Και θύμα των καιρών
και θύμα μου είσαι.
Συρε το βήμα των χορών
μα έμενα τα μάτια κλείσε.

Κι έτσι για χάρη των ματιών
και των χαμόγελων σου
θα βρω το νοήμα των κεριών
θα ψάξω το καλό σου.

Ξεθώριασες τις λέξεις σου
και σβήνεις παράπονο μου.
Ανίδεη πετάς στον ίδιο ωκεανό μου.

Πως πλέεις στα γαλάζια του
σαν φέγγεις στα όνειρα μου
και σβήνεσαι στο δάκρυ σου, χαρά μου.

Wiii! Ξαναπόσταρε ποίημα!!
Όπως και όλα τα άλλα. μου αρέσει πάρα πολύ! Plus ότι κα΄τι έχω εγώ με τουςς Ωκεανούς και κολλάω.

Πολύ όμορφο...

Πολυ καλο Δημητρη!!!
Συνεχισε να γραφεις.
Γραφεις πολυ ωραια!

Πολύ ωραίο! Μου άρεσε πάρα πολύ...