Αφού ο Πότερ κι εγώ αγγίξαμε το κύπελλο μεταφερθήκαμε σε έναμέρος.. περίεργο. Δεν ήταν το Χόγκουαρτς. Έμοιαζε με.. έμοιαζε με νεκροταφείο.Όχι, όχι… ήταν νεκροταφείο.
Μια σκιά εμφανίστηκα λίγα μέτρα πιο πέρα καικάτι κρατούσε στην αγκαλιά του. Πρόσεξα πως κατευθυνόταν σε ένα μαύρο καζάνι.Το πρόσωπό του επιτέλους εμφανίστηκε. Ήταν σαν… αρουραίος. Δεν μπορώ να τονπεριγράψω αλλιώς. Τα μάτια, τα αυτιά το στόμα.. Σαν ένας μεγαλόσωμος αρουραίος.
Ο Χάρι βόγκηξεπιάνοντας το κεφάλι του.
«Χάρι;» ρώτησα.
«Φύγε, Σέντρικ. Πάρε το κύπελλο και πήγαινε πίσω στοΧόγκουαρτς» κατάφερε να βραχνιάσει καθώς πόναγε.
«Τί λες;» ρώτησα ξανά.
«Καν’ το» πρόσταξε.
Τον αγνόησα, έβγαλατο ραβδί μου και τον σημάδεψε.
«Ποιος είσαι;» φώναξα.
Η μορφή στην αγκαλιάτου Αρουραίου σάλεψε. Δεν κατάλαβα τι είπε αλλά διέκρινα τη λέξη: «Σκότωσε»
«Αβάντα κεντάβρα» είπεο Αρουραίος σημαδεύοντάς με το ραβδί του το στήθος μου.
Μία πράσινη λάμψηβγήκε από εκεί και με πέτυχε κατάστηθα.
Έπεσα κάτω μετά τοξόρκι και δε σάλεψα.
Ξαφνικά εμφανίστηκααπό αλλού. Με έβλεπα. Έβλεπα το σώμα μου. Ναι. Ήμουν νεκρός. Κοίταξα γύρω μου.Είδα μία μπλε γυναίκα.. όχι! Δεν την μπλε… αλλά πνεύμα.
Ώστε αυτό γινόμαστεόταν πεθαίνουμε. Μετά από λίγο εμφανίστηκε μία γυναίκα την οποία γνώριζα.Δούλευε στο Υπουργείο Μαγείας και τώρα ήταν αγνοούμενη. Ύστερα ένας μεγάλος σεηλικία άντρας, ένα άντρας στην ηλικία της γυναίκας και μετά.. τίποτα!
Λίγο αργότερο οΒόλντεμορντ – όπως κατάλαβα πως είναι – πάλευε με τον Χάρι. Στη μέση είχεδημιουργηθεί κάτι σαν ένωση. Ενώθηκε το ραβδί του Χάρι με του Βόλντεμορντ.Μπήκε η γυναίκα, ο άντρας που είναι στην ηλίκια κι ύστερα ακολούθησα κι εγώ.Ένιωσα ζωντανός. Κανονικά ζωντανός. Αν και δεν ήμουν.
«Γλυκέ μου έχουμε μόνο ένα λεπτό» ακούστηκε η φωνή της γυναίκας.Υπέθεσα πως ήταν η μητέρα του. «Άστο» είπε στιγμές αργότερα.
«Μετέφερε το σώμα μουστο Χόγκουαρτς και πες στον πατέρα μου τι συνέβη» του είπα.
Εκείνος ένευσεκαταφατικά και άφησε το ραβδί. Τα πνεύματα κίνησαν προς τον Βόλντεμορντ κι έκανατο ίδιο. Είχαμε μία περίεργη επιρροή πάνω του και μετά από ένα λεπτόεξαφανιστήκαμε. Πρόλαβα όμως να δω τον Χάρι να είναι δίπλα από το σώμα μου και φώναζεσημαδεύοντας το κύπελλο: «Πρόσελθε!» κι εξαφανίστηκε.






ΤΕΛΟΣ