρχισα να πολυλογώ. Περίμενα να με διακόψει, αλλά δεν το έκανε. «Το σχολείο, δεν έχει καμία σχέση με το παλιό. Είναι… περίεργα τα πράγματα»
«Τι εννοείς;»
«Δεν ξέρω, δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα από την πρώτη μέρα, όμως με απασχολούν κάποια… θέματα. Εσύ; Τι κάνεις;»
«Αυτή τη στιγμή μαγειρεύω», μου είπε ανήσυχη.
«Ωχ!». Το φαγητό της μαμάς θα ενθουσίαζε πολύ τους ανθρώπους του τμήματος δηλητηριάσεων.
«Ναι… Α! Τι κάνει… τα παιδιά;», άλλαξε την ερώτησή της.
«Τα παιδιά κάνει καλά. Είναι στη νέα του δουλειά. Η Ειρήνη δεν έχει γυρίσει ακόμη και ο Νίκος… βγήκε μια βόλτα», είπα με βιαστική φωνή.
«Χαίρομαι που είστε όλοι καλά… Ωχ! Πρέπει να κλείσω… Φιλάκια!»
«Γεια». Κατέβασα το ακουστικό. Νόμιζα πως η φωνή της Γαλήνης θα με ηρεμούσε. Είχα δίκιο. Με ηρέμησε… Όμως με έκανε να μου λείπει ακόμη πιο πολύ. Σκέπασα το πρόσωπό μου με ένα μαξιλάρι, καθώς όλο μου το κορμί έτρεμε. Γιατί ξαφνικά έκανε τόσο κρύο;...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠεμ Φεβ 24, 2011 5:42 am

συνέχεια παρακαλώ
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠεμ Φεβ 24, 2011 5:53 am

Τον λυπάμαι λίγο τον Νίκο...
Και τη Χαρά ακόμη πιο πολύ. loll
Ξωτικόοο συνέχεια!! lolll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠεμ Φεβ 24, 2011 6:31 am

Κιόλας;; lolll laugh
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠαρ Φεβ 25, 2011 1:39 am

εεεεε ναι!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠαρ Φεβ 25, 2011 1:56 am

Να μην σας εξάψω λίγο ακόμη το ενδιαφέρον με την αναμονή; lolll Cool
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠαρ Φεβ 25, 2011 2:22 am

Ααα θες να μας ψήσεις το ψάρι στα χείλη!! lolll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 Icon_minitimeΠαρ Φεβ 25, 2011 2:41 am

Ε... Δεν θέλω να βαρεθείτε την ιστορία λόγω υπερβολικής δόσης lolll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 2 από 7Μετάβαση στη σελίδα : Επιστροφή  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Επόμενο

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Nautilus Academy :: Ναυτιλος II :: Τα Νησιά :: Τα Νησιά της Γνώσης :: Το Νησί της Δημιουργίας :: Γράφοντας...-
Μετάβαση σε:  
Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 2 310
Forumgreek.com | ©phpBB | Δωρεάν φόρουμ υποστήριξης | Αναφορά κατάχρησης | Πρόσφατες συζητήσεις