Nautilus Academy
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Nautilus Academy

Σαλπάρετε στον κόσμο της φαντασίας
 
ΦόρουμLatest imagesΠόρταλΕικονοθήκηΑναζήτησηΣύνδεσηΕγγραφή
Καλωσήρθες Επισκέπτης

Μοιραστείτε | 
 

 Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Πήγαινε κάτω 
Μετάβαση στη σελίδα : Επιστροφή  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Επόμενο
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΔευ Μαρ 28, 2011 2:54 am

Νεφελάκι μου, σωστή η παρατήρησις. Ευχαριστω και ανταποδίδω lolll
Μαριλέννα μου, χαίρομαι που διάβασες τις συνέχειες και που σου αρέσει!! hug
smile
Η συνέχεια θα καταφθάσει εντός ημερών με... πολλές εξελίξεις!! Cool
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΔευ Μαρ 28, 2011 6:21 am

αχαααααα!!!! τέλεια συνέχεια!!!!


σε εμένα η μόνη τηλεπάθεια είναι με τον σκύλο μου loll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤετ Μαρ 30, 2011 1:46 am

Καλό κι αυτό Ελπιδάκι... Μαντέψτε!! Cool lolll

ΚΟΣΜΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Οι μέρες περνούσαν και χωρίς να το καταλάβουμε, η μέρα των Χριστουγέννων είχε φτάσει. Τα Χριστούγεννα αποτελούσαν πάντα την αγαπημένη μου γιορτή. Ίσως έφταιγε το κλίμα, το χιόνι- αν και σπάνιο- τα τραγούδια των παιδιών στις πλατείες, το μεγάλο δέντρο με κάθε λογής μπάλα που γέμιζε όλο το καθιστικό ή και τα δώρα που ανταλλάζαμε ο ένας στον άλλον. Τα φετινά Χριστούγεννα, ήταν τελείως διαφορετικά από τα άλλα.
Παλιά, συνήθιζα να ετοιμάζω τη διακόσμιση του σπιτιού για το βραδινό φαγητό μαζί με την μαμά, ενώ ο μπαμπάς μαγείρευε λιχουδιές στην κουζίνα και να ακούω τα φάλτσα του Νίκου να σκεπάζουν τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες του ραδιοφώνου. Έπειτα, πήγαινα στο σπίτι των διδύμων και ανταλλάζαμε δώρα. Βέβαια, η Πρωτοχρονιά ήταν Η μέρα των δώρων. Τότε, στέλναμε όλα τα παιδιά της τάξης δώρα ο ένας στο άλλον, μαζί με ευχές. Στην θύμηση όλων αυτών, με έπιασε μια στιγμιαία μελαγχολία.
«Τι σκέφτεσαι Χαρά;», με ρώτησε η Ειρήνη. Καθόμασταν στον καναπέ του καθιστικού και βλέπαμε τα αγαπημένα της παιδικά. Ο μπαμπάς ήταν στο εστιατόριο, δυστυχώς δεν μπορούσε να πάρει άδεια και ο Νίκος ήταν χαμένος σε κάποιο δωμάτιο εδώ και ώρες.
«Τίποτα αγάπη μου. Να, αναρωτιόμουν αν σου άρεσε το δώρο μου…», είπα ψέματα.
«Πάρα πολύ!!», φώναξε κάνοντας μια χειρονομία όλο περηφάνια προς τη νέα της κούκλα.
Πήγε να πει κάτι άλλο, αλλά την διέκοψε ο ήχος του κινητού μου που βρισκόταν ακουμπισμένο πάνω στο γυάλινο τραπεζάκι.
«Ναι, μπαμπά;»
«Έλα, μπουμπουκάκι μου», μου είπε και χαμογέλασα κρυφά, «Να σου πω, ετοίμασες κάτι για το βράδυ;»
«Όχι…;», είπα ένοχα.
«Ωραία. Γιατί θα κάνουμε Χριστούγεννα στο ρεστοράν!», φώναξε χαρούμενος.
«Τι;! Θα κάνουμε Χριστούγεννα στο ρεστοράν!», φώναξα στην Ειρήνη και άρχισε με τη σειρά της να τσιρίζει.
«Ναι. Είναι το δώρο του προσωπικού για τον υπέροχο σεφ τους», άρχισε τις φιγούρες ο Παύλος, «Λοιπόν, μπουμπούκα, σας δίνω διορία να ετοιμαστείτε μέχρι τις οκτώ και μετά θα στείλω την Κατερίνα να σας πάρει από κει»
«Έγινε», του απάντησα, «Τα λέμε μπαμπάκα». Έκλεισα αργά το κινητό μου, το ακούμπησα μέσα σε απόλυτη ησυχία και την επόμενη στιγμή, το σπίτι γέμισε με επιφωνήματα χαράς. Ο Νίκος εμφανίστηκε επιτέλους, με τσαλακωμένα ρούχα-τι να έκανε άραγε;- και μαζί με την Ειρήνη χόρευαν απ’ τη χαρά τους που τελικά θα κάναμε Χριστούγεννα με τον μπαμπά.

Ο Κωνσταντίνος Δούκας ήταν καθισμένος στο γραφείο του από βαρύ ξύλο και έψαχνε μανιωδώς κάτι ανάμεσα σε μια σωρό από χαρτιά και φύλλα αναφοράς. Αν και ήταν μόλις σαρανταοχτώ ετών, τα μαλλιά του είχαν αυτό το γκρίζο χρώμα και τα χαρακτηριστικά του πρόδιδαν εμφανή κούραση. Τα μελί μάτια του διακρίνονταν αποφασιστικά πίσω από τους στράγγυλους φακούς των γυαλιών του.
Ο κύριος Δούκας πάτησε ένα κουμπί στη σύνδεση μπροστά του και περίμενε.
«Ναι, φώναξέ μου τον Αχιλλέα σε παρακαλώ», είπε κοφτά και άφησε το κουμπί συνεχίζοντας το σκάλισμα στη σωρό των χαρτιών.
Στο επάνω πάτωμα, δύο διαδρόμους δεξιά και πέμπτη πόρτα ευθεία ήταν το ησυχαστήριο του νεαρού και πολλά υποσχόμενου εφήβου. Ο Τύπος ασχολούνταν μαζί του, η πλούσια κληρονόμος του μεγαλοβιομήχανου Αγγέλου ήταν δική του, είχε όλες τις ανέσεις και τα μέσα κι όμως, εκείνος ήταν ξαπλωμένος με μελαγχολική διάθεση στο κρεβάτι του με το λάπτοπ στα πόδια του και τα τελευταία λεπτά όλο αποφάσιζε να γράψει κάτι στη μηχανή αναζήτησης κι όλο το έσβηνε αργά.
Φάνηκε πως πήρε μια απόφαση και πληκτρολόγησε στη μηχανή αναζήτησης : Χαρά Διαμαντίου. Χτύπησε νευρικά τα δάχτυλά του στο λάπτοπ περιμένοντας τα αποτελέσματα.
«Κύριε Αχιλλέα», ο μπάτλερ χτύπησε την πόρτα του και εκείνος έκλεισε βιαστικά το λάπτοπ και ανασκουμπώθηκε.
«Πέρασε Αύγουστε!». Ο μπάτλερ μπήκε μέσα βιαστικά χωρίς να κλείσει την πόρτα.
«Σας ζητά ο πατέρας σας»
«Γιατί;», ρώτησε ο νεαρός.
«Προφανώς θέλει κάτι!», απάντησε ενοχλημένος ο μπάτλερ με το ύφος του Αχιλλέα. Εκείνος αναστέναξε.
«Πολλά θέλει τώρα τελευταία», μουρμούρισε μα κατέβηκε με γρήγορο βήμα κάτω.
…«Σε κάλεσα για δύο λόγους νεαρέ», είπε ο Δούκας και έβγαλε τα γυαλιά του με κούραση. Κοίταξε τον γιο του προσεκτικά. Δεν είχαν χρόνο ο ένας για τον άλλο, μα νοιαζόταν πραγματικά για εκείνον και θα τον βοηθούσε σε οτιδήποτε κι αν προέκυπτε. «Αρχικά, πώς τα πηγαίνεις με τη Λούσι; Ξέρεις πως έχω υπογράψει με τον Αγγέλου για ένωση εταιριών, όλη η χώρα θα επωφεληθεί από εσάς σαν ζεύγος, και ξέρεις επίσης… πως δεν πρέπει να παίζεις μαζί της γιατί μας έχουν στο χέρι», του τόνισε σηκώνοντας το χέρι.
Ο Αχιλλέας αναστέναξε.
«Στο έχω ξαναπεί. Δεν την αγαπάω! Κουράστηκα! Είναι κενή και.. στην τελική δεν ταιριάζουμε!», κάθισε πίσω στο κάθισμα εμφανώς κουρασμένος.
«Μα, και εγώ έτσι έλεγα για την μητέρα σου κι ας γνωριστήκαμε από προξενιό. Και μετά την αγάπησα και κάναμε όμορφη οικογένεια…»
«Δηλαδή, πρέπει όλα στον κόσμο μας να είναι προφασισμένα; Κι αν έκανα μια επανάσταση και σου έλεγα πως την χωρίζω; Κι αν σου έλεγα πως είμαι ερωτευμένος με άλλη;», ύψωσε τον τόνο ο γιος του.
«Μα… σε παρακαλώ! Έρωτες!», γέλασε ο Δούκας. «Αχιλλέα, ακόμη κι αν είσαι ερωτευμένος, πρέπει να συνεχίσεις με τη Λούσι. Σε λίγο καιρό αρραβωνιάζεστε. Πρέπει να το κάνεις για την οικογένεια… Μην ξεχνάς», του είπε πιο σοβαρά. Ο Αχιλλέας έδειχνε να πείθεται. Άλλωστε, ήταν υπεύθυνο παιδί.
«Εγώ σε καταλαβαίνω πατέρα, εσύ όμως δεν μπορείς. Ξέρεις πόσο δύσκολο μου είναι; Πόσο μάλλον τώρα, που καταλαβαίνω πώς είναι να είσαι ερωτευμένος. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Να αρνούμαι αυτά που νιώθω;»
«Πώς την λένε την κοπέλα;», ρώτησε ανάλαφρα ο Δούκας κάνοντας μία παρένθεση στη λογομαχία τους.
«Χαρά. Χαρά Διαμαντίου», απάντησε με ένα χαμόγελο ο Αχιλλέας. Ο Δούκας τον κοίταξε και για λίγο φαινόταν έτοιμος να ενδώσει μα…
«Λυπάμαι, μα πρέπει να μείνεις μακριά της. Και να προσέχεις γιατί κάμερες και παπαράτσι ακολουθούν παντού. Τώρα», είπε πιο δυνατά, «απόψε θα δειπνήσουμε σε ένα εστιατόριο πολλών αστέρων, με συνεργάτες, και θέλω να έρθεις κι εσύ»
Ο Αχιλλέας κάγχασε. Ήξερε πολύ καλά αυτούς τους γνωστούς- άγνωστους, που το έπαιζαν φιλικοί και φιλεύσπλαχνοι ενώ στην πραγματικότητα δεν γνώριζαν τίποτα για τον ίδιο και για τους πολίτες τους κράτους γενικότερα. «Για ποιο λόγο;», ρώτησε αντιφατικά όπως πάντα.
«Δημόσιες σχέσεις φυσικά! Θέλει και ρώτημα…;», ακολούθησε η ρητορική ερώτηση. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε ένα από τα κινητά του και του έκανε νόημα να ανέβει πάνω για να ετοιμαστεί. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ή μπορούσε…;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤετ Μαρ 30, 2011 1:56 am

Τι καλά, ήρθε η συνέχεια! Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 609947
Και... τι να έκανε ο Νικολάκης στο άγνωστο δωμάτιο; Έχω την εντύπωση πως έχει να κάνει με την Κατερίνα. loll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤετ Μαρ 30, 2011 4:50 am

χαχαχα που να ήξερεε
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΣαβ Απρ 02, 2011 11:24 pm

Σπόιλερ:

Στις οχτώ παρά πέντε, στεκόμουν μπροστά από την πόρτα, έχοντας το ένα χέρι γύρο από το χεράκι της Ειρήνης και το άλλο, περασμένο στο μπράτσο του Νίκου. Η Ειρήνη φορούσε ένα ζαχαρί φορεματάκι, που πήγαινε τέλεια με τα μαύρα σγουρά της μαλλιά και ο Νίκος μαύρο τζιν, λευκό πουκάμισο και ασορτί μπουφάν. Εγώ από την άλλη, αποφάσισα να φορέσω τα δώρα που μου έκαναν οι δυο φίλες μου.
Νωρίτερα σήμερα το πρωί, είχαμε συναντηθεί στο σπίτι της Άντας και δώσαμε η μία στην άλλη τα δώρα μας. Αφού πήραν και οι δυο τους από ένα χρυσό μπρασελέ, συγκεκριμένα, μπρασελέ φιλίας που φορούσα κι εγώ τώρα, μου παρουσίασαν τα δικά τους δώρα.
Η Ελίζα μου είχε πάρει, ένα εκπληκτικό στράπλες κόκκινο φόρεμα, εφαρμοστό, με λεπτομέρειες στο μπούστο. Δεν μπορούσα να με φανταστώ να φοράω κάτι τέτοιο. Από την άλλη, η Μιράντα μου έκανε δώρο μια τεράστια ονειροπαγίδα… Την ευγνωμονώ για αυτό, με βασανίζουν πραγματικά τα όνειρά μου.
Τις σκέψεις μου διέκοψε ο ήχος του κλειδιού που γυρίζει. Στο κατώφλι της πόρτας εμφανίστηκε μια λαμπερή Κατερίνα, με τις καστανές τις μπούκλες να λάμπουν και ένα μαύρο μίνι φόρεμα που την κολάκευε πολύ.
Μέσα σε ένα λεπτό βρεθήκαμε στο μαύρο τζιπ της και κάναμε μια διαδρομή μίας ώρας-κάτι που θεωρείται σύντομο δρομολόγιο για τα δεδομένα της Μεγάπολης- μέσα σε ένα Χριστουγεννιάτικο κλίμα. Η Κατερίνα μας έλεγε για κάποιες νέες φωτογραφίες που έβγαλε δίπλα σε μια λίμνη και η Ειρήνη τιτίβιζε τα κάλαντα.
Μετά από μία ώρα, η Κατερίνα στάθμευσε το τζιπ σε ένα τεράστιο πάρκινγκ και βγήκαμε όλοι έξω στο αγιάζι. Ένα ρεύμα αέρα ανακάτεψε τα λιτά μαλλιά μου και με έκανε να κουμπώσω το μαύρο παλτό μου καθώς και το γουνάκι της Ειρήνης. Είχαμε μείνει να χαζεύουμε το εξωτερικό του ρεστοράν. Υπήρχε και κήπος, με λευκά και κόκκινα τριαντάφυλλα και από τον εξωτερικό φωτισμό μπορούσα να καταλάβω πως μέσα υπήρχε πάρα πολύς κόσμος. Ήταν κοσμικό ρεστοράν, και θα κάναμε κοσμικά Χριστούγεννα.
Η Κατερίνα μας τράβηξε βιαστικά μέσα. Περάσαμε της δρύινες πόρτες και αφού ένας άντρας στην υποδοχή αντάλλαξε κάποιες κουβέντες με την Κατερίνα, μας οδήγησε σε ένα από τα κεντρικά τραπέζια στην πάνω σάλα. Καθίσαμε αναπαυτικά και απλώς χαζεύαμε τον ευάερο και φωτεινό χώρο. Οι τοίχοι σε κρεμ χρώματα, ένα τεράστιο χολ, με λευκές κουρτίνες που δήλωνε την ύπαρξη μπαλκονιών. Ο χώρος χωριζόταν από μια ξύλινη, βαριά σκάλα, η οποία χώριζε τα τραπέζια σε κάτω σάλα και πάνω σάλα, στην οποία βρίσκονταν το δίχως άλλο, το αφάν γκατέ, ή όπως αλλιώς θα έλεγε η Άντα, ‘ Η ΄Σάρα και η Μάρα της υψηλής κοινωνίας’. Χαμογέλασα σε αυτή την σκέψη.
Τότε, εμφανίστηκε από τη γωνία ο μπαμπάς, που φορούσε ένα όμορφο κοστούμι. Κάθισε μαζί μας, ανάμεσα σε επιφωνήματα, φιλιά και χαρούμενες ευχές καθώς και παρατηρήσεις για το υπέροχο εστιατόριο στο οποίο ήταν ο μεγάλος σεφ.
Η ώρα κύλησε με ευχάριστες συζητήσεις και τους βιαστικούς κατά τα άλλα σερβιτόρους, να μας σερβίρουν με ιδιαίτερη θέρμη και πολλά κοπλιμέντα στον μπαμπά τύπου: ‘Μπορώ να πω κύριε, πως το σημερινού σας μενού, ξεπερνά κάθε προσδοκία’ και ‘Σεφ, η κόρη σας πραγματικά είναι μια οπτασία’. Μετά από το δεύτερο βέβαια, ο μπαμπάς τους αγριοκοίταζε και σοβαρεύονταν, γυρίζοντας βιαστικά στις δουλειές τους.
Κάπου ανάμεσα στο κυρίως πιάτο και το επιδόρπιο, συνέβη κάτι τελείως απροσδόκητο.
«Χαρά;», άκουσα την υπέροχη φωνή του. Ήταν εκεί, και ήταν όπως πριν. Φιλικός και… ο εαυτός του. Τα μάτια του έλαμπαν και χαμογελούσε. Παραλίγο να πνιγώ με το κόκκινο κρασί μου και έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην το φτύσω. Ο Νίκος που καθόταν δίπλα μου, με χτύπησε δυνατά και άγαρμπα στην πλάτη και δάκρυσαν τα μάτια μου, επειδή παραλίγο να πνιγώ. Γύρισα απότομα μέσα σε όλο αυτό το ρεζιλίκι και τον είδα.
Ο Αχιλλέας στεκόταν, υπέροχος όπως πάντα, πάνω ακριβώς από το κεφάλι μου. Φορούσε ένα μπλε σκούρο ζιβάγκο και μαύρο παντελόνι και ήταν τόσο υπέροχος με τα μελί του μάτια να με ρουφάνε αχόρταγα. Σηκώθηκα απότομα πάνω και παραλίγο να ρίξω την καρέκλα μου. Ο Νίκος όμως είχε γρήγορα αντανακλαστικά-να’ ναι καλά το παιδί- και την έσωσε.
«Αχιλλέα», είπα με ψεύτικη ηρεμία, στρώνοντας το κόκκινο φόρεμά μου και ρίχνοντας κλεφτές ματιές προς τους δικούς μου, οι οποίοι μας κοιτούσαν περίεργοι.
«Είσαι πολύ όμορφη», μου είπε με ένα γλυκό χαμόγελο. Έσκυψα για λίγο το κεφάλι. Πρέπει να ευχαριστήσω την Ελίζα
«Ευχαριστώ, κι εσύ», του είπα κάνοντας μια χειρονομία. Μου χαμογέλασε. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και ένας κύριος δίπλα του με στρόγγυλους φακούς του έγνεψε σοβαρά. Ήταν ο πρωθυπουργός;! Μα φυσικά, ο πατέρας του… Όλο το ξεχνάω! Προσπάθησα να κλείσω το στόμα μου. Εκείνος αμέσως, κοκάλωσε, κοίταξε τριγύρω και έπειτα μου έριξε μια γρήγορη ματιά και ακολούθησε τον πρωθυπουργό.
Κάθισα αργά και πάλι, χωρίς να ακούω τις συζητήσεις που άρχισαν να παίρνουν μέρος μετά από αυτή την… ‘συνάντηση’. Δεν καταλάβαινα τίποτα! Την μια στιγμή είναι φιλικός και τόσο ζεστός μαζί μου, και την άλλη μένει στήλη άλατος, μουδιάζει και γίνεται απρόσιτος. Ουφ! Μήπως είναι και αυτός διπλή προσωπικότητα; Μα… σε ποιο σχολείο γράφτηκα; Στο σχολείο των τρελών;
Ήξερα πως δεν με πείραζε τόσο το ότι ήταν και αυτός περίεργος, μα πως μου συμπεριφερόταν έτσι. Τι του είχα κάνει τέλος πάντων; Χαρά, ηρέμισε και επικεντρώσου στους δικούς σου. Είναι οικογενειακή γιορτή. Χαμογέλασε και επικοινώνησε.
«Λοιπόν, ποιος συμφωνεί πως ο μπαμπάς μεγαλούργησε στην κουζίνα;», ρώτησα χαρωπά σηκώνοντας το χέρι. Φυσικά, όλοι επικρότησαν τα λόγια μου και ο μπαμπάς γέλασε κολακευμένος. Έτσι, η βραδιά συνεχίστηκε ξέγνοιαστα.
Την ώρα που η συζήτηση είχε στραφεί πλέον στα σοβαρά της επικαιρότητας, δηλαδή διάφορα νέα σίριαλ και- φυσικά- τη νέα ταινία της Μπάρμπι, ένας από τους λευκοντυμένους σερβιτόρους με πλησίασε διακριτικά και μου έδωσε δίχως λόγια μία… χαρτοπετσέτα.
«Μου φαίνεται πως τα ήπιαν τα παιδιά μέσα!», είπε ο μπαμπάς ανάμεσα σε απορία και πλάκα. Όλοι γελάσαμε μα πρόσεξα πως η κρεμ χαρτοπετσέτα ήταν ουσιαστικά ένα ραβασάκι.
«Τι γράφει;», είπε ο πάντα παρατηρητικός Νίκος και προσπάθησε να δει πάνω από τον ώμο μου.
‘‘Συνάντησέ με στον κήπο, σε παρακαλώ. –Αχ.’’
«Καλά, τι ‘αχ’ λέει; Σε ποιον ψυχανώμαλο γυάλισες πάλι; Άκου σε κει ‘αχ’. Βαχ τραχ ταραραχ!», σχολίασε ο Νίκος.
«Τι λέτε;», ο μπαμπάς πήρε την χαρτοπετσέτα και την διάβασε.
«Ε…», βιάστηκα να εξηγήσω, δεν είχα πολύ χρόνο, «είναι ένας συμμαθητής μου μπαμπά. Αυτός που είδες πριν»
«Πώς τον λένε;». Στριφογύρισα τα μάτια με το ύφος που πήρε. Κλασσική στάση πατέρα απέναντι σε έφηβη κόρη.
«Αχιλλέα Δούκα», είπα χωρίς να κουνήσω τα χείλη.
«ΤΙ;», πνίγηκε με το κρασί του και η Κατερίνα τον χτύπησε ελαφρά στη πλάτη. «Τι;», ρώτησε πιο σιγανά.
«Ναι… ε… πρέπει να πάω. Για δέκα λεπτά, σε παρακαλώ…», βιάστηκα και σηκώθηκα αμέσως.
«Όχι, κάθισε κάτω»
«Ω, έλα τώρα Παύλο! Άφησέ την χρονιάρες μέρες!», του είπε μελιστάλαχτα η Κατερίνα. Εκείνος την κοίταξε, αναποφάσιστος. Ξέραμε όλοι πως τελικά θα με άφηνε. Έτσι, βγήκα έξω υπό το κατσούφικο βλέμμα του Νίκου προσπαθώντας να δείξω αποφασιστική και έτοιμη για κάποιες εξηγήσεις και να διώξω από το πρόσωπό μου την γνωστή χαζοχαρούμενη έκφραση που μας χαρίζει ο Έρωτας.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΣαβ Απρ 02, 2011 11:51 pm

Άχ, τι ωραία Χριστούγεννα! loll
Ξωτικούλι μου, περιέγραψες το όλο σκηνικό υπέροχα! Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 699325
Όποτε μπορέσες συνέχεια!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΔευ Απρ 04, 2011 6:43 am

Very Happy Ευχαριστώ Συννεφάκι!! hug
Γρήγορη είσαι lolll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤετ Απρ 06, 2011 2:57 am

συνέχεια παρακαλώωωωωωω!!!!!


τέλεια αλλά η Κατερίνα... δεν μου κολλάει!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΠαρ Απρ 08, 2011 6:38 am

Και καλά σου κάνει και δεν σου κολλάει. Έφθασε, ετοιμαστείτε... angel2


Μόλις βγήκα έξω, έπαψε όλη αυτή η φασαρία. Περπάτησα προς την πίσω πλευρά του κτηρίου, όπου θυμόμουν πως ξεχώριζε ένας μεγάλος κήπος, έμοιαζε με λαβύρινθο. Τώρα καταλάβαινα πόσο πλούσιος ήταν ο κύριος Αγγέλου πραγματικά… Αλλά αυτές οι σκέψεις, εξαφανίστηκαν μέσα στην σιωπή και στο αγιάζι, από έναν κόμπο στο στομάχι. Ήμουν ΤΟΣΟ παιδί πια!...
Είχε φεγγάρι και λίγο πριν φτάσω στον όμορφο κήπο, κατάλαβα πως είχε σταματήσει να χιονίζει, κι όμως έκανε κρύο και εγώ είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου το παλτό μου, μέσα στην αφηρημάδα μου. Αγκάλιασα τους ώμους μου με τα χέρια. Τότε τον είδα. Περίμενα πως θα είχε και άλλον κόσμο, πως ίσως θα ήταν πολλά παιδιά μαζεμένα εδώ, πως δεν ήταν όλο αυτό μια ιδιωτική πρόταση και αγχώθηκα ακόμη περισσότερο. Σταμάτησα λίγα μέτρα μακριά. Μήπως να φύγω; Όχι, δεν θα φύγω, επικράτησε η πιο δυνατή φωνή μέσα μου, μάλλον η πιο γενναία και ανεγκέφαλη και έκανα τα τελευταία βήματα.
«Καλώς την», σηκώθηκε από το πεζούλι που καθόταν. Τον πλησίασα γρήγορα.
«Νόμιζα πως θα ήταν κι άλλοι εδώ», είπα σιγανά δείχνοντας προς το σκοτάδι.
«Πάμε μια βόλτα;», μου άπλωσε το χέρι του. Ήθελα να το σφίξω, αλλά δεν το έκανα. Δεν ήταν σωστό. Αυτός είναι όλη μέρα με την Λούσι και σαλιαρίζουν, δεν έπρεπε να το ξεχνάω. Έκανα δυο βήματα προς τον λαβύρινθο και με ακολούθησε γελώντας.
«Χμ… Είσαι απρόβλεπτη Χαρά». Ανασήκωσα τους ώμους.
«Δεν θα το έλεγα», απάντησα λίγο αργότερα, «Απλά δεν υποκρίνομαι»
«Αυτό είναι το απρόβλεπτο», τόνισε τις λέξεις με την ωραία του φωνή και αντιστάθηκα να του σφίξω το χέρι.
Για λίγο περπατούσαμε και οι δύο χαμένοι στις σκέψεις μας.
«Μου χρωστάς κάποιες εξηγήσεις», του είπα κοιτάζοντας μπροστά. Εκείνος με λοξοκοίταξε μα δεν είπε τίποτα. «Δεν θα μιλήσεις;»
«Ήλπιζα να φτάναμε στο σημείο των εξηγήσεων αργότερα, να μην τα πω όλα έτσι ψυχρά και απότομα»
Ήταν προφανές πως βρισκόμασταν στο κέντρο του λαβυρίνθου. Στο κέντρο του υπήρχε ένα στρογγυλό πεζούλι, και στο εσωτερικό του δέσποζαν κόκκινες και λευκές τριανταφυλλιές. Πήρα μια βαθιά εισπνοή, απολαμβάνοντας την μυρωδιά των λευκών τριαντάφυλλων. Δεν θα με έκανε ότι ήθελε.
«Δηλαδή τόσο καιρό δεν μου φέρεσαι ψυχρά και απότομα», ανέβασα τον τόνο της φωνής μου και τον κοίταξα για πρώτη φορά στα μάτια. Μου ανταπέδωσε τη ματιά θλιμμένα. Τώρα καθόμασταν στο πεζούλι.
«Λυπάμαι γι’ αυτό, μα έτσι έπρεπε». Τι; Έτσι έπρεπε;
«Τι σημαίνει έτσι έπρεπε; Αν με συμπαθείς μου μιλάς, αν όχι, με αγνοείς!», του υπέδειξα και εκείνος κούνησε το κεφάλι.
«Δεν είναι τόσο απλό Χαρά. Δεν πρέπει να βρίσκομαι κοντά σου», μου είπε αργά. Ναι, δεν πρέπει, όμως με πλησίαζε. Μπορούσα να δω το είδωλό μου στα μάτια του.
Πήρα βαθιά αναπνοή αγνοώντας την απόσταση που μας χώριζε.
«Τότε γιατί βρίσκεσαι;», τον ρώτησα χαμηλόφωνα.
«Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς», μου απάντησε και με πλησίασε ακόμη περισσότερο. Ήμασταν και οι δύο μαγεμένοι, ναρκωμένοι.
Όμως απομακρύνθηκα απότομα την τελευταία στιγμή και κοίταξα μπροστά στο κενό.
«Εξαιτίας της Λούσι;»
«Όχι… Όχι μόνο». Τον κοίταξα και συνέχισε αμέσως. «Εντάξει, θα σου πω. Σου χρωστάω κάποιες εξηγήσεις»
Ο Αχιλλέας πήρε βαθιά ανάσα και άρχισε.
«Το θέμα είναι πως δεν γίνεται να χωρίσω τη Λούσι. Δεν είναι πως δεν θέλω», συμπλήρωσε βιαστικά, «θέλω, όμως… ο αρραβώνας μας είναι προκαθορισμένος, αυτός τόσο και ο γάμος μας, πολύ πριν γεννηθούμε. Πολλά συμφέροντα στηρίζονται στην ένωση των οικογενειών…». Κάγχασα. Ήμουν κάθετη σε αυτό το θέμα. Πλούσιοι με πλούσιους, δύο φορές πιο ενοχλητικοί και αδίστακτοι. «Όχι, δεν θέλω να γίνει ένωση, δεν το κάνω για να πλουτίσω περισσότερο!»
«Τότε γιατί το κάνεις;», ρώτησα ενοχλημένη με τα χέρια σταυρωμένα.
«Το κάνω γιατί η μητέρα της Λούσι… κρατάει τον πατέρα μου στο χέρι»
«Τι; Τι εννοείς;»
«Να, κάποτε υπήρξε ένα σκάνδαλο στην κυβέρνηση μόλις ανέβηκε στην προεδρία ο πατέρας μου, και εκείνη τα γνωρίζει όλα. Για την ακρίβεια γνωρίζει ονόματα, αριθμούς, κλειστά βιβλία, ακάλυπτες επιταγές, αριθμούς μητρώων.. Τα πάντα!»
«Σκοπεύει να τα αποκαλύψει όλα αυτά;», παρέλειψα το γεγονός πως ήμουν ίσως η μόνη που γνώριζε- εκτός της οικογένειας- για αυτό το καλά κρυμμένο σκάνδαλο , που δεν ήθελα να μάθω καν λεπτομέρειες.
«Δεν πρόκειται να πει κάτι αν παντρευτώ την κόρη της»
«Μα γιατί; Κανονικά θα μπορούσε να επωφεληθεί από κάτι τέτοιο»
«Επωφελείται καλύτερα μπαίνοντας στην μεγάλη οικογένεια. Τα έχει υπολογίσει, βάζω στοίχημα. Υπολόγισε το όφελος αν μας ξεσκέπαζε, και υπολόγισε τα οφέλη που θα επέφερε η ένωση των οικογενειών. Το δεύτερο της αρέσει καλύτερα. Γιατί δεν θα αναφερθεί το όνομά της σε κάτι τέτοιο στον Τύπο, γιατί έτσι η κόρη της θα έχει ακόμη καλύτερη πορεία στη φλέβα τη Μεγάπολης και γιατί και η ίδια και όλη η οικογένεια θα διπλασιάσουν το εισόδημά τους, τα ακίνητά τους, την…».
«Κατάλαβα, κατάλαβα…», τον διέκοψα ζαλισμένη από όλες αυτές τις λεπτομέρειες.
Ξαφνικά ένιωσα πνιγμένη από το μεγάλο μυστικό που μόλις έμαθα. Καλύτερα να μην ζητούσα εξηγήσεις. Γιατί έπρεπε να τα μάθω όλα αυτά; Ήταν αντίθετο στη φύση μου να μπλέκομαι σε πράγματα μεγαλύτερα από εμένα, κι όμως η μοίρα επέμενε… για πόσο; Κουράστηκα πια, αν είναι δυνατόν!
«Αχ Αχιλλέα, γιατί μου τα λες όλα αυτά; Δεν πρέπει να τα ξέρω! Γιατί;», φώναξα νευριασμένη και σηκώθηκα πάνω. Εκείνος φαινόταν προβληματισμένος και επωφελήθηκα τη στιγμή ώστε να το σκάσω. Δεν έπρεπε ποτέ να έρθω εδώ, ήταν λάθος, είπε η φωνή μέσα μου που φροντίζει για την αυτοσυντήρηση μου πριν καν αρχίσω να τρέχω προς την έξοδο του λαβυρίνθου.
«Χαρά! Χαρά!», άκουγα την φωνή του Αχιλλέα πίσω μου, όμως δεν σταμάτησα να τρέχω. Έπρεπε να τρέξω ενάντια στη μοίρα. Έπρεπε, κι όμως, ακόμη και οι επαναστάτες λαχανιάζουν και κουράζονται.
«Χαρά!! Σταμάτα!», η φωνή του πλησίαζε, ήταν σίγουρα πιο γρήγορος από εμένα, όμως συνέχισα να τρέχω και πολύ γρήγορα είδα την έξοδο του λαβυρίνθου. Ναι, θα τα κατάφερνα. Λίγα μέτρα ακόμη και θα έφθανα στην είσοδο του εστιατορίου. Έπειτα δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα μπροστά στον πατέρα του και τους συνεργάτες του. Έπειτα θα κάναμε και οι δύο πως δεν έγινε τίποτα. Η τύχη με βοήθησε αυτή τη φορά, σκέφτηκα λαχανιασμένη. Κι όμως…
«Σου είπα να περιμένεις. Τι δεν καταλαβαίνεις;». Ο Αχιλλέας με τράβηξε απότομα από το χέρι και με τράβηξε πίσω ώστε να τον κοιτάζω. Προσπάθησα να αντισταθώ, τραβήχτηκα πίσω, μα με κρατούσε πολύ γερά. Βρισκόμασταν δύο μέτρα έξω από τον λαβύρινθο. Τόσο κοντά… και τόσο μακριά ταυτόχρονα.
«Τι δεν καταλαβαίνω; Εσύ τι δεν καταλαβαίνεις;», του φώναξα κι εγώ με το ίδιο ύφος. Αγριοκοιταχτήκαμε για λίγο χωρίς να μιλάμε. Αν μου έλεγε κανείς πριν λίγο καιρό ότι θα τσακωνόμουν με τον Αχιλλέα Δούκα και μάλιστα έτσι, θα του συνιστούσα ψυχοθεραπεία και δυο χάπια την ημέρα μετά το φαγητό. Και να’ μαστε και οι δύο να κοιταζόμαστε νευριασμένοι στα μάτια.
«Σου εμπιστεύτηκα κάτι τέτοιο, κι εσύ το βάζεις στα πόδια, πριν καν ολοκληρώσω!», άρχισε εκείνος εκνευρισμένος.
«Δεν χρειάζεται να μου πεις άλλα! Δεν θέλω να μάθω. Γιατί έπρεπε να τα μάθω εγώ αυτά; Γιατί πρέπει να μπλέξω και άλλο; Αρκετά προβλήματα έχω…»
«Κοίτα σε ποιον μιλάς για προβλήματα!...», μου είπε σαρκαστικά φτάνοντάς με ένα σημείο πριν την έκρηξη.
«Άκου να σου πω αγόρι μου, δεν θέλω να μου πεις τίποτε άλλο. Ευχαριστώ πολύ. Πες μου πού κολλάω εγώ!!», του φώναξα και εκείνος δεν είχε τίποτα να μου πει. Ένιωσα το χέρι του να χαλαρώνει γύρω από τον καρπό μου κι έτσι άδραξα την ευκαιρία και του ξέφυγα.
Δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ κι άλλο, αν έπρεπε να γυρίσω πίσω και να ζητήσω συγγνώμη για τη συμπεριφορά μου.
Εκείνος για δεύτερη φορά εκείνο το βράδυ με κυνήγησε, με έφτασε, με τράβηξε απότομα από το χέρι, όμως αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά. Κράτησε με το χέρι του το πρόσωπό μου και με κοίταξε δίχως ίχνος θυμού. Τώρα δεν μπορούσα να αντισταθώ, είχα μουδιάσει, αλλιώς θα του έδειχνα εγώ. Όμως ήταν τόσο κοντά μου που με υπνώτιζε. Το μισώ αυτό όταν γίνεται… καλά, δεν το μισώ.
«Θες να μάθεις τι σχέση έχεις εσύ με αυτό κουφιοκέφαλη; Εσύ… έχεις σχέση με μένα, από την πρώτη στιγμή που έπεσες με τον μοναδικό σου τρόπο πάνω μου. Λένε ότι ο έρωτας είναι απρόβλεπτος. Για μένα, είναι απρόσεκτος», μου χαμογέλασε και μετά… λοιπόν, μπορείτε να φανταστείτε τι συνέβη. Πεταλούδες στο στομάχι και άγγιγμα ψυχής- και όχι μόνο. Με είχε αιχμαλωτίσει με τον πιο ύπουλο και μεθυστικό τρόπο. Με το πιο γλυκό κρασί.
Καλώς ήρθες, Έρωτα… Κάποιοι λένε ότι αλλάζεις τους ανθρώπους. Άλλοι ότι τους παίρνεις το μυαλό. Κι αν ο ιστός που υφαίνεται γύρω μου θα έχει ως αποτέλεσμα και τα δύο μα και άλλα πολλά, ας μην το σκεφτόμαστε από τώρα… Λένε πως οι ερωτευμένοι τυφλώνονται και δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους από την πολλή ζαλάδα. Ε, λοιπόν, όλα όσα λέγονται, αληθεύουν…!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΠαρ Απρ 08, 2011 7:00 am

Τώρα θες να το πω; loll
Καλά, το λέω. loll
Τι ρομαντικόοοο!! Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 533888
Ξωτικούλι μου, όποτε μπορέσεις τη συνέχειααα~! Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 699325
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΚυρ Απρ 10, 2011 9:40 am

τέλειοοοοο!!!!


να σου πώ εγώ παίρνει τα μυαλάααα
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΔευ Απρ 11, 2011 7:02 am

laugh Νεφέλη, ναι, σε έκανα να το πεις τελικά lolll
Ελπιδάκι, είμαι σίγουρη οτι ξέρεις wink
Ευχαριστώ κοριτσάκια μου inloving
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤετ Απρ 13, 2011 7:22 am

ναι άντε όμως όμορφη!!!! συνέχειαααα
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤρι Απρ 19, 2011 2:13 am

Σπόιλερ:

ΜΠΙΠ ΚΑΙ ΞΑΝΑΜΠΙΠ

«Γη προς Χαρά, αναφέρσου!», άκουσα την φωνή της Άντας δίπλα μου. Βρισκόμασταν όπως πάντα στο σπίτι της, όπως πάντα με μια ζεστή σοκολάτα στο χέρι και όπως πάντα διαφωνώντας για όποια χαζομάρα μας έρθει στο μυαλό.
Εντάξει, το πιο καυτό θέμα συζήτησης την τελευταία ώρα, όπως είναι λογικό, ήταν η προχθεσινοβραδινή μου συνάντηση με τον Αχιλλέα. Το θέμα είχε εξαντληθεί η αλήθεια είναι, κι όμως η Ελίζα συνέχιζε να μιλάει ακατάπαυστα, να αναλύει τα πάντα και να λέει κάθε… είκοσι δευτερόλεπτα ‘‘Τι ρομαντικόοοο!’’, ενώνοντας τα δυο της χέρια και πεταρίζοντας τις μακριές βλεφαρίδες της. Ίσως το τελευταίο δεκάλεπτο να μην έδινα σημασία στις συζητήσεις τους.
«Ναι! Αναφέρομαι», βγήκα από τις σκέψεις μου και η Άντα μου χαμογέλασε πονηρά με το χαμένο βλέμμα που είχα. Να, αυτά δεν μου άρεσαν σε αυτές τις περιπτώσεις, και οι δυο τους με κοιτούσαν με εκείνο το ενοχλητικό βλέμμα που έλεγε: Τα μυαλά σου έχουν φτάσει στο ταβάνι, όμως χαμογέλα, ίσως δεν πέσει πάνω σου. Ή: Είναι ερωτευμένο το πουλάκι μου, τι ρομαντικόοοο. Το τελευταίο είχε και υπογραφή της Ελίζας.
«Κορίτσια, μπορούμε να μην μιλάμε άλλο γι’ αυτό; Το εξαντλήσαμε το θέμα, άλλωστε, τι μπορεί να γίνει μεταξύ μας; Αφού σας είπα, δεν γίνεται να χωρίσει τη Λούσι». Βέβαια, τους ανέφερα τα μισά από αυτά που μου είπε ο Αχιλλέας, ίσως παρέλειψα να αναφέρω κάτι για ένα σκάνδαλο…
«Έγινε, το σεβόμαστε, έτσι Ελίζα;», ρώτησε διακριτικά η Άντα την Ελίζα.
«Τι να σεβαστώ; Ε… Α!», φώναξε κοιτάζοντας το ρολόι της.
«Μην μας πεις ότι έστησες πάλι τον Άγγελο, σε παρακαλώ», είπα σαρκαστικά και κάναμε ταυτόχρονα με την Άντα πως αυτοπυροβολούμαστε. Εκείνη μας κοίταξε σοβαρά.
«Όχι… Όμως θα χάσω την αγαπημένη μου εκπομπή, εκείνη που κουτσομπολεύουν την αφρόκρεμα της χώρας με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ..!»
«Α, λες εκείνη την κατίνικη εκπομπή ανώτατου επιπέδου…», σχολίασε σαρκαστικά η Μιράντα και πάτησε το τέσσερα στο τηλεκοντρόλ.
«Α. Μόλις που προλάβαμε», έκανε ανακουφισμένη η Ελίζα και αφοσιώθηκε στα νέα κουτσομπολιά ευτυχισμένη. Η επόμενη μισή ώρα κύλησε ήρεμα. Η Ελίζα παρακολουθούσε προσηλωμένη και εγώ με την Άντα αποφασίσαμε κάποια στιγμή να παίξουμε χαρτιά μιας και δεν μας ενδιέφερε καθόλου το γεγονός πως ένας ηθοποιός φορούσε ροζ σλιπάκι.
Σε λίγο έφθασε και ο κεφάτος Στέφανος και μας έκανε παρέα σχολιάζοντας τα τελευταία ‘‘νέα’’ με ξεκαρδιστικό τρόπο και κερδίζοντας μας στα χαρτιά.
«Σας κέρδισα! Σας κέρδισα! Χαχαχα! Δεν πειράζει, μαθαίνετε από τους μεγάλους…»
«Τώρα θα δεις!»
«Πάνω του!», φώναξα κι εγώ και πέσαμε και οι δύο πάνω στον εξυπνάκια. Μέσα σε γέλια και κραυγές η Ελίζα προσπαθούσε να ακούσει ‘‘Το πιο καυτό νέο της πόλης’’.
«Ησυχία! Θα μας αποκαλύψουν κάτι για… Δεν ξέρω για τι ακριβώς, αλλά κάντε ησυχία!», φώναξε για να ακουστεί πάνω από τα γέλια μας. Οι τρεις μας αρχίσαμε να την κοροϊδεύουμε προσπαθώντας να ξεμπλέξουμε μεταξύ μας στο πάτωμα.
«Έλεος βρε Ελίζα, δηλαδή ξεκόλλα με αυτή την εκπομπή, μόνο κακό κάνει στα εγκεφαλικά σου κύτταρα!», είπα και γελάσαμε και οι τρεις, ακουμπώντας με τους αγκώνες στο πάτωμα. «Αν το σκεφτείς…»
«Νέα είδηση βόμβα αγαπητές μου υπάρξεις», άρχισε ανασηκώνοντας το φρύδι η Βίκυ Μπιρμπίδη, η αρχικουτσομπόλα της πόλης.
«Βρε αϊ από κει… Καμήλω», είπε ο Στέφανος και σκάσαμε στα γέλια.
«Φαίνεται πως η Λούσι Αγγέλου θα πρέπει να βάλει μαύρα- και δεν την φωτίζουν κιόλας- γιατί όπως βλέπουμε στην οθόνη μας ο Αχιλλούκος της βρήκε άλλη αγαπημένη». Σηκώθηκα απότομα και με μιμήθηκαν οι άλλοι δύο. Η Ελίζα δεν είχε καταλάβει τίποτα ακόμη. Στην οθόνη εμφανίστηκε μια φωτογραφία, στην οποία πρωταγωνιστούσαμε παρέα με τον Αχιλλέα. Με κρατούσε από το χέρι δυο βήματα έξω από τον λαβύρινθο.
«Όχι!...», αναφώνησα σοκαρισμένη ανοίγοντας διάπλατα μάτια και στόμα.
Η φωτογραφία άλλαξε και στη θέση της ήρθε μία άλλη, στην οποία φαινόταν πολύ καθαρά το πρόσωπό μου. Ήταν τότε που με κυνηγούσε.
«Όχι ρε –μπιπ», επανέλαβε η Άντα δυναμώνοντας την ένταση. Τώρα όλοι μας παρακολουθούσαμε την Βίκυ προσηλωμένοι.
«Μετά από έρευνες μάθαμε για σας αγαπημένες μου υπάρξεις πως η νεαρή που τόσο τρυφερά κρατάει στα χέρια του αυτό το καυτό αγόρι- με συγχωρείτε για την έκφραση κύριε Πρωθυπουργέ-», χαμογέλασε στην κάμερά της η ξανθιά, «λέγεται Χαρά Διαμαντίου και ΔΕΝ είναι γαλαζοαίματη. Κρίμα κορίτσια, αν το ξέραμε κι εμείς ότι δεν έχει ιδιαίτερη προτίμηση στις πριγκίπισσες θα προφταίναμε»
«Μπιπ, κλείσε το στόμα σου! Μην μιλάς!», τσίριξα σε μια προσπάθεια να σκίσω ένα μαξιλάρι. Μάλλον δε με άκουσε.
«Οι φήμες λένε ότι είναι η μεγάλη ανταγωνίστρια της Λούσι, αν και νέα στο σχολείο κατάφερε να πάρει την προεδρία μέσα από τα χέρια της. Πόσο καπάτσα, ε; Κορίτσι, είσαι το είδωλό μου! Ο ανταγωνισμός θα είναι δύσκολος για την καρδιά του νεαρού, μα, μήπως εκείνος προτιμά τη Σταχτοπούτα του; Η επόμενη φωτογραφία είναι αφιερωμένη σε σένα Λούσι μου, με όλη μας την αγάπη, για να πάρεις τα μέτρα σου!».
«Όχι, όχι, όχι…», είπαμε εγώ η Ελίζα και οι Άντα κλείνοντας τα μάτια και σταυρώνοντας τα δάχτυλα. Πριν προλάβουμε να φτάσουμε σε ένα ακόμη –μπιπ- έπαιξε η φωτογραφία που έτρεμα. Εγώ και ο Αχιλλέας να φιλιόμαστε (–μπιπ- στο τετράγωνο!)
«Δεν είναι πολύ όμορφο ζευγάρι; Ε Λούσι; Φτου μην σας ματιάσω, αγάπες μου! Καλού κακού Χαρούλα κράτα ομπρέλα, γιατί η Λούσι ξέρει να φτύνει καλά. Αυτά τα σημερινά νέα, μπείτε στην ιστοσελίδα μας…».
Στο δωμάτιο κυριαρχούσε σιωπή. Όλοι κοιτούσαν ακόμη την οθόνη, παρότι τώρα είχαν βάλει διαφημίσεις. Η Ελίζα κουνήθηκε πρώτη κλείνοντας το χαζοκούτι. Οι υπόλοιποι ήμασταν ακόμη ακίνητοι, σε κώμα, καρφωμένοι στην οθόνη.
«Εμ… Μάλλον είχατε δίκιο, δεν θα την ξαναδώ την εκπομπή»
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤρι Απρ 19, 2011 7:19 am

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 554343 Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 554343
Όχι ρε! Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 554343
Μπελάδες, μπελάδεεεες!!!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤρι Απρ 19, 2011 1:01 pm

χαχαχαχαχ τέλεια!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
nektarios8
Druis


Number of Posts : 19
Registration Date : 09/04/2011

Character sheet
Magic Object: Αόρατος Μανδύας
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤετ Απρ 20, 2011 12:06 am

καταπληκτικά
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΠεμ Απρ 21, 2011 12:57 am

laugh
Μπελάδες τέλεια και καταπληκτικά πάνε πακέτο; laugh lolll
Όπως και να' χει χαίρομαι που σας άρεσε.
Νεκτάριε καλώς ήρθες στο λάκκο lolll llol
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤρι Απρ 26, 2011 7:44 am

Ένα μικρό κεφάλαιο loll


ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΗΝ!

«Ήρθα!», φώναξα κρεμώντας το παλτό μου στον καλόγερο δίπλα στην πόρτα. Έκανα μια κίνηση και ένιωσα αμέσως μία δόνηση στην τσέπη του τζιν μου. Το τελευταίο δίωρο το κινητό μου χτυπούσε ασταμάτητα μετά τα καθέκαστα και είχα μεριμνήσει ώστε να το βάλω στο Αθόρυβο.
Δεν είχα καμία διάθεση να υποψιαστεί καν κάτι ο μπαμπάς, αν και είχα ελπίδες πως δεν είχε μάθει κάτι ακόμη διότι δεν είναι φαν της Μπιρμπίδη, από ότι ξέρω. Και τον γνωρίζω καλά τον πατέρα μου. Αχ Άγγελοί μου… Βοηθήστε!
Εκτός αυτού ήξερα πολύ καλά πως η Λούσι ήταν ήδη ενημερωμένη. Αυτά συζητούσαμε πριν λίγο με τα παιδιά. Έπρεπε να δράσουμε και να προλάβουμε την εκδίκησή της. ποιος ξέρει τι με περίμενε… ; Θα γινόμουν στόχος των ρεπόρτερ, των παπαράτσι, όλου του γυναικείου και μη πληθυσμού της Μεγάπολης που καλόβλεπε τον νεαρό Δούκα;
«Βρε καλώς την!». Η Κατερίνα εμφανίστηκε μπροστά μου με μια κούπα ζεστό καφέ. Δεν μου άρεσε η έκφρασή της, ήταν υπερβολικά… τσαχπίνικη.
«Γεια. Είναι ο μπαμπάς εδώ;», ρώτησα ελπίζοντας από μέσα μου να μην είναι.
«Ναι, είναι στο δωμάτιο των παιδιών»
«Α», σκέφτηκα γρήγορα. «Τι έκανε πριν; Μαγείρευε;».
Η Κατερίνα ήπιε μια γουλιά πριν μου απαντήσει.
«Όχι, έβλεπε τηλεόραση». Κοκάλωσα. Εκείνη μου χαμογέλασε. «Πήγαινε, νομίζω πως θέλει να σου μιλήσει.». Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Στο μυαλό μου μία ερώτηση έκανε βόλτες. Από πότε ο μπαμπάς βλέπει κουτσομπολίστικα;
«Βρε καλώς την!»
«Άντε πάλι!...», ήταν η απάντησή μου προς το Νίκο, μα είδα πως ο μπαμπάς – ο οποίος καθόταν στο κρεβάτι της Ειρήνης- δεν είχε διάθεση και συμμαζεύτηκα. «Τι κάνετε αγαπημένη οικογένεια; Καλά; Πάντα καλά!», συμπλήρωσα πριν μου απαντήσουν κάτι.
«Εμείς είμαστε καλύτερα από σένα νομίζω», με κοίταξε με νόημα ο Νίκος.
«Α! Θυμήθηκα ότι έχω κάτι ασκήσεις στη χημεία να λύσω, τα λέμε μετά!», είπα και άνοιξα γρήγορα την πόρτα. ίσως δεν θυμόντουσαν πως είχαμε Χριστούγεννα και πως ήμουν σε διακοπές. Τι στο καλό; Μας έβαλαν εργασία για τα Χριστούγεννα!...
«Χαρά», άκουσα τον μπαμπά. «Κλείσε την πόρτα». Την έκλεισα. «Έλα εδώ». Πήγα προς το μέρος του. «Κάτσε κάτω». Κάθισα δίπλα του στο κρεβάτι χωρίς αντίρρηση. «Μπράβο…». Τον κοίταξα εξεταστικά. Μάλλον δεν είχε δει την εκπομπή. Αναστέναξα ανακουφισμένη και έδειξα γλώσσα στο Νίκο. Που νομίζει πως επειδή τον μαλώνει ο μπαμπάς θα μαλώσει κι εμένα. Σιγά.. αυτό δεν έγινε ποτέ!
«Ωραία… Πώς τα περνάμε;», ρώτησε ευχάριστα ο μπαμπάς χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου.
«Μια χαρά! Εσείς;», τον ρώτησα αεράτα.
«Τέλεια. Είσαι τιμωρία», μου απάντησε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά. Ταυτόχρονα ο Νίκος έσκασε στα γέλια και άρχισε να με κοροϊδεύει. Κατάλαβα λίγο αργά πως είχα ανοίξει το στόμα από την έκπληξη.
«Τι; Μπαμπά!»
«Να έχεις μια ωραία μέρα, αγάπη μου. Μέσα στο σπίτι, πάντα. Λοιπόν,», είπε κοιτάζοντας την ώρα, «πρέπει να φύγω για το εστιατόριο. Με φίλησε στο μέτωπο και έφυγε. Έκλεισα το στόμα μου.
«Μα… δεν… τι… πώς…», ψέλλισα έτοιμη να βάλω τα κλάματα από τα νεύρα. Ήμουν τόσο σίγουρη πως είχα γλιτώσει. Κοίταξα το Νίκο με ερωτηματικό βλέμμα. Εκείνος έπαψε να γελάει και με κοίταξε σοβαρά.
«Η Κατερίνα δεν χάνει εκπομπή της Βίκυς Μπιρμπίδη». Ανασήκωσε τους ώμους, με χτύπησε φιλικά στον ώμο και έφυγε κι αυτός. Ε όχι, ρε φίλε- όπως θα έλεγε και η Άντα.
«Κατάλαβες τίποτα εσύ;», ρώτησα την Ειρήνη που τόση ώρα ήταν πολύ απασχολημένη με την Μπάρμπι της για να δώσει σημασία στο πρόβλημά μου.
«Ναι», είπε κρατώντας την κούκλα. «Τελικά, είναι Μπάρμπι πειρατής, όχι αεροσυνοδός με καλύπτρα στο μάτι»
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤρι Απρ 26, 2011 7:52 am

Την καημένη την Χαρά!!
Αλλά η απάντηση της Ειρήνης ήταν όλα τα λεφτά~!!! Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 360499
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤετ Απρ 27, 2011 2:43 am

χαχαχαχαχαχα αγαπάμε Ειρήνηηη loll
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ariadni*
Ξωτικό
Ξωτικό
Ariadni*

Number of Posts : 3072
Registration Date : 25/02/2010

Character sheet
Magic Object: Πέτρα της Ανάστασης
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤρι Μάης 03, 2011 3:28 am

ΠΟΛΛΑ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ ΜΑΖΙ…

Οι επόμενες μέρες πέρασαν αργά και βασανιστικά. Είναι απαίσιο το να είσαι τιμωρία. Καταρχάς, δεν είχα παρέα, με ελάχιστες εξαιρέσεις όταν με επισκέπτονταν τα κορίτσια στο σπίτι. Ο μπαμπάς έλειπε στη δουλειά τη μισή μέρα και η Κατερίνα όλο έφευγε από το σπίτι και χανόταν για πολύ ώρα. Ο Νίκος, έκανε πως δεν πρόσεχε καν τις εξαφανίσεις της, όπως έκανε παλιά με τις εμφανίσεις της, κάτι που μου φαινόταν ευχάριστο αλλά και παράξενο. Όπως και να είχε, δεν είχα να μιλήσω σε κανέναν…

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ένα γεγονός διέκοψε την μονοτονία των ημερών. Βρισκόμουν στο παιδικό δωμάτιο με τα παιδιά, προσπαθώντας να αντλήσω θετική ενέργεια από την Ειρήνη διαβάζοντάς της τη Σταχτοπούτα, όταν η Κατερίνα μπήκε βιαστική στο δωμάτιο με το κινητό ΜΟΥ στο χέρι της καλύπτοντας το ακουστικό. Προφανώς κάποιος μου τηλεφώνησε και εκείνη απάντησε. Προσπέρασα το γεγονός πως δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα για να έρθω να σταθώ στο: ποιος ρεπόρτερ μου τηλεφωνεί για να μου κάνει ενοχλητικές ερωτήσεις ή ποιος άγνωστος με παίρνει τηλέφωνο για να με απειλήσει αυτή τη φορά. Ναι, τα είχα συνηθίσει πια τέτοια τηλεφωνήματα.
«Λυπάμαι, Χαρά, πάτησα κάτι κατά λάθος», μου είπε αθώα, «και δεν μπορούσα να μην απαντήσω…». Ο Νίκος την κοίταξε αμίλητος και η Ειρήνη με σκούντησε για να συνεχίσω το παραμύθι. Μέσα στην σιωπή, έβαλα το κινητό στο αφτί μου. Παράτολμη όπως πάντα. Κάποιος άλλος θα το είχε κλείσει.
«Ναι;»
«Χαρούλα μου, αγάπη μου!». Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά και κοίταξα την Κατερίνα επίμονα, η οποία σήκωσε τους ώμους της δείχνοντας αμήχανη.
«Μαμά…!», είπα όσο πιο χαρούμενα και γλυκά μπορούσα. Η Ειρήνη αναστατώθηκε αμέσως και άρχισε να φωνάζει χαρούμενη. Ο Νίκος αναδεύτηκε στις σκιές.
«… Η Ειρήνη… Πώς είστε Χαρούλα μου; Μου λείπετε πολύ…»
«Κι εμάς μας λείπεις μανούλα! Πώς είσαι;», γύρισα πλάτη στους άλλους.
«Καλά, καλά. Εσείς πείτε μου… Ποια ήταν αυτή που το σήκωσε Χαρά;», άλλαξε τόνο στη φωνή της.
«Ναι, καλά είμαστε, εδώ στο παιδικό δωμάτιο…», είπα γελώντας ψεύτικα.
«Α, είναι εκεί… Έχει κάποια σχέση με τον Παύλο;». Ένιωσα κάπως άβολα.
«Ναι, ναι. Όπως τα λες είναι μαμά!», απάντησα ευχάριστα και έριξα μια ματιά πίσω μου.
«Μάλιστα, μάλιστα… Μωρό μου, ήθελα να σας πω χρόνια πολλά και να δω τι κάνετε αλλά και… να. Έχω ευχάριστα νέα». Ωχ. Βγήκε το διαζύγιο; Παντρευόταν; Τι; Δεν πήρε απάντησε και συνέχισε:
«Σε ένα μήνα έρχομαι στη Μεγάπολη». Σιωπή.
«Τι;!», τσίριξα και άρχισα να χοροπηδάω από την χαρά μου. Μετά θυμήθηκα την ύπαρξη της Κατερίνας και ο ενθουσιασμός μου κόπηκε μαχαίρι.
«Ναι! Καταπληκτικό πως τα φέρνει το Σύμπαν, ε; Έχω ένα σεμινάριο και με ειδοποίησαν πριν λίγο», είπε χαρούμενη. «Θα νοικιάσω δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο και θα περάσουμε μαζί όσο χρόνο θα μπορέσω να ξεκλέψω!»
«Μαμά… αυτό είναι… υπέροχο!»
«Ναι! Λοιπόν, θα τα πούμε σε ένα μήνα. Ανυπομονώ. Δώσε φιλιά… σε όλους»
«Εντάξει. Γεια. Σ’ αγαπώ». Το έκλεισε. Γύρισα αργά, ανέκφραστη προς τους άλλους. Όλοι με κοιτούσαν περιμένοντας να πω κάτι σε απόλυτη σιωπή. Έβαλα το κινητό μου στην τσέπη και τους κοίταξα.
«Έρχεται η μαμά. Σε ένα μήνα». Ο Νίκος έπεσε από το κάθισμά του, η Ειρήνη άρχισε να χοροπηδάει και να φωνάζει από τη χαρά της και η Κατερίνα… τίποτα. Ότι και αν σκεφτόταν ή αισθανόταν ήξερε να το κρύβει καλά.

Την επόμενη μέρα, ξύπνησα αργά και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η μαμά. Χθες έμεινα επίτηδες ξύπνια ως τα μεσάνυχτα, για να πω τα νέα στον μπαμπά. Στην αρχή πάγωσε, μα μετά είπε πως, θα φερθεί ώριμα και ίσως να συζητήσουν πολιτισμένα όταν έρθει εκείνη η ώρα. Τώρα αν με αυτό εννοούσε κάτι καλό ή κακό, δεν το ήξερα. Ο Νίκος από την άλλη, αφού ξεπέρασε το πρώτο σοκ, αγνόησε το όλο θέμα. Η μόνη που ήταν απόλυτα ευτυχισμένη με τα νέα ήταν η μικρή. Περνούσε πολλές ώρες την ημέρα σχεδιάζοντας τι θα φορέσει όταν θα έρθει η μαμά και σκεπτόμενη ποιος θα νικήσει τελικά σε αυτό το βαρετό παιχνίδι που παίζουμε…
Σηκώθηκα από το κρεβάτι αδειάζοντας το μυαλό μου και αφού ετοιμάστηκα πήγα προς την κουζίνα. Ήταν Πρωτοχρονιά. Κοντοστάθηκα για λίγο στο σαλόνι να δω πόσα δώρα υπήρχαν κάτω από το δέντρο. Πω πω… Φέτος ο Άγιος Βασίλης ήταν πολύ γενναιόδωρος! Πήγα στην κουζίνα όπου συνάντησα τον Νίκο και τον μπαμπά να μιλάνε για αθλητικά.
«Χρόνια πολλά!», τους είπα με ένα χασμουρητό και εκείνοι με αγκάλιασαν και μου ευχήθηκαν. Ο Νίκος μου τράβηξε πειραχτικά τα μαλλιά καθώς μου έβαζε ο μπαμπάς λίγο καφέ και εγώ του έδωσα μια σφαλιάρα στο σβέρκο για το καλό.
«Τι κάνετε βρε ζουζούνια;», είπε ο μπαμπάς γελώντας.
«Για το καλό μπαμπά. Για να πάει καλά η χρονιά», είπε ο Νίκος και του έδωσα άλλη μία. Πριν μου ξανατραβήξει τα μαλλιά, χτύπησε το κουδούνι και με έσωσε. Του έβγαλα τη γλώσσα και έτρεξα να ανοίξω ξυπόλητη. Ήμουν ξέγνοιαστη, και φερόμουν σαν ένα παιδί της ηλικίας μου ξανά. Ήταν μια ευχάριστη αλλαγή αυτό.
Στο κατώφλι της πόρτας εμφανίστηκε ένα αγόρι λίγο πιο μεγάλο από εμένα, με σπυράκια στο πρόσωπο και κρατούσε ένα μπουκέτο στα χέρια του με πολλά λευκά τριαντάφυλλα. Τον κοίταξα ερωτηματικά.
«Η Χαρά Διαμαντίου;», ρώτησε μονότονα. Του έγνεψα καταφατικά. «Βάλε μια υπογραφή εδώ», μου έδειξε ένα χαρτί και εγώ μουτζούρωσα στο σημείο που μου υπέδειξε. Μου έδωσε την ανθοδέσμη χωρίς πολλά- πολλά και έφυγε με ένα «Χρόνια πολλά» και πολλά μουρμουρητά που δούλευε τέτοια μέρα.
Έκλεισα την πόρτα με το πόδι και προχώρησα πίσω στην κουζίνα. Μπαίνοντας, ο μπαμπάς και ο Νίκος είδαν τι κρατούσα και έμειναν με το στόμα ανοιχτό και οι δύο. Η ομοιότητα ήταν καταπληκτική. Εγώ ήπια μια γουλιά καφέ ήρεμη και μετά, αφού ένιωσα ξύπνια .έριξα μια καλύτερη ματιά στο μπουκέτο που πριν δεν είχα κοιτάξει καν περισσότερο από όσο θα έπρεπε για να βγάλω το συμπέρασμα πως ήταν μια ανθοδέσμη.
Το ‘περιτύλιγμα’ ήταν ένα όμορφο βυσσινί και μέσα υπήρχαν ένα, δύο, τρία… επτά λευκά τριαντάφυλλα!! Τσίριξα και οι ο μπαμπάς με τον Νίκο ρώτησαν «Τι;», με μια φωνή. Δεν τους απάντησα… Δεν το πίστευα αυτό. Έμεινα να τα χαζεύω και να ακούω την φωνή του Αχιλλέα στο μυαλό μου. Λες…; Είναι δυνατόν; Ανάμεσα σε ένα κουβάρι από σκέψεις και πολλές ερωτήσεις του μπαμπά σχετικά με τα λουλούδια βρήκα την ευκαιρία να τα βάλω προσεκτικά σε ένα βάζο με νερό. Τα ανάδευσα με ένα χαμόγελο και πολλές ελπίδες, προσπαθώντας να μείνω στα συμβάντα εκείνης της βραδιάς και όχι της επόμενης μέρας.
«Χα! Έχει σημείωμα!», αναφώνησε ο Νίκος. Έσκυψε γρήγορα στο πάτωμα και πήρε μια βυσσινί καρτούλα που μάλλον είχε πέσει λίγο πιο πριν. «Για να δούμε τι γράφει…»
«Ναι, για να δούμε!», είπε ο μπαμπάς και του έκανε νόημα να την ανοίξει σαν μικρό παιδί κι αυτός.
«Όχι!» Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Έκανα ένα γρήγορο σάλτο, σκόνταψα στην άκρη του τραπεζιού, μπέρδεψα τα πόδια μου, έριξα κάτω τον Νίκο και πήρα με τη βία την καρτούλα.
Μετακινήθηκα γρήγορα πριν πιάσει το πόδι μου και του έδωσα μια γρήγορη σφαλιάρα πριν ανοίξω την καρτούλα. Έγραφε: «Εφτά λευκά τριαντάφυλλα, ένα για κάθε μέρα της εβδομάδας που σε σκέφτομαι… Εύχομαι η νέα χρονιά να σου φέρει ότι επιθυμείς περισσότερο ελπίζοντας να φέρει και σε μένα το ίδιο. Λίγη… Χαρά. Αχιλλέας.». Λίγη… Χαρά! Χαρά, Χαρά, Χαρά! Το διάβασα και το ξαναδιάβασα, σπρώχνοντας τον αδερφό μου που ήθελε να το διαβάσει.
«Χαρά! Από ποιον είναι; Τι γράφει;», φώναξε τραβώντας μου την προσοχή. «Χαρά!»
«Ναι, Χαρά! Τι Χαρά!», άρχισα να τραγουδάω. Τον έπιασα από τα χέρια και άρχισα να χορεύω μαζί του. Δεν πρόσεξα καν το φοβισμένο του βλέμμα. «Χαρά… Χαρά! Λίγη Χαρά!»
«Άιντε! Πάει, την χάνεις την κόρη σου πατέρα!», φώναξε πάνω από τον ώμο μου στον μπαμπά που μας παρακολουθούσε ζαλισμένος.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Starlight
Administrator
Administrator
Starlight

Number of Posts : 4810
Registration Date : 14/03/2010

Character sheet
Magic Object: Κιβωτός των στοχασμών
House: Silentium Silentium

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤρι Μάης 03, 2011 7:05 am

Νίκος ftw!! rofl
Μου θυμίζει κάμποσο εμένα με τον αδερφό μου σε αυτό το κεφάλαιο. loll
Σε μελλοντική σκηνή. loll
Ξωτικούλι μου, όποτε μπορέσεις κι άλλο!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Undying Curse
Administrator
Administrator
Undying Curse

Number of Posts : 7462
Registration Date : 29/03/2010

Character sheet
Magic Object: Το χαμένο διάδημα
House: Animus Animus

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια   Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 Icon_minitimeΤετ Μάης 04, 2011 1:54 am

χαχαχαχαχαχ είναι τέλειοοοοο
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 

Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 5 από 7Μετάβαση στη σελίδα : Επιστροφή  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Επόμενο

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Nautilus Academy :: Ναυτιλος II :: Τα Νησιά :: Τα Νησιά της Γνώσης :: Το Νησί της Δημιουργίας :: Γράφοντας...-
Μετάβαση σε:  
Χαρά: Ο λάκκος με τα φίδια - Σελίδα 5 310
Forumgreek.com | ©phpBB | Δωρεάν φόρουμ υποστήριξης | Αναφορά κατάχρησης | Πρόσφατες συζητήσεις