Ο νεκρός γιος

Ήταν ο γιος του, το καμάρι του.
Είχε όνειρα γι αυτόν όταν τον έβλεπε να στέκει.
Ήταν όμορφος, πολύ όμορφος.
Τα μάτια του γαλανά σαν τον ουρανό.
Η ψυχή του γεμάτη συμπόνια και αγάπη.

Αλλά οι άνθρωποι αλλάζουν στις δύσκολες στιγμές.
Γίνονται βάναυσοι και είναι ικανοί να σκοτώσουν.
Αλλά μετάνιωσε, ήταν όμως αργά.
Το κακό είναι αυτό που σκορπάει τον τρόμο,
που κόβει την ανάσα από φόβο
και δεν γλιτώνεις αν είσαι ανεπιθύμητος.
Τώρα το άψυχο σώμα του κείτεται στο αφιλόξενο έδαφος.
Ο πατέρας κλαίει «Είναι το αγόρι μου».
Τώρα οι νιφάδες του χιονιού πέφτουν στο κρύο πρόσωπό του.
Τα μάτια του εκπέμπουν τον θάνατο.

Μα ποιος θα τολμούσε να το κάνει;
Έπρεπε να ήταν ο άλλος στη θέση του.
Κι όμως προσπάθησε να τον βοηθήσει, αλλά δεν μπόρεσε.
Κι όμως προσπάθησε να πολεμήσει, αλλά δεν τα κατάφερε.
Εκπλήρωσε όμως την τελευταία επιθυμία «Γύρνα πίσω το σώμα μου».
Το πέτυχε, με την βοήθεια των φαντασμάτων,
που είχαν ήδη σκοτωθεί και δεν ήθελαν να χυθεί άλλο αίμα.

Μάλλον δεν άρεσε σε κάνεναν....!

Σε μενα αρεσε

Ετυχαριστώ